dor

Brezhoneg

Etimologiezh

Testeniekaet en henvrezhoneg.

Meneget er C'hatolikon.

Da geñveriañ gant ar gerioù dôr en kembraeg, darras en kerneveureg, doras en iwerzhoneg, duro- en galianeg.

Anv-kadarn

dor /ˈdɔːr/ benel, liester dorioù, dorodoù, dorozioù, dorojoù.

pezh kalvezerezh graet gant koad, tev pe devoc'h, a stank un toull en ur voger; dor an ti, dor an iliz.
- Person Briad, 'n ur digeriñ dor an iliz, a voe souezhet, ha n'eo ket un tamm bihan, o welet ur plac'h daoulinet e-tal ur piler. — (Anatol ar Braz, lakaet e brezhoneg gant Erwan ar Moal, Mojenn an Ankou, Mouladurioù Hor Yezh, 1986, p. 31.)
- Hogen, kaer a veze skoiñ war zor an ti ha goulenn digor, e rankemp chom er-maez hag, a-wechoù, e teue an ozhac'h da stlapañ dour warnomp dre doull ar prenestr. — (Yeun ar Gow, E Skeud Tour Bras Sant Jermen, eil emb. Al Liamm, 1978, p. 240.)
digeriñ, serriñ, prennañ un nor
- Pa voe paouezet an diou skeudenn da ganan, an nor vras dirakan a zigoras. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 10.)
skeiñ war un nor, ouzh un nor
- Erruout a ra e-tal ar c'hastell hag e sko war an nor. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 15.)
- Pa glevfet ar Marv o skoiñ war ho tor, da greiznoz, neuze e krenfet, abalamour na ouvezfet ket evit piv e sko. — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/4, Al Liamm, 1989, p. 105.)
dor-borzh : dor ar porzh
toull-dor, toull an nor
- Brud fall a ya betek ar mor, Brud vat a chom e-toull an nor. Krennlavar.
- — [...]. Ar c'hloareg an neus difennet toull dor an iliz, hen e-unan, [...]. — (Erwan ar Moal, Pipi Gonto, Kemper, 1925, p. 167.)
- Hemañ, gant forzh pecheroù ha tiekoù, hen degasas d'e heul bete toull-dor e gav. — (Jakez Konan, Lannevern e kañv ha danevelloù all, Al Liamm, 1980, p. 85.)
an doare da vont en ul lec'h difetis
- Ar vadeziant eo … dor ar vuhez dreistnatur… , BUSE 383
- En Nor ag er vue devot. Unan eus an troidigezhoù brezhonek diwar al levr gallek Introduction à la vie dévote.
(arouez) dor ar galon, dor an ene