The subject of this article is al-Kindi's approach to the relationship between God and the univer... more The subject of this article is al-Kindi's approach to the relationship between God and the universe in the context of the concepts of matter, motion, and time. Al-Kindi presents arguments against the thesis that the universe is eternal based on these concepts, leading to the understanding of a universe created by God out of nothing. While discussing al-Kindi's views in this context, the philosopher's philosophical sources, particularly Aristotle's interpretations, are also considered. When comparing Aristotle's views with al-Kindi's, it becomes apparent that both philosophers hold different perspectives on the eternity of matter, motion, and time. This difference is also reflected in their approaches to the problem of the relationship between God and the universe. Aristotle accepts matter, motion, and time as eternal, while al-Kindi asserts that matter, motion, and time are not eternal but created by God like everything else. Aristotle attributes the concept of Prime Mover to motion and time, considering it a necessary being whose existence is inevitable. The relationship of the Prime Mover with the universe is limited to initiating the first motion. Although both Aristotle and al-Kindi agree that God is perfect, knowledgeable, living, transcendent, immutable, eternal, and everlasting, they differ in their approach to the relationship between God and the universe. Al-Kindi conceives God as a being with free will, who creates the universe out of nothing and remains in constant relationship with it, and refers to God as the "Real One." He is not a number but an absolute being, devoid of multiplicity because of His absolute nature. The Real One has no matter, form, quantity, quality, or relativity. In summary, al-Kindi, influenced by the views of various philosophers, including Aristotle, does not simply accept any of these views on God and the God-universe relationship but forms his own synthesis.
Bu makalenin konusu Aristoteles ve İbn Meymûn'da insanî yetkinlik; problemi ise insanî yetkinlikt... more Bu makalenin konusu Aristoteles ve İbn Meymûn'da insanî yetkinlik; problemi ise insanî yetkinlikte entelektüel ve ahlakî erdemlerin rolüdür. Bu amaçla önce Aristoteles'te işlev argümanı ile en yüksek erdem ve mutluluk kavramlarının insanî yetkinlikle ilişkisini, ardından Aristoteles'te entelektüel ve ahlakî erdemlerin insanî yetkinlikteki rolünü dışlayıcı ve kapsayıcı yorumlar bağlamında ele aldık. Aristoteles'in Nikomakhos'a Etik 10. kitabında en yüce mutluluğa Tanrısal etkinlik olan theoria ile ulaşılacağını ifade etmesi, Tanrı'ya benzeme düşüncesini öne çıkarmaktadır. İbn Meymûn'a geldiğimizde Aristoteles'te olduğu gibi insanî yetkinlik ve Tanrı'ya benzeme düşüncesi arasında yakın bir ilişki olduğu görülmektedir. İbn Meymûn'un insanî yetkinlik türlerinden teorik yetkinliğin asıl yetkinlik olduğunu iddia etmesi, ahlakî erdemlerin insanî yetkinlikteki rolünü tartışmalı hale getirmektedir. Bu tartışmalarla ilgili birincil ve ikincil literatürü değerlendirerek, İbn Meymûn'a göre Tanrı'ya benzeme düşüncesinin entelektüel erdemlerden ibaret olduğu sonucuna vardık ve bu görüşümüzü İbn Meymûn'un Delâletu'l-Hâirîn'de ortaya koymuş olduğu Tanrı tasavvuru ve inâyet teorisi ile destekledik.
This article focuses on the relationship that Maimonides (d. 1204) established between God's know... more This article focuses on the relationship that Maimonides (d. 1204) established between God's knowledge and providence. For this purpose, first, the philosopher's view of God's knowledge is discussed in general terms, then, the theory of providence is examined in detail. According to Maimonides, philosophers' claims that God does not know particulars stem from their mistaken view of providence. He argues that with his view of providence "consequent upon the deserts" and "according to the intellect", doubts about that God knows particulars will be removed. However, some thinkers saw the relationship between the theory of providence and God's knowledge as problematic. Although he took a clear stand that God knows particulars, his esoteric account of providence has been interpreted as concealing his true view of God's knowledgeof particulars from the public. As a result, by evaluating the sections of The Guide of the Perplexed on knowledge and providence and the secondary literature written on this subject, it was concluded that the providence theory put forward by Maimonides failed to show God's knowledge of particulars.
One of the most important debates of moral philosophy is the place of emotions in morality. In th... more One of the most important debates of moral philosophy is the place of emotions in morality. In this article, the object of love will be discussed in terms of the fact that it is the person who loves himself/herself, that is, the problem of self-love being a virtue. Self-love is often used in the same sense as selfishness, so its place in morality becomes problematic. Debates about self-love date back to Aristotle historically. Aristotle distinguishes between two types of self-love: The first is self-love, which is called selfishness in the study, which is owned by people who feel no moral concerns. The second is the true self-love of people who aim to lead a virtuous life. This distinction between two types of self-love reveals the difference between self-love and selfishness and includes altruistic, or selfless, actions within the scope of self-love. In this article , it is claimed that self-love is a virtue. Within the framework of this claim, it will be discussed whether it is possible to apply Aristotle's concept of "mean" to self-love, that is, to position self-love as the "mean" of selfishness and altru-ism.
Özet: Rousseau, insan doğasını ve bu doğadan kaynaklanan her şeyi ilk haliyle iyi kabul eder. Bu ... more Özet: Rousseau, insan doğasını ve bu doğadan kaynaklanan her şeyi ilk haliyle iyi kabul eder. Bu nedenle eğitimin insan doğasını törpülemeye dönük olmaması, insan doğasındaki olumlu duyguları açığa çıkarması gerektiği üzerinde durur. Rousseau'nun Emile adlı eserinde dile getirdiği bu düşüncelerin eğitimciler üzerinde büyük etkisi olmuş, özellikle modern eğitim yaklaşımlarının değer eğitimi anlayışlarına yön vermiştir. Bu makalede insan doğasının salt iyi olduğunu kabul eden Rousseau'nun negatif eğitim yaklaşımı incelenmiş, negatif eğitimin değerler eğitimi açısından önemi tartışılmıştır. Bu bağlamda Rousseau'nun özgün insan doğası anlayışı, çıkış noktası, temel iddiaları ve ana kavramları açısından irdelenmiştir. Rousseau'nun eğitim anlayışının değerler eğitimi açısından önemi ve Rousseaucu negatif eğitim anlayışının değerler eğitimine yansımaları da makale kapsamında ele alınmış, sonuç bölümünde negatif eğitim anlayışının günümüz değerler eğitimi açısından önemi tartışılmıştır. Abstract: Rousseau considers human nature and everything arising from this nature as good as their original instances. Therefore, education should reveal the positive emotions in human nature, rather than to sculpt them. Rousseau's thoughts in Emile, have been a great influence on the educators, especially on the values education approaches of modern education. In this article, we examine Rousseau's negative education approach which acknowledges that human nature is merely good; and the importance of negative education has been discussed in the context of values education. In this context Rousseau's original point of view on human nature has been examined in terms of its starting point, basic claims and main concepts. Rousseau's approach to education and Rousseauian negative education concept were also discussed in terms of values education in the article. And finally, the article concludes dealing with the importance of negative education in today's values education.
This essay aims to present Ikhwan's classification of politics and examine in details prive and p... more This essay aims to present Ikhwan's classification of politics and examine in details prive and personal politics. This will be done with special reference to their treatise on Politics. On the basis of this treatise, the article examines mainly the governance of body and soul. Under these main titles it examines Ihkwan's understanding of man, man's relation with God, himself, his family and his friends. The article concludes that Ikhwan consider every activity that has any contribution to man's happiness within the concept of politics. Anahtar Kelimeler: Đhvanı Safa, Siyaset, Ahlak Giriş Bu makalede Đhvan tarafından yapılan beşli siyaset tasnifi ve bu tasnifte özel ve kişisel siyaset olarak adlandırılan siyaset çeşitlerini ele alacağız. Özel ve kişisel siyasetin çalışmanın ana gövdesini oluşturma nedeni Đhvan-ı Sa-fa'nın Siyaset Risalesi (fî Keyfiyyeti Envâ'üs-Siyâseti ve Kemiyyetiha)'nde ele aldığı beden ve nefs yönetiminin bu tasnifte yer alan özel ve kişisel siyasete karşılık gelmesidir. Bu bağlamda önce Đhvan'ın siyaset tasnifi, ahlak-siyaset ilişkisi, insan görüşü nefs ve beden ilişkisi bağlamında ortaya konulduktan sonra insanın maddi ve manevi yönünü oluşturan beden ve nefsin yönetilmesi konuları Đhvan'ın siyaset görüşü çerçevesinde sunulacaktır. Nefsin yönetil-mesi konusu işlenirken önce aile ve dostların yönetimi sonra da kişinin kendi nefsinin yönetimiyle ilgili olan ibadet konusu ele alınacaktır. 1 • ĐÜSBE Felsefe Ve Din Bilimleri Anabilim Dalı Doktora Öğrencisi. 1 Bu çalışma Đhvan-ı Safa'nın Siyaset Risalesi Üzerine Bir Đnceleme isimli yüksek lisans tezinin ikinci bölümünden faydalanılarak hazırlanmıştır.
The subject of this article is al-Kindi's approach to the relationship between God and the univer... more The subject of this article is al-Kindi's approach to the relationship between God and the universe in the context of the concepts of matter, motion, and time. Al-Kindi presents arguments against the thesis that the universe is eternal based on these concepts, leading to the understanding of a universe created by God out of nothing. While discussing al-Kindi's views in this context, the philosopher's philosophical sources, particularly Aristotle's interpretations, are also considered. When comparing Aristotle's views with al-Kindi's, it becomes apparent that both philosophers hold different perspectives on the eternity of matter, motion, and time. This difference is also reflected in their approaches to the problem of the relationship between God and the universe. Aristotle accepts matter, motion, and time as eternal, while al-Kindi asserts that matter, motion, and time are not eternal but created by God like everything else. Aristotle attributes the concept of Prime Mover to motion and time, considering it a necessary being whose existence is inevitable. The relationship of the Prime Mover with the universe is limited to initiating the first motion. Although both Aristotle and al-Kindi agree that God is perfect, knowledgeable, living, transcendent, immutable, eternal, and everlasting, they differ in their approach to the relationship between God and the universe. Al-Kindi conceives God as a being with free will, who creates the universe out of nothing and remains in constant relationship with it, and refers to God as the "Real One." He is not a number but an absolute being, devoid of multiplicity because of His absolute nature. The Real One has no matter, form, quantity, quality, or relativity. In summary, al-Kindi, influenced by the views of various philosophers, including Aristotle, does not simply accept any of these views on God and the God-universe relationship but forms his own synthesis.
Bu makalenin konusu Aristoteles ve İbn Meymûn'da insanî yetkinlik; problemi ise insanî yetkinlikt... more Bu makalenin konusu Aristoteles ve İbn Meymûn'da insanî yetkinlik; problemi ise insanî yetkinlikte entelektüel ve ahlakî erdemlerin rolüdür. Bu amaçla önce Aristoteles'te işlev argümanı ile en yüksek erdem ve mutluluk kavramlarının insanî yetkinlikle ilişkisini, ardından Aristoteles'te entelektüel ve ahlakî erdemlerin insanî yetkinlikteki rolünü dışlayıcı ve kapsayıcı yorumlar bağlamında ele aldık. Aristoteles'in Nikomakhos'a Etik 10. kitabında en yüce mutluluğa Tanrısal etkinlik olan theoria ile ulaşılacağını ifade etmesi, Tanrı'ya benzeme düşüncesini öne çıkarmaktadır. İbn Meymûn'a geldiğimizde Aristoteles'te olduğu gibi insanî yetkinlik ve Tanrı'ya benzeme düşüncesi arasında yakın bir ilişki olduğu görülmektedir. İbn Meymûn'un insanî yetkinlik türlerinden teorik yetkinliğin asıl yetkinlik olduğunu iddia etmesi, ahlakî erdemlerin insanî yetkinlikteki rolünü tartışmalı hale getirmektedir. Bu tartışmalarla ilgili birincil ve ikincil literatürü değerlendirerek, İbn Meymûn'a göre Tanrı'ya benzeme düşüncesinin entelektüel erdemlerden ibaret olduğu sonucuna vardık ve bu görüşümüzü İbn Meymûn'un Delâletu'l-Hâirîn'de ortaya koymuş olduğu Tanrı tasavvuru ve inâyet teorisi ile destekledik.
This article focuses on the relationship that Maimonides (d. 1204) established between God's know... more This article focuses on the relationship that Maimonides (d. 1204) established between God's knowledge and providence. For this purpose, first, the philosopher's view of God's knowledge is discussed in general terms, then, the theory of providence is examined in detail. According to Maimonides, philosophers' claims that God does not know particulars stem from their mistaken view of providence. He argues that with his view of providence "consequent upon the deserts" and "according to the intellect", doubts about that God knows particulars will be removed. However, some thinkers saw the relationship between the theory of providence and God's knowledge as problematic. Although he took a clear stand that God knows particulars, his esoteric account of providence has been interpreted as concealing his true view of God's knowledgeof particulars from the public. As a result, by evaluating the sections of The Guide of the Perplexed on knowledge and providence and the secondary literature written on this subject, it was concluded that the providence theory put forward by Maimonides failed to show God's knowledge of particulars.
One of the most important debates of moral philosophy is the place of emotions in morality. In th... more One of the most important debates of moral philosophy is the place of emotions in morality. In this article, the object of love will be discussed in terms of the fact that it is the person who loves himself/herself, that is, the problem of self-love being a virtue. Self-love is often used in the same sense as selfishness, so its place in morality becomes problematic. Debates about self-love date back to Aristotle historically. Aristotle distinguishes between two types of self-love: The first is self-love, which is called selfishness in the study, which is owned by people who feel no moral concerns. The second is the true self-love of people who aim to lead a virtuous life. This distinction between two types of self-love reveals the difference between self-love and selfishness and includes altruistic, or selfless, actions within the scope of self-love. In this article , it is claimed that self-love is a virtue. Within the framework of this claim, it will be discussed whether it is possible to apply Aristotle's concept of "mean" to self-love, that is, to position self-love as the "mean" of selfishness and altru-ism.
Özet: Rousseau, insan doğasını ve bu doğadan kaynaklanan her şeyi ilk haliyle iyi kabul eder. Bu ... more Özet: Rousseau, insan doğasını ve bu doğadan kaynaklanan her şeyi ilk haliyle iyi kabul eder. Bu nedenle eğitimin insan doğasını törpülemeye dönük olmaması, insan doğasındaki olumlu duyguları açığa çıkarması gerektiği üzerinde durur. Rousseau'nun Emile adlı eserinde dile getirdiği bu düşüncelerin eğitimciler üzerinde büyük etkisi olmuş, özellikle modern eğitim yaklaşımlarının değer eğitimi anlayışlarına yön vermiştir. Bu makalede insan doğasının salt iyi olduğunu kabul eden Rousseau'nun negatif eğitim yaklaşımı incelenmiş, negatif eğitimin değerler eğitimi açısından önemi tartışılmıştır. Bu bağlamda Rousseau'nun özgün insan doğası anlayışı, çıkış noktası, temel iddiaları ve ana kavramları açısından irdelenmiştir. Rousseau'nun eğitim anlayışının değerler eğitimi açısından önemi ve Rousseaucu negatif eğitim anlayışının değerler eğitimine yansımaları da makale kapsamında ele alınmış, sonuç bölümünde negatif eğitim anlayışının günümüz değerler eğitimi açısından önemi tartışılmıştır. Abstract: Rousseau considers human nature and everything arising from this nature as good as their original instances. Therefore, education should reveal the positive emotions in human nature, rather than to sculpt them. Rousseau's thoughts in Emile, have been a great influence on the educators, especially on the values education approaches of modern education. In this article, we examine Rousseau's negative education approach which acknowledges that human nature is merely good; and the importance of negative education has been discussed in the context of values education. In this context Rousseau's original point of view on human nature has been examined in terms of its starting point, basic claims and main concepts. Rousseau's approach to education and Rousseauian negative education concept were also discussed in terms of values education in the article. And finally, the article concludes dealing with the importance of negative education in today's values education.
This essay aims to present Ikhwan's classification of politics and examine in details prive and p... more This essay aims to present Ikhwan's classification of politics and examine in details prive and personal politics. This will be done with special reference to their treatise on Politics. On the basis of this treatise, the article examines mainly the governance of body and soul. Under these main titles it examines Ihkwan's understanding of man, man's relation with God, himself, his family and his friends. The article concludes that Ikhwan consider every activity that has any contribution to man's happiness within the concept of politics. Anahtar Kelimeler: Đhvanı Safa, Siyaset, Ahlak Giriş Bu makalede Đhvan tarafından yapılan beşli siyaset tasnifi ve bu tasnifte özel ve kişisel siyaset olarak adlandırılan siyaset çeşitlerini ele alacağız. Özel ve kişisel siyasetin çalışmanın ana gövdesini oluşturma nedeni Đhvan-ı Sa-fa'nın Siyaset Risalesi (fî Keyfiyyeti Envâ'üs-Siyâseti ve Kemiyyetiha)'nde ele aldığı beden ve nefs yönetiminin bu tasnifte yer alan özel ve kişisel siyasete karşılık gelmesidir. Bu bağlamda önce Đhvan'ın siyaset tasnifi, ahlak-siyaset ilişkisi, insan görüşü nefs ve beden ilişkisi bağlamında ortaya konulduktan sonra insanın maddi ve manevi yönünü oluşturan beden ve nefsin yönetilmesi konuları Đhvan'ın siyaset görüşü çerçevesinde sunulacaktır. Nefsin yönetil-mesi konusu işlenirken önce aile ve dostların yönetimi sonra da kişinin kendi nefsinin yönetimiyle ilgili olan ibadet konusu ele alınacaktır. 1 • ĐÜSBE Felsefe Ve Din Bilimleri Anabilim Dalı Doktora Öğrencisi. 1 Bu çalışma Đhvan-ı Safa'nın Siyaset Risalesi Üzerine Bir Đnceleme isimli yüksek lisans tezinin ikinci bölümünden faydalanılarak hazırlanmıştır.
Uploads
Papers by Semra Tüfenkci
Books by Semra Tüfenkci