Salvia divinorum

Salvia divinorum;
Clasificación científica
Reinu:	Plantae
Subreinu:	Tracheobionta
División:	Magnoliophyta
Clas:	Magnoliopsida
Subclas:	Asteridae
Orde:	Lamiales
Familia:	Lamiaceae
Subfamilia:	Nepetoideae
Tribu:	Mentheae
Xéneru:	Salvia
Especie:	Salvia divinorum; Epling & Xàtiva 1962
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew	Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online	World Flora online
	[editar datos en Wikidata]

Salvia divinorum, ye un planta yerbácea perenne, de la familia de les lamiacees, que ye orixinaria de Méxicu onde s'atopa en Oaxaca en San José Tenango.

Descripción

Salvia divinorum tien grandes fueyes de color verde, ovales (de cutiu tamién dentaes),^[1] con un tonu mariellu qu'algama de 10 a 30 cm de llargu. Les fueyes nun tienen pelos nes superficies, y pocu o nada de peciolu. La planta algama más de 1 metru d'altor, con tarmos buecos cuadraos que tienden a rompese o rastreros qu'enraigonen nel suelu bien fácilmente nos nuedos y los entrenudos.

Les flores, que florien escasamente, crecen n'espirales n'inflorescencies con cerca de seis flores en cada verticilu. Les flores son blanques, curvaes y cubiertes de pelos, con una mota violeta pequeñu que ta cubiertu de pelos y glándules. Cuando floria nel so hábitat nativu, facer dende setiembre hasta mayu.

Los primeros autores cometieron un error na descripción de les flores como coroles de color azul, según Epling y la descripción de Xàtiva. El primer material vexetal recibir en secu, polo que la base del color de la flor, nuna descripción errónea por Hofmann y Wasson, que nun se dio cuenta de que les sos "flores de color azul, coronaes con una cúpula blanca" yeren en realidad cáliz violetes ensin abrir con coroles blanques.

Historia

N'Occidente, falar por primer vegada de la Salvia divinorum, llamada tamién “ska preguera”, “ska María”, “hierba María”, "yerba de los dioses", en 1939, cuando un antropólogu mentó la esistencia d'un fervinchu d'esta yerba, de carauterístiques visionaries, usada polos chamanes pa l'aldovinación na mayoría de los pueblos maya en (Méxicu). En 1962 fueron llevaes muestres a Europa, identificándose asina la nueva especie, miembru bien raru de la familia de les salvias o les mentes cultivada pol pueblu de los mazatecos. Posteriores investigaciones dieron a conocer la so utilidá ritual y terapéutica.

Principios activos

El principiu activu de la Salvia divinorum ye la llamada salvinorina-A, que provoca fuertes allucinaciones, y la so estructura molecular ye diterpénica (figura). A diferencia de los allucinóxenos, nun ye un alcaloide, esto ye, la so molécula nun contién nitróxenu y de fechu dizse que ye'l primer agonista opioide non nitrogenáu d'orixe natural. Darréu afayóse que contién tamién otros compuestos que fueron llamaos salvinorina-B (non psicoactiva) y divinorina-C (que potencia los efeutos de la salvinorina-A).

Mecanismu d'aición y formes d'empléu

Creíase que la salvinorina-A nun actuaba al traviés de nengún de los neurotransmisores conocíos. Díxose que la so molécula en realidá nun ye alucinógena sinón onirógena; esto ye, que dispara'l mecanismu cerebral que camuda l'estáu de vixilia pol estáu de suañu, pero reteniendo la de conciencia (el llamáu “suañu consciente”).

Apocayá afayóse que ye un potente agonista de los receptores opioides kappa (que producen analgesia espinal, miosis y sedación) y que nun tien aiciones sobre los 5-HT2A serotoninérgicos, principal mecanismu molecular responsable de les aiciones de los allucinóxenus clásicos. Estos estudios suxeren un importante papel de los receptores kappa sobre la modulación de la perceición humana y una nueva vía terapéutica pal tratamientu de les patoloxíes rellacionaes con aburuyar percepturales tales como la esquizofrenia, la llocura y los desórdenes bipolares. Les fueyes de Salvia divinorum tradicionalmente alministráronse en forma oral, en fervinchos o mazcándoles. N'Europa y los Estaos Xuníos apocayá adoptóse la modalidá d'ensugar fueyes de Salvia divinorum o faer estractos bien poderosos y fumalos en bongs o pipes d'agua encendíu con mechero estilo soplete, una y bones la salvinorina-A tien una temperatura de vaporización bien alta, polo que fumala nun cigarru o pipa convencional col fueu d'un encendedor convencional nun sirve d'enforma. Si mazquen les fueyes fresques, los sos efeutos empecipien a los 30 minutos dempués de la ingestión y enllargar mientres pocu más d'una hora. Si fúmense seques o n'estractu empiecen a surtir efeutu a los 30 segundos y tornen pocos minutos dempués. Sicasí salvinorina-A nun ye considerada una droga por non contener nengún tipu d'ingrediente adictivu, polo cual en dellos países sigue siendo absolutamente llegal.

Efeutos psicolóxicos y fisiolóxicos

La salvinorina-A tien efeutos psicoactivos sópitos ya intensos, abondo distintos de los d'otros sicodélicos. Esperimentos recién con salvinorina-A amosaron diverses resultancies que van dende intensidá y terror alarmante hasta esperiencies introspectives bien prestoses. Los efeutos de la salvinorina-A son bien sensitivos a la lluz y a la estimulación sonora. Les sos propiedaes psicoactivas namái pueden ser esperimentaes na escuridá y en silenciu, contrariamente a los allucinóxenus serotoninérgicos. Sobre los sos efeutos fisiolóxicos, namái sábese que provoca un descensu na temperatura corporal, de la presión sanguínea y sudoración. Puede presentase un llixeru dolor de cabeza'l día posterior a l'alministración. Nun hai estudios sobre'l consumu enllargáu. Dellos suxetos rellaten esperiencies cuando s'alministra fumada nes que la so mente se abstrae, ensin poder reconocer la realidá que lu arrodia, con incapacidá de falar y llegando a perder el sentíu de la realidá; pero mientres un curtiu ralu de tiempu que puede llegar a un máximu de 2 o 3 minutos.

Réxime llegal actual

La salvinorina-A acaba de ser aislláu y entá nun ta suxetu a control internacional. El cultivu y comerciu de la Salvia divinorum ye llegal hasta'l momentu sacante n'Australia, Finlandia, Italia, Dinamarca y Suecia, según en dalgunos de los estaos d'EEXX. N'Irlanda ta dexáu'l so consumu y venta al públicu. N'España la so venta al públicu pa usos melecinales ta prohibida dende 2004, non asina pa usos ornamentales.^[2]^[3]

En Chile alcuéntrase prohibida la so llantadera, plantíu, cultivu o collecha dende febreru de 2008; calificándose como especie vexetal productora de sustancies estupefacientes o sicotrópiques, d'alcuerdu al artículu 5° del decretu N° 867 de 2007. Sicasí'l so consumu pa usu puramente personal nun ta penáu.

Taxonomía

Salvia divinorum describióse por Epling & Xàtiva y espublizóse en Botanical Museum Leaflets 20: 75. 1962.^[4]^[5]^[6]

Etimoloxía

Salvia: nome llatín de la "salvia", que procede del llatín salvus, que significa "salú" o salveo, que significa "curar", aludiendo a les virtúes melecinales de les plantes d'esti xéneru.

divinorum: epítetu. En llatín ye la forma del xenitivu plural masculín del axetivu divinus. Significa lliteralmente "de los divinos", esto ye, "de los dioses".

Ver tamién

Referencies

↑ Giroud 2000.
↑ Boletín Oficial del Estáu del 6 de febreru de 2004
↑ Noticia en Diariu El País del 21-09-08 [1]
↑ «Salvia divinorum». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 8 d'avientu de 2012.
↑ Salvia divinorum en PlantList
↑ «Salvia divinorum». World Checklist of Selected Plant Families. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-05-18. Consultáu'l 8 d'avientu de 2012.

Enllaces esternos

[Giroud2000-1] Giroud 2000.

[2] Boletín Oficial del Estáu del 6 de febreru de 2004

[3] Noticia en Diariu El País del 21-09-08 [1]

[Trop-4] «Salvia divinorum». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 8 d'avientu de 2012.

[5] Salvia divinorum en PlantList

[6] «Salvia divinorum». World Checklist of Selected Plant Families. Archiváu dende l'orixinal, el 2013-05-18. Consultáu'l 8 d'avientu de 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]