Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Перайсці да зместу

Іаган Ліс

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Іаган Ліс
Дата нараджэння 1597[1] ці 1590
Месца нараджэння
Дата смерці 1630[3], 1629[2][3][…] ці 5 лістапада 1629(1629-11-05)[4]
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці мастак, ілюстратар, дызайнер
Член у
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Іаган (Ян) Ліс, Джавані Ліс (ням.: Johann Liss, Jan Lis, італ.: Giovanni Liss; каля 1597, Ольдэнбург — 5 лістапада 1631, Верона) — нямецкі жывапісец, малявальшчык і гравёр, які значную частку жыцця працаваў у Італіі; разам з сучаснікамі Даменіка Феці і Бернарда Строцы — вядомы прадстаўнік венецыянскай школы.

Жыццё і творчасць

[правіць | правіць зыходнік]

Сын і цёзка Іагана Ліса, жывапісца пры двары герцагаў Гальштэйнскіх. Здзейсніў падарожжа ў Нідэрланды, дзе зведаў уплыў шэрагу галандскіх і фламандскіх майстроў: Хендрыка Гольцыуса (у якога таксама вучыўся гравіраванню), Дзірка Халса, Карэла ван Мандэра, Пітэра Паўля Рубенса, Якаба Іорданса і іншых.

Прыкладна ў 1620 годзе Ліс прыбыў у Венецыю, дзе неўзабаве ўвайшоў у круг Даменіка Феці. У венецыянскую традыцыю Ліс прыўнёс сюжэты і матывы, характэрныя для нідэрландскага жанравага жывапісу. У 1622 годзе Ліс на тры гады пераязджае ў Рым, дзе ён блізка знаёміцца з традыцыямі караваджызму і адчувае ўплыў творчасці Анібале Карачы, якім адзначаны працы Ліса на міфалагічныя сюжэты. Па вяртанні ў Венецыю ў 1625 годзе рымска-фламандскі рэалізм яго ранніх работ становіцца ўраўнаважаны традыцыямі венецыянскага жывапісу, якія ўзыходзяць да спадчыны Тыцыяна і Тынтарэта. Познія працы Ліса адрозніваюцца свабодным мазком і барочнай складанасцю кампазіцыі, якія апярэджваюць дасягненні венецыянскага ракако ў XVIII стагоддзі.

Зноскі

  1. Deutsche Nationalbibliothek Record #118728571 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 14 кастрычніка 2015.
  2. а б http://explore.rkd.nl/explore/artists/50375Netherlands Institute for Art History.
  3. а б в Waterhouse E. Italian Baroque PaintingЛондан: Phaidon Press, 1962. — С. 120.
  4. The Fine Art Archive — 2003. Праверана 1 красавіка 2021.