Правім Ражэр дэ Флор

{{Асоба}}
'''Ражэр дэ Флор''' (''Roger de Flor'') ці '''Рутгер фон Блюм''' (''Rutger von Blum''; {{ДН|||1267}}<ref name="a1">Bibliothèque nationale de France: open data platform — 2011.</ref>, {{МН|Брындызі}} — {{ДС|30|4|1305}}<ref name="a1" />) — сярэднявечны [[кандацьер]], мараход і шукальнік прыгод на [[каралеўства Сіцылія|сіцылійскай]] і [[Візантыя|візантыйскай]] службе. Апісанне яго жыцця склаў каталонец [[Рамон Мунтаньер]], які служыў пад яго кіраўніцтвам; яно лягло ў грунт знакамітага каталанскага рамана «[[Цірант Белы]]».

Рутгер нарадзіўся ў [[Брындызі]] у сям’і немца-сакольнічага на службе ў сіцылійскіх уладцаў дынастыі [[Штаўфены|Штаўфенаў]]. З 8 гадоў плаваў на галеры [[тампліер]]аў, з часам уступіў у іх ордэн і камандаваў караблём. У час [[Аблога Акры, 1291|аблогі Акры]] [[мамелюк]]амі (1291) быў заўважаны за вымагальніцтвам маёмасці ў абложаных, за гэта быў выняты з ордэна і абвешчаны адрачэнцам царквы.

Далей след Ражэра выяўляецца ў [[Генуя|Генуі]], дзе на пазыковыя грошы ён набыў уласнае судна і пачаў зарабляць на жыццё [[пірат|пірацтвам]]. Сіцылійскі кароль [[Федэрыга II, кароль Сіцыліі|Фрыдрых]] вырашыў скарыстацца ваенна-марскім досведам Ражэра і прыняў яго на сваю службу ў якасці флатаводца. Ён прымаў актыўны ўдзел у войнах Фрыдрыха з [[Неапалітанскае каралеўства|Неапалем]], пакуль [[Кальтабелоцкі дагавор|Кальтабелотцкі мір]] (1302) не пакінуў Ражэра і яго іспанскіх наймітаў ([[альмагавары|альмагавараў]]) без справы.

У 1303 годзе Ражэр і яго [[каталанская дружына]] па запрашэнні імператара [[Андронік II|Андроніка II]] прыбылі ў [[Канстанцінопаль]], каб супрацівіцца пасоўванню [[асманы|асманаў]] на захад. Па гэтым выпадку яму была дадзена ў жонкі пляменніца імператара (дачка [[Іван Асень III|Івана Асеня III]]), а сам ён быў ганараваны тытулам [[Вялікі дука|вялікага дукса]] (а потым і [[кесар, тытул|кесара]]). У 1304 годзе каталонцы паспяхова дзеялі супраць туркаў у Малой Азіі, адваяваўшы шэраг згубленых Візантыяй гарадоў.

Ваенныя поспехі Рож ёра ўстрывожылі яго зласліўцаў (перадусім, з ліку ўплывовых пры імператарскім двары генуэзцаў), якія паспяшаліся звінаваціць яго ў драпежніцтве ў адносінах да мірных жыхароў і намеры самастойна кіраваць адваяванымі землямі. Імператар вярнуў каталонскую дружыну ў [[Гелібалу|Каліўпаль]], але разплаціцца з Ражэрам не захацеў ці не змог.

Падчас знаходжання ў Галіпалі Рожер узмацніў сваё войска за кошт падмацаванняў з Балкан, але апынуўся зацягнуты ў вір прыдворных інтрыг. Малады [[Міхаіл IX]] прывабіў каталанскую дружыну ў [[Адрыянопаль]], дзе Ражэр і яго людзі былі выразаны наймітамі аланамі. У адплату прыхільнікі Ражэра паднялі мяцеж супраць імператара і занялі не толькі [[Фесалія|Фесалію]], але і сумежныя вобласці.

{{зноскі}}

== Спасылкі ==
* [http://www.britannica.com/EBchecked/topic/210589/Roger-de-Flor Біяграфія] ў [[Брытанніка|Брытанскай энцыклопедыі]]
* Donald MacGillivray Nicol. ''[http://books.google.com/books?id=y2d6OHLqwEsC&dq=Roger+de+Flor&lr=&as_brr=3&source=gbs_navlinks_s The Last Centuries of Byzantium, 1261—1453]''. Cambridge University Press, 1993. ISBN 0-521-43991-4. Pages 128—132.
* историк)|А. А. Васильев. «[http://gumilevica.kulichki.net/VAA/vaa233.htm История Византийской империи]».

{{Бібліяінфармацыя}}

[[Катэгорыя:Кандацьеры]]
[[Катэгорыя:Гісторыя Каталоніі]]
[[Катэгорыя:Военачальнікі Візантыі]]