Трэмар

Трэмар
МКХ-10	R25.1
МКХ-9	781.0
МКБ-9-КМ	781.0
DiseasesDB	27742
MedlinePlus	003192
MeSH	D014202
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Трэ́мар (лац.: tremor — дрыжанне) — хуткія, рытмічныя, з частатой каля 10 Гц, рухі канечнасцей або тулава, выкліканыя мышачнымі скарачэннямі і звязаныя з часовай затрымкай карэктуючай аферэнтнай імпульсацыі, праз што рэалізацыя руху і захаванне позы адбываецца за кошт пастаяннай падладкі рухаў да нейкага сярэдняга значэння. Падчас стомы і моцных эмоцый, а таксама пры паталогіі нервовай сістэмы трэмар істотна ўзмацняецца. У прыватнасці, паталагічны трэмар (трэмар спакою) назіраецца пры хваробе Паркінсона.

Трэмарам часам называюць фіксацыйныя рухі вачэй, якія маюць высокую частату і малую амплітуду.

Фенаменалагічная класіфікацыя

1. Трэмар спакою — узнікае ў цягліцах, якія знаходзяцца ў стане адноснага спакою.
2. Трэмар дзеяння (акцыйны трэмар) — узнікае пры адвольным скарачэнні цягліц.
   1. Пастуральны (позны) трэмар — узнікае пры ўтрыманні позы (напрыклад, трэмар выцягнутых рук).
   2. Кінетычны трэмар — узнікае падчас руху.
      • Інтэнцыйны трэмар (ад лац.: intentio — намер) — узнікае пры набліжэнні да мэты (напрыклад, спробе трапіць пальцам у нос).

Этыяпатагенетычная класіфікацыя

1. Фізіялагічны і ўзмоцнены (акцэнтуіраваны) фізіялагічны трэмар.
2. Эсенцыяльны (сямейны і спарадычны).
3. Паркінсанічны трэмар пры хваробе Паркінсона і сіндроме паркінсанізму.
4. Цэрэбелярны (мазжачковы).
5. «Рубральны» (сярэднемазгавы).
6. Дыстанічны.
7. Нейрапатычны.
8. Псіхагенны.
9. Ятрагенны (індуцыраваны лекамі).

Літаратура

• Д. Р. Штульман, О. С. Левин. Неврология. Справочник практического врача. // М. «Медпресс», 2008.
• Голубев В. Л., Вейн А. М. Неврологические синдромы // М. МЕДпресс-информ, 2007.