Sola Scriptura
Sola Scriptura (з лац.: «толькі Пісанне») — адна з найважнейшых тэз Рэфармацыі XVI стагоддзя.
Значэнне
[правіць | правіць зыходнік]Тэза характарызуе стаўленне пратэстантаў да Бібліі як адзінай крыніцы веравучэння, адпаведнасцю якой вызначаецца праўдзівасць царкоўнага Падання і сучасных хрысціянскіх сачыненняў.
Апроч таго, пастулат Sola Scriptura паказвае на прымат даслоўнага тлумачэння Бібліі («Біблія тлумачыцца даслоўна, калі даслоўнае тлумачэнне мае сэнс, і адсутнічаюць яўныя ўказанні на вобразнасць гаворкі») у процівагу алегарычнаму тлумачэнню, прыхільнікі якога шукаюць у кожным урыўку Пісьма ўтоены сэнс, не злучаны з даслоўным сэнсам тэксту.
Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]Гэтыя сцверджанні заснаваны на пункце погляду, што Біблія — кніга, натхнёная самім Богам (напісаная аўтарамі-людзьмі па натхненні ад Бога), аўтарытэтнае Слова Бога.
Новы Запавет, 2-е Пятра 1:20-21:
ведаючы перш за ўсё тое, што ніякага прароцтва ў Пісанні нельга тлумачыць паводле свайго разумення.
Бо ніколі прароцтва не бывала агалошана з волі людской, а прамаўлялі яго святыя Божыя людзі, натхнёныя Духам Святым. |
Новы Запавет, 2-і ліст да Цімафея 3:16:
Усё Пісанне боганатхнёнае і карыснае для навучання, для выкрыцця, для выпраўлення, для настаўлення ў праведнасці" |
Новы Запавет, Ліст да Каласянаў 2:8:
Глядзіце, браты, каб хто не прывабіў вас філасофіяй і пустымі прынадамі, па пераказах чалавечых, па стыхіях свету, а не па Хрысце |
У лютэранстве
[правіць | правіць зыходнік]У лютэранстве за веранавучальны дакумента прынята Кніга Згоды, якая змяшчае Формулу Згоды, якая пачынаецца словамі:
Верым, вучым і вызнаём, што адзіным і абсалютным правілам і стандартам, паводле якога павінны ацэньвацца ўсе догматы і ўсе настаўнікі, з’яўляюцца толькі прароцкія і апостальскія Пісьмы Старога і Новага Запаветаў, як сказана ў Пс.(119:105): «Слова Тваё — светач нагам маім і святло сцежцы маёй». І як кажа Св. Павел: «Але калі б нават мы, або анёл з неба пачаў звеставаць вам не тое, што мы звеставалі вам, хай будзе анафема» (Гал.1:8). Іншыя ж пісанні старажытных або сучасных настаўнікаў, кім бы яны ні былі створаны, не павінны расцэньвацца як роўныя Святым Пісанням, але ўсе яны разам узятыя павінны быць падначалены ім і не могуць прымацца інакш ці больш як сведчанні, якія паказваюць, як і дзе гэта [праўдзівая] прароцкая і апостальская навука захоўвалася пасля апостальскіх часоў. |
Лютэранскі аўтар Роберт Пройз з ЛЦМС называе Sola Scriptura адмысловым паролем «для кожнага праўдзівага лютэраніна, будзь ён пастарам ці вернікам»[1].
Гл. таксама
[правіць | правіць зыходнік]Крыніцы
[правіць | правіць зыходнік]- ↑ Пройз Р. Уводзіны ў Формулу Згоды. Мінск, Фонд «Лютэранская спадчына», 2000. — З. 23
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]- Толькі Біблія Архівавана 26 ліпеня 2013.
- Кальвінізм — развязак праблем Расіі! Архівавана 12 студзеня 2007.
- Казанні Архівавана 14 чэрвеня 2010. (аўдыё, mp3) // protestanci.org