Avşar Gürpınar, Assistant Professor, Istanbul Bilgi University, Faculty of ArchitectureBSc in Electrical Engineering, MSc and PhD in Industrial Product DesignA scholar, designer and engineer, Gürpınar also participated in the Digital Media MA program in HfK Bremen. He currently works at Istanbul Bilgi University’s Faculty of Architecture. His areas of research focus on critical design, cultural studies and history of design. Gürpınar has previously participated in Istanbul Design Biennials and has curated The New Domesticity: Furniture Issue exhibition in Dutch Design Week 2016 in Eindhoven. Supervisors: Assoc. Prof. Sebnem Timur Ogut
Abstract Toys, more than being objects of play, reflect society’s relation to globalization on di... more Abstract Toys, more than being objects of play, reflect society’s relation to globalization on different layers, manifesting themselves in typologies of toys, their production methods and the industrial organization of the sector, as well as in the exploitation of cultural references in new product development (NPD). Contemporary theories of globalization state that globalization does not only work in a homogenizing and standardizing way but the global dynamics are transformed and adapted by local actors. In the encounter of the Global and the Local, different modes of articulation emerge in addition to the dichotomic responses of acceptance and rejection. In that manner, toys embody an important issue of research, acting as the physical manifestations of local and global dynamics. This paper aims to understand how design and production characteristics of toys have been adapted to the changing socio-economic characteristics of Turkey and İstanbul in particular. Starting from the first instances of systematic toy production, the transformation of production practices and different typologies have been analysed in relation to the changing urban structure; economic, social and cultural conjuncture of their times. The evaluation of different systems of design and production has established a background for understanding the contemporary structure. The geographical and industrial organization of the sector as well as the actors and networks are analysed to generate a comprehensive analysis. Then, different types of contemporary toys and tactics of cultural adaptation are studied to reach a comprehensive understanding of the issue. Toys are sampled, categorized and analysed both in means of design characteristics and design and production processes. As a result, different instances of cultural adaptation were methodized, namely translation, transliteration, hybridization and reproduction, where toy companies facilitate elements of traditional, popular and global culture as well as different modes of production for their NPD tactics.
Oyuncaklar, sadece oyuncak olmanin otesinde, bir toplumun kuresellesme ile olan iliskisini, bicim... more Oyuncaklar, sadece oyuncak olmanin otesinde, bir toplumun kuresellesme ile olan iliskisini, bicimlerinden, uretim yontemlerine, kullanici ile olan iliskilerinden kulturel referanslarina kadar bir cok farkli sekilde okuma olasiligi tanimaktadir. Bu arastirma Istanbul’un Tahtakale bolgesinde goze carpan oyuncak cesitliligi ve bu oyuncaklarin karakteristigi uzerinden kent ekseninde kuresellesmenin nasil yerellestigi ve sosyal, ideolojik ve kulturel baglamda bir tuketim soyleminin nasil okunabilecegini anlamayi amaclamaktadir. anahtar kelimeler: Istanbul, oyuncak, kuresellesme, maddi kultur, tasarim, tuketim
The practices of daily life in Istanbul manifest themselves through a network of urban fabric and... more The practices of daily life in Istanbul manifest themselves through a network of urban fabric and urban culture of ever changing and peculiar characteristics, which are constantly shaped by authoritarian/disciplinary strategies on one end, and tactical interventions on the other. Every stakeholder/actor, depending on its respective level of authority, plays a role in the formation of this network, which eventually shapes and defines the urban nature of the city. In this article, we focus on the tactical side of this dichotomic marginality; tracing, documenting, interpreting personal, peculiar and unique tactics developed against the top-down, formative strategies. We select one specific domain for our investigation: Sitting in public space, the objects of which are shaped or reshaped by citizens to sustain their daily life with its rituals, which is critical for their social survival. These units in their design -or reformation- show us how simple, temporary and provisional solutions are developed for the basic, daily needs of their users. On a different level, their use and configuration also reflect how the public space is domesticized or reclaimed.
Toys, more than being objects of play, reflect society’s relation to globalization on different l... more Toys, more than being objects of play, reflect society’s relation to globalization on different layers, manifesting themselves in typologies of toys, their production methods and the industrial organization of the sector, as well as in the exploitation of cultural references in new product development (NPD). Contemporary theories of globalization state that globalization does not only work in a homogenizing and standardizing way but the global dynamics are transformed and adapted by local actors. In the encounter of the Global and the Local, different modes of articulation emerge in addition to the dichotomic responses of acceptance and rejection. In that manner, toys embody an important issue of research, acting as the physical manifestations of local and global dynamics. This paper aims to understand how design and production characteristics of toys have been adapted to the changing socio-economic characteristics of Turkey and İstanbul in particular. Starting from the first instances of systematic toy production, the transformation of production practices and different typologies have been analysed in relation to the changing urban structure; economic, social and cultural conjuncture of their times. The evaluation of different systems of design and production has established a background for understanding the contemporary structure. The geographical and industrial organization of the sector, as well as the actors and networks, are analysed to generate a comprehensive analysis. Then, different types of contemporary toys and tactics of cultural adaptation are studied to reach a comprehensive understanding of the issue. Toys are sampled, categorized and analysed both in means of design characteristics and design and production processes. As a result, different instances of cultural adaptation were methodized, namely translation, transliteration, hybridization and reproduction, where toy companies facilitate elements of traditional, popular and global culture as well as different modes of production for their NPD tactics.
Using a very technical description, Darzana was a ship reproduction on the second floor of an arc... more Using a very technical description, Darzana was a ship reproduction on the second floor of an architectural biennial, using the remains of ships and the dockyard. Before it was displayed in public and even physically complete, much was said about it. And none focused on the nature of the work.
İstanbul Bilgi Üniversitesi Mimarlık Fakültesi, Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümü öncülüğünde üç ... more İstanbul Bilgi Üniversitesi Mimarlık Fakültesi, Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümü öncülüğünde üç yıldır “Bahar Atölyeleri” adıyla düzenlenen eğitim faaliyeti, farklı tasarım disiplinlerini ve yaratıcı üretim/araştırma yöntemlerini merkezine almakta ve davetli uluslararası tasarımcılar ile yürütülmektedir. Deneysel, çok yönlü ve çoğulcu bir çalışma prensibi üzerine kurulu olan atölye çalışmalarında mimarlık, ürün tasarımı, grafik tasarımı, iletişim tasarımı, peyzaj mimarlığı, görsel sanatlar gibi farklı alan ve disiplinlerden akademisyenler, profesyoneller ve araştırmacılar bir arada yürütücü olarak yer almıştır. Aynı yaklaşım çerçevesinde Türkiye’deki tüm üniversitelerin ilgili bölümlerinden öğrenciler atölye çalışmalarına katılmıştır. Bu bağlamda disiplinler ötesi bir işbirliğinin ve yaparak öğrenmeye yönelik bir çalışma yönteminin hâkim olması hedeflenmiştir. Bu bildiride Bahar Atölyeleri’nin sonuç ürünleri üzerinden bir analizi yapılarak öne çıkan eğilimlerin tespiti ile disiplin-ötesi atölye yaklaşımının tasarım araştırmaları ve eğitimi bağlamında nasıl bir model olarak ele alınabileceği tartışılacaktır. Yapısal olarak bakıldığında her etkinlik için genel bir tanımlayıcı kavramsal çerçeve (kusurluluk, aşinalık, işbirliği) belirlenmiş ve davetli yürütücüler kendi atölye çalışmalarını bu çerçeve üzerinden tanımlamıştır. Bu yaklaşımın esas amacı sınırlayıcı ve belirleyici bir yapıdan uzak durarak, tüm atölyelerin aynı kavramsal çerçeve içerisinde kendi özgür çalışma alanlarını kurabilmeleridir. 2012-2014 yılları arasında yürütülen on altı atölyenin değerlendirilmesi sonucu üç ana yaklaşımın/eğilimin ortaya çıktığı söylenebilir. Bunlar: (1) Yerellik, kültürel miras ve zanaat; (2) Eleştirel, kavramsal ve/veya siyasi bir müdahale aracı olarak tasarım; ve (3) Teknoloji odaklı yaklaşımlar ve dijital üretim yöntemlerinin tasarım süreçlerine entegrasyonu olarak tespit edilmiştir. Birinci kategoride yer alan, Ayşe Birsel, Design Academy Eindhoven, The Home Project, Claudia Taborda, ve Peter Taguiri gibi tasarımcıların yürüttüğü atölyelerde yerel üretim, kentsel maddi kültür ve zanaat-tasarım ilişkisi gibi konular hem atölye odağında hem de işleyişinde etkin rol oynamıştır. Kamusal mekan, ütopya, kültürel kodların ters-yüz edilmesi gibi alt-kavramlar üzerinden gerek tasarımın kendisine, gerek tasarım üzerinden yaşadığımız ortamlara eleştirel müdahaleler öneren Justin McGuirk, Tim Parsons, Leslie Hirst gibi yürütücülerin oluşturduğu ikinci eğilim, tasarımın eleştirel, kavramsal ve siyasi potansiyellerini görünür kılmıştır. Teknoloji odaklı yaklaşımlar ve dijital üretim yöntemlerinin tasarım süreçlerine entegrasyonu ile ilgili çalışmalar yürüten Refik Anadol, Green Geometries, Martina Mrongovius’un atölyelerinde ise video haritalama, dijital görselleştirme ve malzemeye dayalı tekniklerin güncellenmesi gibi çalışmalar yapılmıştır. Sonuç olarak, disiplin-ötesi ve açık-uçlu yapıya sahip, ancak son derece yoğun ve odaklı çalışma içeren bu atölyelerin çıktıları ve tasarım eğitimine katkıları üzerinde durulmaktadır.
Endüstri ürünleri tasarımı odaklı üç atölye çalışmasının ilkinde, Tim Parsons ve Avşar Gürpınar’ı... more Endüstri ürünleri tasarımı odaklı üç atölye çalışmasının ilkinde, Tim Parsons ve Avşar Gürpınar’ın yürüttüğü ‘Kusurluluğun Zanaati’ (The Craft of Imperfection) isimli atölye çalışmasında öğrenciler İstanbul’un farklı alanlarındaki malzeme, üretim ve ürün olanaklarını araştırdılar. Öğrenciler daha sonra bulgularından hareketle, malzemeler, üretim süreçleri ve gündelik yaşam nesneleri bağlamında kusurluluk kavramını geleneksel ve modern ürünler üzerinden yorumladılar.
Abstract Toys, more than being objects of play, reflect society’s relation to globalization on di... more Abstract Toys, more than being objects of play, reflect society’s relation to globalization on different layers, manifesting themselves in typologies of toys, their production methods and the industrial organization of the sector, as well as in the exploitation of cultural references in new product development (NPD). Contemporary theories of globalization state that globalization does not only work in a homogenizing and standardizing way but the global dynamics are transformed and adapted by local actors. In the encounter of the Global and the Local, different modes of articulation emerge in addition to the dichotomic responses of acceptance and rejection. In that manner, toys embody an important issue of research, acting as the physical manifestations of local and global dynamics. This paper aims to understand how design and production characteristics of toys have been adapted to the changing socio-economic characteristics of Turkey and İstanbul in particular. Starting from the first instances of systematic toy production, the transformation of production practices and different typologies have been analysed in relation to the changing urban structure; economic, social and cultural conjuncture of their times. The evaluation of different systems of design and production has established a background for understanding the contemporary structure. The geographical and industrial organization of the sector as well as the actors and networks are analysed to generate a comprehensive analysis. Then, different types of contemporary toys and tactics of cultural adaptation are studied to reach a comprehensive understanding of the issue. Toys are sampled, categorized and analysed both in means of design characteristics and design and production processes. As a result, different instances of cultural adaptation were methodized, namely translation, transliteration, hybridization and reproduction, where toy companies facilitate elements of traditional, popular and global culture as well as different modes of production for their NPD tactics.
Oyuncaklar, sadece oyuncak olmanin otesinde, bir toplumun kuresellesme ile olan iliskisini, bicim... more Oyuncaklar, sadece oyuncak olmanin otesinde, bir toplumun kuresellesme ile olan iliskisini, bicimlerinden, uretim yontemlerine, kullanici ile olan iliskilerinden kulturel referanslarina kadar bir cok farkli sekilde okuma olasiligi tanimaktadir. Bu arastirma Istanbul’un Tahtakale bolgesinde goze carpan oyuncak cesitliligi ve bu oyuncaklarin karakteristigi uzerinden kent ekseninde kuresellesmenin nasil yerellestigi ve sosyal, ideolojik ve kulturel baglamda bir tuketim soyleminin nasil okunabilecegini anlamayi amaclamaktadir. anahtar kelimeler: Istanbul, oyuncak, kuresellesme, maddi kultur, tasarim, tuketim
The practices of daily life in Istanbul manifest themselves through a network of urban fabric and... more The practices of daily life in Istanbul manifest themselves through a network of urban fabric and urban culture of ever changing and peculiar characteristics, which are constantly shaped by authoritarian/disciplinary strategies on one end, and tactical interventions on the other. Every stakeholder/actor, depending on its respective level of authority, plays a role in the formation of this network, which eventually shapes and defines the urban nature of the city. In this article, we focus on the tactical side of this dichotomic marginality; tracing, documenting, interpreting personal, peculiar and unique tactics developed against the top-down, formative strategies. We select one specific domain for our investigation: Sitting in public space, the objects of which are shaped or reshaped by citizens to sustain their daily life with its rituals, which is critical for their social survival. These units in their design -or reformation- show us how simple, temporary and provisional solutions are developed for the basic, daily needs of their users. On a different level, their use and configuration also reflect how the public space is domesticized or reclaimed.
Toys, more than being objects of play, reflect society’s relation to globalization on different l... more Toys, more than being objects of play, reflect society’s relation to globalization on different layers, manifesting themselves in typologies of toys, their production methods and the industrial organization of the sector, as well as in the exploitation of cultural references in new product development (NPD). Contemporary theories of globalization state that globalization does not only work in a homogenizing and standardizing way but the global dynamics are transformed and adapted by local actors. In the encounter of the Global and the Local, different modes of articulation emerge in addition to the dichotomic responses of acceptance and rejection. In that manner, toys embody an important issue of research, acting as the physical manifestations of local and global dynamics. This paper aims to understand how design and production characteristics of toys have been adapted to the changing socio-economic characteristics of Turkey and İstanbul in particular. Starting from the first instances of systematic toy production, the transformation of production practices and different typologies have been analysed in relation to the changing urban structure; economic, social and cultural conjuncture of their times. The evaluation of different systems of design and production has established a background for understanding the contemporary structure. The geographical and industrial organization of the sector, as well as the actors and networks, are analysed to generate a comprehensive analysis. Then, different types of contemporary toys and tactics of cultural adaptation are studied to reach a comprehensive understanding of the issue. Toys are sampled, categorized and analysed both in means of design characteristics and design and production processes. As a result, different instances of cultural adaptation were methodized, namely translation, transliteration, hybridization and reproduction, where toy companies facilitate elements of traditional, popular and global culture as well as different modes of production for their NPD tactics.
Using a very technical description, Darzana was a ship reproduction on the second floor of an arc... more Using a very technical description, Darzana was a ship reproduction on the second floor of an architectural biennial, using the remains of ships and the dockyard. Before it was displayed in public and even physically complete, much was said about it. And none focused on the nature of the work.
İstanbul Bilgi Üniversitesi Mimarlık Fakültesi, Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümü öncülüğünde üç ... more İstanbul Bilgi Üniversitesi Mimarlık Fakültesi, Endüstri Ürünleri Tasarımı Bölümü öncülüğünde üç yıldır “Bahar Atölyeleri” adıyla düzenlenen eğitim faaliyeti, farklı tasarım disiplinlerini ve yaratıcı üretim/araştırma yöntemlerini merkezine almakta ve davetli uluslararası tasarımcılar ile yürütülmektedir. Deneysel, çok yönlü ve çoğulcu bir çalışma prensibi üzerine kurulu olan atölye çalışmalarında mimarlık, ürün tasarımı, grafik tasarımı, iletişim tasarımı, peyzaj mimarlığı, görsel sanatlar gibi farklı alan ve disiplinlerden akademisyenler, profesyoneller ve araştırmacılar bir arada yürütücü olarak yer almıştır. Aynı yaklaşım çerçevesinde Türkiye’deki tüm üniversitelerin ilgili bölümlerinden öğrenciler atölye çalışmalarına katılmıştır. Bu bağlamda disiplinler ötesi bir işbirliğinin ve yaparak öğrenmeye yönelik bir çalışma yönteminin hâkim olması hedeflenmiştir. Bu bildiride Bahar Atölyeleri’nin sonuç ürünleri üzerinden bir analizi yapılarak öne çıkan eğilimlerin tespiti ile disiplin-ötesi atölye yaklaşımının tasarım araştırmaları ve eğitimi bağlamında nasıl bir model olarak ele alınabileceği tartışılacaktır. Yapısal olarak bakıldığında her etkinlik için genel bir tanımlayıcı kavramsal çerçeve (kusurluluk, aşinalık, işbirliği) belirlenmiş ve davetli yürütücüler kendi atölye çalışmalarını bu çerçeve üzerinden tanımlamıştır. Bu yaklaşımın esas amacı sınırlayıcı ve belirleyici bir yapıdan uzak durarak, tüm atölyelerin aynı kavramsal çerçeve içerisinde kendi özgür çalışma alanlarını kurabilmeleridir. 2012-2014 yılları arasında yürütülen on altı atölyenin değerlendirilmesi sonucu üç ana yaklaşımın/eğilimin ortaya çıktığı söylenebilir. Bunlar: (1) Yerellik, kültürel miras ve zanaat; (2) Eleştirel, kavramsal ve/veya siyasi bir müdahale aracı olarak tasarım; ve (3) Teknoloji odaklı yaklaşımlar ve dijital üretim yöntemlerinin tasarım süreçlerine entegrasyonu olarak tespit edilmiştir. Birinci kategoride yer alan, Ayşe Birsel, Design Academy Eindhoven, The Home Project, Claudia Taborda, ve Peter Taguiri gibi tasarımcıların yürüttüğü atölyelerde yerel üretim, kentsel maddi kültür ve zanaat-tasarım ilişkisi gibi konular hem atölye odağında hem de işleyişinde etkin rol oynamıştır. Kamusal mekan, ütopya, kültürel kodların ters-yüz edilmesi gibi alt-kavramlar üzerinden gerek tasarımın kendisine, gerek tasarım üzerinden yaşadığımız ortamlara eleştirel müdahaleler öneren Justin McGuirk, Tim Parsons, Leslie Hirst gibi yürütücülerin oluşturduğu ikinci eğilim, tasarımın eleştirel, kavramsal ve siyasi potansiyellerini görünür kılmıştır. Teknoloji odaklı yaklaşımlar ve dijital üretim yöntemlerinin tasarım süreçlerine entegrasyonu ile ilgili çalışmalar yürüten Refik Anadol, Green Geometries, Martina Mrongovius’un atölyelerinde ise video haritalama, dijital görselleştirme ve malzemeye dayalı tekniklerin güncellenmesi gibi çalışmalar yapılmıştır. Sonuç olarak, disiplin-ötesi ve açık-uçlu yapıya sahip, ancak son derece yoğun ve odaklı çalışma içeren bu atölyelerin çıktıları ve tasarım eğitimine katkıları üzerinde durulmaktadır.
Endüstri ürünleri tasarımı odaklı üç atölye çalışmasının ilkinde, Tim Parsons ve Avşar Gürpınar’ı... more Endüstri ürünleri tasarımı odaklı üç atölye çalışmasının ilkinde, Tim Parsons ve Avşar Gürpınar’ın yürüttüğü ‘Kusurluluğun Zanaati’ (The Craft of Imperfection) isimli atölye çalışmasında öğrenciler İstanbul’un farklı alanlarındaki malzeme, üretim ve ürün olanaklarını araştırdılar. Öğrenciler daha sonra bulgularından hareketle, malzemeler, üretim süreçleri ve gündelik yaşam nesneleri bağlamında kusurluluk kavramını geleneksel ve modern ürünler üzerinden yorumladılar.
SUMMARY
Toys, more than being objects of play, reflect society’s relations to globalization on d... more SUMMARY Toys, more than being objects of play, reflect society’s relations to globalization on different layers. Besides of their consumption preferences, toys show how the people connect to these objects, what is currently popular and/or fashionable in their culture and period. These relations manifest themselves among others in the forms and typologies of toys, their production methods and the industrial organization of the sector and also in exploitation of cultural references in new product development. Contemporary theories of globalization state that globalization does not only work in a homogenizing and standardizing way. It is not a dominant wave of Americanization or Westernization, but the global dynamics are transformed and adapted by local actors. In the encounter of the Global and the Local, different modes of articulation emerge such as co-existence and synthesis, in addition to the dichotomic responses of acceptance and rejection. In that manner, toys embody an important issue of research, acting as the physical manifestations of local and global dynamics. This research aims to understand how design and production characteristics in toys have been -and are- adapted to the changing socio-economic characteristics of Turkey and Istanbul in particular. Regarding this, first, the emergence and development of toy production in the city is analysed. Starting from the first instances of systematic toy production, the transformation of production practices and different typologies have been analysed in relation to the changing urban structure; economic, social and cultural conjuncture of their times. The evaluation of different systems of design and production has established a background for understanding the contemporary structure. The geographical and industrial organization of the sector as well as the actors and networks are analysed to generate a comprehensive analysis. Then, different types of contemporary toys and tactics of cultural adaptation are studied to reach a comprehensive understanding of the issue. Toys are sampled, categorized and analysed both in means of design characteristics and design and production processes described by the company executives. As a result different instances of cultural adaptation were methodized, where toy companies facilitate elements of traditional, popular and global culture for their new product development objectives.
Uploads
Papers by Avsar Gurpinar
In this article, we focus on the tactical side of this dichotomic marginality; tracing, documenting, interpreting personal, peculiar and unique tactics developed against the top-down, formative strategies. We select one specific domain for our investigation: Sitting in public space, the objects of which are shaped or reshaped by citizens to sustain their daily life with its rituals, which is critical for their social survival. These units in their design -or reformation- show us how simple, temporary and provisional solutions are developed for the basic, daily needs of their users. On a different level, their use and configuration also reflect how the public space is domesticized or reclaimed.
This paper aims to understand how design and production characteristics of toys have been adapted to the changing socio-economic characteristics of Turkey and İstanbul in particular. Starting from the first instances of systematic toy production, the transformation of production practices and different typologies have been analysed in relation to the changing urban structure; economic, social and cultural conjuncture of their times. The evaluation of different systems of design and production has established a background for understanding the contemporary structure.
The geographical and industrial organization of the sector, as well as the actors and networks, are analysed to generate a comprehensive analysis. Then, different types of contemporary toys and tactics of cultural adaptation are studied to reach a comprehensive understanding of the issue. Toys are sampled, categorized and analysed both in means of design characteristics and design and production processes. As a result, different instances of cultural adaptation were methodized, namely translation, transliteration, hybridization and reproduction, where toy companies facilitate elements of traditional, popular and global culture as well as different modes of production for their NPD tactics.
much was said about it. And none focused on the nature of the work.
Deneysel, çok yönlü ve çoğulcu bir çalışma prensibi üzerine kurulu olan atölye çalışmalarında mimarlık, ürün tasarımı, grafik tasarımı, iletişim tasarımı, peyzaj mimarlığı, görsel sanatlar gibi farklı alan ve disiplinlerden akademisyenler, profesyoneller ve araştırmacılar bir arada yürütücü olarak yer almıştır. Aynı yaklaşım çerçevesinde Türkiye’deki tüm üniversitelerin ilgili bölümlerinden öğrenciler atölye çalışmalarına katılmıştır. Bu bağlamda disiplinler ötesi bir işbirliğinin ve yaparak öğrenmeye yönelik bir çalışma yönteminin hâkim olması hedeflenmiştir.
Bu bildiride Bahar Atölyeleri’nin sonuç ürünleri üzerinden bir analizi yapılarak öne çıkan eğilimlerin tespiti ile disiplin-ötesi atölye yaklaşımının tasarım araştırmaları ve eğitimi bağlamında nasıl bir model olarak ele alınabileceği tartışılacaktır.
Yapısal olarak bakıldığında her etkinlik için genel bir tanımlayıcı kavramsal çerçeve (kusurluluk, aşinalık, işbirliği) belirlenmiş ve davetli yürütücüler kendi atölye çalışmalarını bu çerçeve üzerinden tanımlamıştır. Bu yaklaşımın esas amacı sınırlayıcı ve belirleyici bir yapıdan uzak durarak, tüm atölyelerin aynı kavramsal çerçeve içerisinde kendi özgür çalışma alanlarını kurabilmeleridir.
2012-2014 yılları arasında yürütülen on altı atölyenin değerlendirilmesi sonucu üç ana yaklaşımın/eğilimin ortaya çıktığı söylenebilir. Bunlar: (1) Yerellik, kültürel miras ve zanaat; (2) Eleştirel, kavramsal ve/veya siyasi bir müdahale aracı olarak tasarım; ve (3) Teknoloji odaklı yaklaşımlar ve dijital üretim yöntemlerinin tasarım süreçlerine entegrasyonu olarak tespit edilmiştir.
Birinci kategoride yer alan, Ayşe Birsel, Design Academy Eindhoven, The Home Project, Claudia Taborda, ve Peter Taguiri gibi tasarımcıların yürüttüğü atölyelerde yerel üretim, kentsel maddi kültür ve zanaat-tasarım ilişkisi gibi konular hem atölye odağında hem de işleyişinde etkin rol oynamıştır. Kamusal mekan, ütopya, kültürel kodların ters-yüz edilmesi gibi alt-kavramlar üzerinden gerek tasarımın kendisine, gerek tasarım üzerinden yaşadığımız ortamlara eleştirel müdahaleler öneren Justin McGuirk, Tim Parsons, Leslie Hirst gibi yürütücülerin oluşturduğu ikinci eğilim, tasarımın eleştirel, kavramsal ve siyasi potansiyellerini görünür kılmıştır. Teknoloji odaklı yaklaşımlar ve dijital üretim yöntemlerinin tasarım süreçlerine entegrasyonu ile ilgili çalışmalar yürüten Refik Anadol, Green Geometries, Martina Mrongovius’un atölyelerinde ise video haritalama, dijital görselleştirme ve malzemeye dayalı tekniklerin güncellenmesi gibi çalışmalar yapılmıştır.
Sonuç olarak, disiplin-ötesi ve açık-uçlu yapıya sahip, ancak son derece yoğun ve odaklı çalışma içeren bu atölyelerin çıktıları ve tasarım eğitimine katkıları üzerinde durulmaktadır.
In this article, we focus on the tactical side of this dichotomic marginality; tracing, documenting, interpreting personal, peculiar and unique tactics developed against the top-down, formative strategies. We select one specific domain for our investigation: Sitting in public space, the objects of which are shaped or reshaped by citizens to sustain their daily life with its rituals, which is critical for their social survival. These units in their design -or reformation- show us how simple, temporary and provisional solutions are developed for the basic, daily needs of their users. On a different level, their use and configuration also reflect how the public space is domesticized or reclaimed.
This paper aims to understand how design and production characteristics of toys have been adapted to the changing socio-economic characteristics of Turkey and İstanbul in particular. Starting from the first instances of systematic toy production, the transformation of production practices and different typologies have been analysed in relation to the changing urban structure; economic, social and cultural conjuncture of their times. The evaluation of different systems of design and production has established a background for understanding the contemporary structure.
The geographical and industrial organization of the sector, as well as the actors and networks, are analysed to generate a comprehensive analysis. Then, different types of contemporary toys and tactics of cultural adaptation are studied to reach a comprehensive understanding of the issue. Toys are sampled, categorized and analysed both in means of design characteristics and design and production processes. As a result, different instances of cultural adaptation were methodized, namely translation, transliteration, hybridization and reproduction, where toy companies facilitate elements of traditional, popular and global culture as well as different modes of production for their NPD tactics.
much was said about it. And none focused on the nature of the work.
Deneysel, çok yönlü ve çoğulcu bir çalışma prensibi üzerine kurulu olan atölye çalışmalarında mimarlık, ürün tasarımı, grafik tasarımı, iletişim tasarımı, peyzaj mimarlığı, görsel sanatlar gibi farklı alan ve disiplinlerden akademisyenler, profesyoneller ve araştırmacılar bir arada yürütücü olarak yer almıştır. Aynı yaklaşım çerçevesinde Türkiye’deki tüm üniversitelerin ilgili bölümlerinden öğrenciler atölye çalışmalarına katılmıştır. Bu bağlamda disiplinler ötesi bir işbirliğinin ve yaparak öğrenmeye yönelik bir çalışma yönteminin hâkim olması hedeflenmiştir.
Bu bildiride Bahar Atölyeleri’nin sonuç ürünleri üzerinden bir analizi yapılarak öne çıkan eğilimlerin tespiti ile disiplin-ötesi atölye yaklaşımının tasarım araştırmaları ve eğitimi bağlamında nasıl bir model olarak ele alınabileceği tartışılacaktır.
Yapısal olarak bakıldığında her etkinlik için genel bir tanımlayıcı kavramsal çerçeve (kusurluluk, aşinalık, işbirliği) belirlenmiş ve davetli yürütücüler kendi atölye çalışmalarını bu çerçeve üzerinden tanımlamıştır. Bu yaklaşımın esas amacı sınırlayıcı ve belirleyici bir yapıdan uzak durarak, tüm atölyelerin aynı kavramsal çerçeve içerisinde kendi özgür çalışma alanlarını kurabilmeleridir.
2012-2014 yılları arasında yürütülen on altı atölyenin değerlendirilmesi sonucu üç ana yaklaşımın/eğilimin ortaya çıktığı söylenebilir. Bunlar: (1) Yerellik, kültürel miras ve zanaat; (2) Eleştirel, kavramsal ve/veya siyasi bir müdahale aracı olarak tasarım; ve (3) Teknoloji odaklı yaklaşımlar ve dijital üretim yöntemlerinin tasarım süreçlerine entegrasyonu olarak tespit edilmiştir.
Birinci kategoride yer alan, Ayşe Birsel, Design Academy Eindhoven, The Home Project, Claudia Taborda, ve Peter Taguiri gibi tasarımcıların yürüttüğü atölyelerde yerel üretim, kentsel maddi kültür ve zanaat-tasarım ilişkisi gibi konular hem atölye odağında hem de işleyişinde etkin rol oynamıştır. Kamusal mekan, ütopya, kültürel kodların ters-yüz edilmesi gibi alt-kavramlar üzerinden gerek tasarımın kendisine, gerek tasarım üzerinden yaşadığımız ortamlara eleştirel müdahaleler öneren Justin McGuirk, Tim Parsons, Leslie Hirst gibi yürütücülerin oluşturduğu ikinci eğilim, tasarımın eleştirel, kavramsal ve siyasi potansiyellerini görünür kılmıştır. Teknoloji odaklı yaklaşımlar ve dijital üretim yöntemlerinin tasarım süreçlerine entegrasyonu ile ilgili çalışmalar yürüten Refik Anadol, Green Geometries, Martina Mrongovius’un atölyelerinde ise video haritalama, dijital görselleştirme ve malzemeye dayalı tekniklerin güncellenmesi gibi çalışmalar yapılmıştır.
Sonuç olarak, disiplin-ötesi ve açık-uçlu yapıya sahip, ancak son derece yoğun ve odaklı çalışma içeren bu atölyelerin çıktıları ve tasarım eğitimine katkıları üzerinde durulmaktadır.
Toys, more than being objects of play, reflect society’s relations to globalization on different layers. Besides of their consumption preferences, toys show how the people connect to these objects, what is currently popular and/or fashionable in their culture and period. These relations manifest themselves among others in the forms and typologies of toys, their production methods and the industrial organization of the sector and also in exploitation of cultural references in new product development. Contemporary theories of globalization state that globalization does not only work in a homogenizing and standardizing way. It is not a dominant wave of Americanization or Westernization, but the global dynamics are transformed and adapted by local actors. In the encounter of the Global and the Local, different modes of articulation emerge such as co-existence and synthesis, in addition to the dichotomic responses of acceptance and rejection. In that manner, toys embody an important issue of research, acting as the physical manifestations of local and global dynamics.
This research aims to understand how design and production characteristics in toys have been -and are- adapted to the changing socio-economic characteristics of Turkey and Istanbul in particular. Regarding this, first, the emergence and development of toy production in the city is analysed. Starting from the first instances of systematic toy production, the transformation of production practices and different typologies have been analysed in relation to the changing urban structure; economic, social and cultural conjuncture of their times. The evaluation of different systems of design and production has established a background for understanding the contemporary structure. The geographical and industrial organization of the sector as well as the actors and networks are analysed to generate a comprehensive analysis. Then, different types of contemporary toys and tactics of cultural adaptation are studied to reach a comprehensive understanding of the issue. Toys are sampled, categorized and analysed both in means of design characteristics and design and production processes described by the company executives. As a result different instances of cultural adaptation were methodized, where toy companies facilitate elements of traditional, popular and global culture for their new product development objectives.