Doom

Doom
Распрацоўшчыкі	id Software і Nerve Software[d]
Выдаўцы	GT Interactive Software[d], Activision, Atari, Sega, WMS Industries[d] і Ocean Software[d]
Частка серыі	Doom
Даты выпуску	10 снежня 1993, 1993, 14 лістапада 1994, 21 лістапада 1994, 1994, 28 лістапада 1994, 3 снежня 1994, 1 верасня 1995, 26 кастрычніка 1995, 16 лістапада 1995, снежань 1995, 1 сакавіка 1996, 19 красавіка 1996, 26 красавіка 1996, 20 жніўня 1996, 1996, 31 сакавіка 1997, 11 ліпеня 1997, 1997, 28 кастрычніка 2001, 16 лістапада 2001, 27 верасня 2006, 28 верасня 2006, 18 студзеня 2012 і 30 красавіка 1995
Ліцэнзія	GNU General Public License, version 2.0[d]
Апошняя версія	1.9
Жанры	шутар ад першай асобы, навукова-фантастычная камп’ютарная гульня[d], horror video game[d] і arcade[d]
Стваральнікі
Праграмісты	Michael Abrash[d], John Carmack[d], John Romero[d] і Dave Taylor[d]
Кампазітары	Robert Prince[d] Aubrey Hodges[d]
Тэхнічныя даныя
Платформы	Game Boy Advance, Risc PC[d], 3DO Interactive Multiplayer[d], Linux, Xbox, Windows, Super Nintendo Entertainment System[d], SMD, PlayStation, Amiga 1200[d], DOS, Xbox 360, PlayStation 3, Sega Saturn, IOS, Atari Jaguar[d], macOS, IRIX[d], Solaris[d], Sega 32X[d], Nintendo Switch, Classic Mac OS[d], Android, MS-DOS, PlayStation 4, Xbox One, NEC PC-9800 series[d], Acorn Archimedes[d], Flipper Zero[d], NeXTSTEP[d] і OS/2
Гульнявы рухавік	Doom engine[d]
Рэжымы гульні	шматкарыстальніцкая гульня, аднакарыстальніцкая гульня і кааператыўны рэжым[d]
Мова інтэрфейсу	англійская
Носьбіт	лічбавае распаўсюджванне[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Doom (з англійскай: «Пагібель») — камп’ютарная гульня ў жанры шутара ад першай асобы, распрацаваная і выпушчаная кампаніяй «id Software» у 1993 годзе для персанальных камп’ютараў пад кіраваннем «MS-DOS». Doom — адна з найзначнейшых і ўплывовых камп’ютарных гульняў у гісторыі індустрыі; у прыватнасці, яе папулярнасць шмат у чым вызначыла далейшае развіццё і распаўсюджванне жанру шутараў ад першай асобы. Ранні прыклад 3D-графікі ў відэагульнях і мае ворагаў і аб’екты ў выглядзе 2D-малюнкаў, такую тэхніку часам называюць 2,5D-графікай.

Гульнявы працэс

Doom — шутар ад першай асобы з 3D-графікай. Тым часам як навакольнае асяроддзе паказана ў 3D-перспектыве, ворагі і аб’екты — 2D-спрайты, адлюстраваныя пад фіксаванымі вугламі.

У рэжыме аднакарыстальніцкай кампаніі гулец кіруе неназваным касмічным дэсантнікам — пазней неафіцыйна названым «Doomguy» — праз ваенныя базы на спадарожніках Марса і ў пекле.

Каб скончыць узровень, гулец павінен прайсці праз лабірынт, каб дабрацца да пазначанага пакоя выхаду. Узроўні згрупаваны ў эпізоды, а апошні ўзровень кожнага эпізоду прысвечаны бітве з босам. Праходзячы ўзроўні, гулец павінен змагацца з мноствам ворагаў, уключаючы дэманаў і апантаную нежыць. Ворагі часта з’яўляюцца вялікімі групамі.

Пяць узроўняў складанасці рэгулююць колькасць ворагаў і колькасць пашкоджанняў, якія яны наносяць, пры гэтым ворагі рухаюцца і атакуюць хутчэй, чым звычайна, на самым цяжкім узроўні складанасці.

Монстры маюць простыя паводзіны: яны рухаюцца да саперніка, калі бачаць або чуюць яго, і атакуюць укусамі, кіпцюрамі або выкарыстоўваючы магічныя здольнасці, такія як агністы шар.

Гулец павінен кіраваць запасамі боепрыпасаў, здароўя і брані падчас праходжання. Зброю і боепрыпасы можна знайсці на ўсіх узроўнях або збіраць іх у мёртвых ворагаў. Зброяй выступаюць пісталет, драбавік, бензапіла, плазменная вінтоўка і BFG 9000.

Гулец таксама сустракае ямы з таксічнымі адходамі, столі, якія апускаюцца і раздушваюць прадметы, і замкнёныя дзверы, для якіх патрабуецца картка-ключ або дыстанцыйны выключальнік.

Сюжэт

Doom падзелены на тры эпізоды, кожны з якіх змяшчае прыкладна дзевяць узроўняў: «Knee-Deep in the Dead», «The Shored of Hell» і «Inferno». Чацвёрты эпізод, «Thy Flesh Consumed», быў дададзены ў пашыраную версію, The Ultimate Doom, выпушчаную праз два гады пасля Doom. Кампанія змяшчае вельмі мала сюжэтных элементаў, маючы мінімальную гісторыю, прадстаўленую ў асноўным праз інструкцыю і тэкставыя апісанні паміж эпізодамі.

У будучыні неназваны марскі пяхотнік адпраўляецца на заданне на Марс пасля нападу на вышэйшага афіцэра, які загадаў свайму падраздзяленню страляць па цывільных асобах. Аб’яднаная аэракасмічная карпарацыя дазваляе вайскоўцам праводзіць сакрэтныя эксперыменты па тэлепартацыі, якія становяцца смяротнымі.

База на Фобасе тэрмінова запытвае ваенную падтрымку, тым часам як на Дэймасе яна цалкам знікае. Пехацінец далучаецца да баявых сіл для забеспячэння бяспекі Фобаса.

Ён чакае на перыметры, як загадана, пакуль уся штурмавая група была знішчана. Не маючы выхаду са спадарожніка і ўзброіўшыся толькі пісталетам, ён трапляе на базу з намерам адпомсціць.