digant

Brezhoneg

Etimologiezh

Diwar ar rakger di- hag an araogenn gant.

Araogenn

Gour	Furm
U1	diganin, diganen
U2	diganit, diganez
U3g	digantañ
U3b	diganti
L1	diganeomp, diganimp
L2	diganeoc'h
L3	diganto, digante
D	diganeor

digant /ˈdiːɡãnt/

1. kaout un dra bennak digant unan bennak
   • An aluzenn-ze am-oa bet digand Annaïg. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 47.)
2. goulenn, kemer, laerezh, lemel, prenañ, tapout, tennañ un dra bennak digant unan bennak
   • Lemel a rafont al louzoù diganeoc'h, [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 91.)
   • Ac'hanta ! ma zud keizh, piv a breno ma mamm diganen ? [...]. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 215.)
   • Her gwelet a rit, n’eus Doue ebet, rak ma vije unan en divije hor friket amañ, evel m’her goulennomp digantañ. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 118.)
3. mervel, mont, digant unan bennak
   • — Klevit, bugale, a-barz nemeur e vezoc'h hoc'h-unan war an douar, rak mont a ran diganeoc'h; [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 3.)

Troioù-lavar

• goulenn kastrilhez digant un halegenn
• goulenn per digant an evlec'h
• goulenn un dra bennak digant unan bennak

Gwelet ivez

• Araogennoù brezhonek, stag