henhont
Brezhoneg
henhont /ˈhẽnːɔ̃nt/
| gourel | benel | |
|---|---|---|
| unander | henhont | honhont, hounhont |
| liester | ar re-hont | ar re-hont |
- Raganv-diskouezañ
- Henhont zo o klask lann. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 143.)
- ... henhont zo ivez ur c'hristen. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 223.)
- Henhont, ar c’habiten Kivoron, evitañ da vezañ ur bleiz-mor ha dispont dirak ar Saozon, a gren dirak e wreg; … — (Lan Inizan, Emgann Kergidu 1, Brest, 1877, eil emb. Al Liamm 1977, p. 164.)
- — Hag hen-hont, an den a ioa ganez ?
— Hennez a zo a Landunvez, a gaf d'ign, pe a Borspoder marteze. — (Lan Inizan, Emgann Kergidu Lodenn 2, J.B. hag A. Lefournier, Brest, 1878, p. 190.) - [...], o c'houlenn ouzh hemañ hag ouzh henhont petra raent, [...]. — (Troude ha Milin, Labous ar Wirionez ha Marvailhoù all, Skridoù Breizh, 1950, p. 10.)
- N'em bije ket aliet ac'hanout da zimeziñ na gant hemañ na gant henhont. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 53.)