Роберт Хубер
Роберт Хубер | |
---|---|
ням.: Robert Huber | |
Дата нараджэння | 20 лютага 1937[1][2][…] (87 гадоў) |
Месца нараджэння | |
Грамадзянства | |
Род дзейнасці | біяхімік, хімік, выкладчык універсітэта |
Навуковая сфера | біяхімія |
Месца працы | |
Альма-матар | |
Член у | |
Узнагароды |
Emil-von-Behring-Prize[d] (1982) медаль Ота Варбурга[d] (1977) медаль Рэнтгена[d] (2004) Richard Kuhn Medal[d] (1987) медаль сэра Ханса Крэбса[d] (1992) ганаровы доктар Барселонскага аўтаномнага ўніверсітэта[d] (1999) замежны член Лонданскага каралеўскага таварыства[d] (13 мая 1999) |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Роберт Хубер (ням.: Robert Huber; нар. 20 лютага 1937[1][2][…], Мюнхен, Германія[3]) — нямецкі біяхімік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па хіміі 1988 года.
Член Леапальдзіны (1990) і Акадэміі дэі Лінчэі, замежны член Нацыянальнай акадэміі навук ЗША (1995) і Лонданскага каралеўскага таварыства (1999).
Біяграфія
[правіць | правіць зыходнік]Скончыў Вышэйшую тэхнічную школу Мюнхена па хіміі ў 1960 годзе, затым там жа праводзіў крышталяграфічныя даследаванні арганічных злучэнняў. У 1971 годзе ўзначаліў Інстытут біяхіміі Таварыства Макса Планка і пераключыўся на крышталяграфію бялку. З’яўляўся дырэктарам Інстытута да 2005 года, усе гэтыя ж гады таксама выкладаў крышталяграфію ў альма-матэр, дзе ў 2013 годзе стаў эмерытам.
За першае даследаванне крышталічнай структуры мембраннага бялку рэакцыйнага цэнтра, які ўдзельнічае ў фотасінтэзе пурпурной нясернай бактэрыі Rhodopseudomonas viridis , што забяспечыла далейшы прагрэс у разуменні механізму фотасінтэзу у вышэйшых раслін, Роберт Хубер, Хартмут Міхель і Іаган Дайзенхофер у 1988 годзе атрымалі Нобелеўскую прэмію па хіміі.
Член Баварскай акадэміі навук (1988), Еўрапейскай акадэміі (1990), Індыйскай нацыянальнай акадэміі навук, Еўрапейскай акадэміі навук і мастацтваў.
Ганаровы доктар Віленскага ўніверсітэта (2011)[6], Ягелонскага ўніверсітэта (2014)[7].
У 2016 годзе падпісаў ліст з заклікам да Greenpeace, Арганізацыі Аб’яднаных Нацый і ўрадам усяго свету спыніць барацьбу з генетычна мадыфікаванымі арганізмамі (ГМА)[8][9][10].
Аўтар і сааўтар больш чым 800 артыкулаў у рэцэнзуемых навуковых часопісах. Індэкс Хірша 128.
Асноўныя публікацыі
[правіць | правіць зыходнік]- J. Deisenhofer, O. Epp, K. Miki, R. Huber & H. Michel Structure of the protein subunits in the photosynthetic reaction centre of Rhodopseudomonas viridis at 3Å resolution(англ.) // Nature : journal. — 1985. — Т. 318. — № 6047. — С. 618—624. — DOI:10.1038/318618a0
Зноскі
- ↑ а б Robert Huber // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Robert Huber // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Deutsche Nationalbibliothek Record #131418076 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
- ↑ NNDB — 2002.
- ↑ www.ae-info.org
- ↑ Vilniaus universitetas į garbės daktarų sąrašą įrašė dar dvi garbių mokslininkų pavardes (літ.). Universitas Vilnensis. Vilniaus universitetas (21 верасня 2011). Праверана 7 лютага 2018.
- ↑ Doktorzy honoris causa — UJ
- ↑ 107 Nobel laureates sign letter blasting Greenpeace over GMOs
- ↑ Laureates Letter Supporting Precision Agriculture (GMOs)
- ↑ Список нобелевских лауреатов подписавших письмо
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Нарадзіліся 20 лютага
- Нарадзіліся ў 1937 годзе
- Нарадзіліся ў Мюнхене
- Выкладчыкі Мюнхенскага тэхнічнага ўніверсітэта
- Выпускнікі Мюнхенскага тэхнічнага ўніверсітэта
- Члены Лонданскага каралеўскага таварыства
- Члены Леапальдзіны
- Члены Акадэміі дэі Лінчэі
- Члены і члены-карэспандэнты Нацыянальнай акадэміі навук ЗША
- Члены Баварскай акадэміі навук
- Члены Індыйскай нацыянальнай акадэміі навук
- Члены Еўрапейскай акадэміі
- Кавалеры Баварскага ордэна Максіміліяна «За дасягненні ў навуцы і мастацтве»
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі па хіміі
- Замежныя члены Лонданскага каралеўскага таварыства
- Ганаровыя дактары Ягелонскага ўніверсітэта
- Асобы
- Вучоныя паводле алфавіта
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі з Германіі
- Біяхімікі Германіі
- Лаўрэаты Нобелеўскай прэміі паводле алфавіта