dimezin
Neuz
Brezhoneg
Furm verb
dimezin /diˈme:(z)ĩn/
- Furm ar verb dimeziñ e kentañ gour unan an amzer-da-zont, en doare-disklêriañ
- Gant ur c'hemmadur dre vlotaat (war-lerc'h ar rannig-verb nac'h ne da skouer) :
- — « Nann, nann, » eme hemañ, « ne zimezin birviken ken, [...]. » — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 16.)
- Gant ur c'hemmadur mesket (war-lerc'h ar rannig-verb e pe ar stagell isurzhiañ ma) :
- — Yann, Yann, Yann, Yann, ma mab,
Da biou timezet hirie, Yann ma mab ?
— Da verc'h ar Roue Franç, ma mamm, clewet a ret ;
C'hui zonj d'ec'h timêin d'unan all, mes na rin ket. — (Fañch an Uhel, Soniou Breiz-Izel 2, Pariz, 1891, 1971, p. 2.) - — [...], hag ouspenn e timezin gant da c'hoar, pegen divalo bennak ma 'z eo. [...]. — (G. MILIN, Gwechall-goz e oa..., Kemper, 1924, p. 16.)
Gerioù kevrennek
- Mellenn aval, lavar din
E petore bro e timezin :
Pe e Peurit pe e Rom,
Pe er gêr e-ti ma mamm,
Pe e Peurit pe e Prat,
Pe er gêr e-ti ma zad ? — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 385.)