Telescopiu reflector

Telescopiu reflector
instrumento astronómico (es)
Arquiteutu/a	Isaac Newton John Hadley
Instalaciones
Formáu por	espeyu

Un telescopiu reflector ye un telescopiu ópticu qu'utiliza espeyos en llugar de lentes pa enfocar la lluz y formar imáxenes.

Historia

Ilustración d'un telescopiu reflector dende reseñar de Construction d'un telescope par reflexion, de mr. Newton, ayant seize pouces de longueur... publicada n'Acta eruditorum, 1741

Nun se sabe con certidume cuál foi'l primer telescopiu reflector, pero la idea del usu d'espeyos cóncavos y convexos asitiaos n'ángulos indicaos pa reparar grandes rexones a grandes distancies, atribúyese-y a Leonard Digges nel so llibru Pantometría. El llibru póstumu foi completáu y publicáu pol so fíu Thomas Digges en 1571. En 1636, Marin Mersenne, un relixosu de la orde de los Mínimos, escurrió un telescopiu reflector que consistía nun espeyu parabólicu con un pequeñu furu frente a otru de menor tamañu de cuenta que la lluz reflexar escontra'l güeyu al traviés del furu. En 1663 James Gregory tomó la idea de Mersenne y perfeccionó el telescopiu amestando un pequeñu espeyu secundariu cóncavu y elipsoidal que reflexara la lluz procedente del espeyu primariu al segundu planu focal de la elipse, asitiáu nel centru del furacu d'ésti, y de ende al ocular. Isaac Newton perfeccionó'l telescopiu reflector alredor de 1670. Los telescopios reflectores eviten el problema de l'aberración cromática, una degradación notable de les imáxenes nos telescopios refractores de la dómina (darréu esti problema resolvióse utilizando lentes acromátiques). El reflector clásicu formáu por dos espeyos y un ocular conozse como reflector Newtoniano.

Considerancies téuniques

El telescopiu reflector ye utilizáu comúnmente nel mundu de l'astronomía amateur. Los observatorios profesionales utilicen un diseñu daqué más complexu con un focu Cassegrain. Nel añu 2001 esistíen siquier 49 reflectores con espeyos primarios con un diámetru cimeru a 2 metros. Los más grandes consisten d'espeyos primarios modulares y pueden tener abertures d'hasta 9-10 m.

Los telescopios reflectores o Newtonianos utilicen 2 espeyos, unu nel estremu del tubu (espeyu primariu), que reflexa la lluz y únvialo al espeyu secundariu y este unviar al ocular.

Nel planu focal puede asitiase un preséu científicu como una CCD o un espectrógrafu o un ocular pa la observación visual direuta.

Los telescopios reflectores esanicien l'aberración cromática pero tienen otros tipos d'aberraciones óptiques. Dellos telescopios disponen de diseños más complexos pa correxir delles d'estes aberraciones.

• Aberración esférica (el planu imaxe ye curvado si l'espeyu esviar de la forma ideal parabólica).
• Coma.
• Distorsión del campu de visión.

Les principales ventayes de los reflectores con al respective de los refractores son:

• La lente hai de tar llibre d'imperfecciones ente que nun espeyu basta con asegurar la perfeición de la so superficie.
• La lluz de distintes llonxitúes d'onda traviesa la lente mediu a distintes velocidaes causando una aberración cromática. La creación de lentes acromátiques de gran tamañu que corrixan esti defectu ye un procesu bien costosu. Esti problema ye inesistente nun espeyu.
• Esisten problemes estructurales importantes pa manipoliar lentes de gran apertura. Les lentes namái pueden tar suxetes pelos sos estremos y si son de gran tamañu la distorsión producida pola gravedá puede aburuyar la imaxe. Un espeyu puede tar suxetu por tola so superficie evitando esti problema.

Tipos de telescopios reflectores

• Newtoniano: desenvueltu por Newton, pocu dempués de la muerte de la so madre.
• Cassegrain: desenvueltu pocu dempués que los telescopios newtonianos nel sieglu XVII.
• Ritchey-Chrétien: la más utilizada nos telescopios profesionales.
• Gregory: gracies a un espeyu secundariu cóncavu dexen llograr una imaxe ensin invertir apta pa la observación terrestre. Nun son bien populares na actualidá.
• Schmidt-Cassegrain: l'espeyu primariu parabólicu sustituyir por un espeyu esféricu y l'aberración esférica correxir con una placa de Schmidt nel espeyu secundariu. Dexa combinar bones carauterístiques de reflectores y refractores y suélense utilizar pa llograr imáxenes d'ampliu campu. Tamién son populares ente los amateurs.
• Maksútov.
• Schmidt: utilizáu pa fotografíes de gran campu, como na astronomía.

• 
  Newtoniano[1]
• 
  Cassegrain
• 
  Schmidt-Cassegrain
• 
  Maksútov-Cassegrain
• 
  Schmidt-Newton
• 
  Klevtsov
• 
  Ritchey-Chrétien

Na actualidá estúdiase la posibilidá d'utilizar un líquidu rotante sobre una superficie pa formar un paraboloide perfectu que reflexe la lluz. Tales telescopios conócense como telescopios d'espeyu líquidu (LMT de les sos sigles n'inglés) y dexaríen espeyos de gran tamañu con un costu enforma menor. Esiste un proyeutu pa montar un futuru telescopiu d'esti tipu na lluna con un diámetru d'hasta 100m, pero dica agora esti tipu de telescopiu reflector solamente probóse con ésitu con abertures de 1,5 y 3 m.

Referencies

• Pendergrast, Mark (Payares de 2003). Historia de los Espeyos (Mirror, mirror), Traducción de María Eugenia Ciocchini, 1ª, Barcelona: Vergara.

Ver tamién

• Llista de los mayores telescopios reflectores ópticos

• Datos: Q35221
• Multimedia: Reflecting telescopes