Старая Кастылія

Старая Кастылія ў 1833—1850 гадах

Старая Кастылія (ісп.: Castilla la Vieja) — гістарычная вобласць у Іспаніі.

У IX стагоддзі ў цэнтральнай і паўночнай частках Пірэнейскага паўвострава сфарміравалася каралеўства Кастылія. Пазней яно стала разрастацца, як шляхам дынастычных шлюбаў, так і шляхам заваяванняў, і ў выніку ў склад зямель кастыльскай кароны ўвайшла значная частка паўвострава.

У XVIII стагоддзі кароль Карл III утварыў у складзе Іспаніі каралеўства Старая Кастылія на тэрыторыі сучасных правінцый Бургас, Сарыя, Сеговія, Авіла, Вальядалід і Паленсія. У канстытуцыі 1812 года Старая Кастылія была згадана як адна са складовых частак Іспаніі. У 1833 годзе, у рамках пабудовы цэнтралізаванай дзяржавы, каралеўскім дэкрэтам Іспанія была падзелена на 49 правінцый, якія былі згрупаваны паводле «гістарычных рэгіёнаў» (якія, зрэшты, не мелі ніякага фармальна-юрыдычнага статусу). У адпаведнасці з гэтым указам быў створаны гістарычны рэгіён Старая Кастылія, які складаўся з названых правінцый, а таксама правінцый Лагронья і Сантандэр. У 1850 годзе Вальядалід і Паленсія былі перададзены ў склад гістарычнага рэгіёна Леон. З тых часоў атласах і энцыклапедыях пад тэрмінам «Старая Кастылія» разумеўся менавіта раён, які займаюць правінцыі Бургас, Сарыя, Сеговія, Авіла, Лагронья і Сантандэр.

У 1983 годзе гістарычны рэгіён Старая Кастылія быў аб'яднаны з гістарычным рэгіёнам Леон у аўтаномную супольнасць Кастылія і Леон, але з яго вылучаны два аўтаномнай супольнасці: правінцыя Лагронья — у Рыёху, правінцыя Сантандэр — у Кантабрыю.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Старая Кастылія