Haaretz

Vikipediya, azad ensiklopediya
Naviqasiyaya keç Axtarışa keç
Haaretz
Loqonun şəkli
Format Berliner
Yaranma tarixi 1919[1]
Siyasi mənsubiyyət solçuluq
Dil müasir ivrit dili[d], ingilis dili, ivrit dili[2]
Ünvan שוקן 21, תל אביב, 61001[2]
Ölkə
haaretz.com
haaretz.co.il
Vikianbarın loqosu Vikianbarda əlaqəli mediafayllar

"Haaretz"[3] (ivr.הארץ‏‎ — Ölkə) — İsrailin ən qədim gündəlik qəzeti, ivrit və ingilis dilində nəşr olunur. Əvvəlcə "Hadashot Ha'aretz"[4] — "Ölkə Xəbərləri" adlanırdı. 1918-ci ildə İngilis işğal orqanları tərəfindən Fələstində quruldu. 1919-cu ildə Rusiyadan mühacirət edən sionist sosialistlərin fikirlərinin spikeri oldu və 1937-ci ildə Şoken ailəsi tərəfindən satın alındı.

Ümumi məlumat

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Paralel olaraq ivrit və ingilis dilində Berliner formatında nəşr olunur. İngilis nəşri International Herald Tribune ilə birlikdə satılır. Hər iki versiya da İnternetdə mövcuddur. Şimali Amerikada, Haaretz həftəlik olaraq nəşr olunur və cümə gününün məqalələrini həftənin qalan hissəsini xəbərlər ilə birləşdirir.

İsrailin digər böyük qəzetləri ilə müqayisədə Haaretz daha kiçik və daha kiçik başlıqlar və şriftlərdən istifadə edir. Daha az yer illüstrasiyalarla, daha çox analitik ilə tutulur. Onun redaksiya yazıları və ən əsası, ikinci səhifədə yerləşdirilən məqalə, hakimiyyət orqanları və cəmiyyətin yuxarı sosial təbəqələri arasında ən təsirli sayılır[5]. Xəbərlərə əlavə olaraq, Haaretz sosial-iqtisadi və ətraf mühit mövzularında məqalələr, kitab və teatr icmalları, araşdırmaçı jurnalistika və siyasi şərhlər dərc edir.

Tirajın əsas hissəsi abunə yolu ilə paylanır və bu da digər İsrail qəzetlərindən fərqlidir. İvritcə nəşrin 65.000 abunəçisi, İngilis dilində isə 15.000 abunəçisi var[6][7]. Qəzetin özünün verdiyi xəbərlərə görə abunəçilərin ödəmələri əsasında tirajının 65.000 olduğu, gündəlik 72.000 nüsxə, həftəsonları isə 100.000 nüsxə qəzetin satıldığı bildirilir[8].

Oxucuların əksəriyyəti İsrailin ziyalıları və siyasi və iqtisadi elitalarıdır[9][10][11]. İsrailin qəzet bazarındakı statistik araşdırmalar "bir insanın Haaretz oxumaq ehtimalının gəlir və sosial status ilə artdığını" göstərdi[12]. Yediot Ahronot və Maariv qəzetləri ilə müqayisədə tirajlarının az olmasına baxmayaraq, Haaretz-in ölkənin siyasi həyatına daha çox təsir göstərdiyinə inanılır.

Qəzetin baş redaktorları

[redaktə | mənbəni redaktə et]

Qəzetin tənqidi

[redaktə | mənbəni redaktə et]

2002-ci ilin aprelində yazıçı İrit Linor, Haaretz-ə açıq bir məktub yazdı və qəzetin anti-sionizmin "darıxdırıcı və qəzəbli" hala gəldiyini yazdı[13]. Linor, İsrail Dövlətinin qəzet rəhbərliyini ikrah etdiyi qənaətinə gəldi. Sionizmindən, vətənpərvərliyindən və ağlından utanmasına hər cür cəhd edən qəzetə abunəliyini ləğv etmək qərarına gəldi[14]. Qəzet naşiri Amos Şoken məktuba cavab verdi və Haaretz-in vicdani etirazı dəstəklədiyini və anti-sionist bir qəzet olduğunu inkar etdi[15].

  1. https://dacenter.tau.ac.il/sites/abraham.tau.ac.il/files/media_server/daniel%20abraham/kesher/14/Kesher%2014_Naor.pdf.
  2. 1 2 3 4 https://www.nli.org.il/media/4693/israeli-publishers.csv.
  3. Haaretz  // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.). СПб.. 1890–1907.
  4. O. Elyada, "Haaretz 1918–1937: From an Establishment-Sponsored Newspaper to a Commercial Newspaper, " in: Kesher, 29 (2001) (Heb.);
  5. Beckerman, Gal. Disengaged (Columbia Journalism Review). 2005.
  6. Haaretz. "Subscribe to Haaretz". Haaretz. 2007-10-26.
  7. Stephen Glazin. "Ha'aretz, Israel's Liberal Beacon". The Nation. 2007-09-06. 2009-01-16 tarixində orijinalından arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2021-03-29.
  8. Haaretz service. Dov Alfon named as new Haaretz editor-in-chief. Arxivləşdirilib 2009-02-11 at the Wayback Machine Haaretz, Feb 13, 2008.
  9. Rebecca L. Torstrick. Culture and Customs of Israel Arxivləşdirilib 2014-07-21 at the Wayback Machine. Greenwood Publishing Group, 2006
  10. Idith Zertal, Chaya Galai. Israel’s Holocaust and the Politics of Nationhood Arxivləşdirilib 2017-07-14 at the Wayback Machine. Cambridge University Press, 2005.
  11. Elizabeth Poole, John E. Richardson. Muslims and the News Media Arxivləşdirilib 2017-07-14 at the Wayback Machine. I.B.Tauris, 2006/
  12. Dan Caspi, Yehiel Limor. The IN/Outsiders: Mass Media in Israel. Hampton Press, 1999. p. 79.
  13. "Максим Шевченко - рупор газеты «Гаарец»". Сайт «IzRus.co.il». 2012-11-16. 2014-03-29 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-03-29.
  14. Ирит Линор. "Полное письмо Линор (ivr.)". ynet. 2002-04-25. 2014-05-14 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-03-29.
  15. Амос Шокен. "Письмо-ответ Амоса Шокена (ivr.)". ynet. 2002-04-25. 2014-05-14 tarixində arxivləşdirilib. İstifadə tarixi: 2014-03-29.

Xarici keçidlər

[redaktə | mənbəni redaktə et]