kelenn

Gwelet ivez : Kelenn

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn 1) Diwar colaenn en henvrezhoneg.

Meneget er C'hatolikon (quelenn).

Da geñveriañ gant ar gerioù celyn(en) en kembraeg, kelyn(en) en kerneveureg, cuileann en iwerzhoneg.

Anavezet evel anv-tiegezh : Quélen hag evel anv-lec'h : Botquélen, Coat-Quélen, Rosquélen.

(Anv-kadarn 2 ha verb) : savet moarvat diwar ken ha lenn.

Diwar quelen en krennvrezhoneg.

Meneget er C'hatolikon (quelenn).

(Furm verb) Savet diwar « kelenn- », pennrann ar verb « kelenn », hep dibenn-ger.

Anv-kadarn 1

Kelenn.

kelenn /ˈkeː.lɛn/ strollder (unanderenn kelennenn)

1. Gwez bihan (Ilex aquifolium), dezho delioù padus, dreinek ha frouezh ruz.
   • Ur vodenn gelenn a drouzas a-dreñv e gein. — (Jakez Riou, Geotenn ar Werc'hez ha danevelloù all, Al Liamm, 1957, p. 32.)
2. Koad ar gwez-se.

Gerioù heñvelster

• askol-koad
• beuz-bleiz
• bug
• bugelenn
• freskon
• fregon
• garbig
• gargal
• gouegelenn

Deveradoù

• kelenneg
• kelennek

• barr kelenn
• bod kelenn

Troidigezhioù

• alamaneg : Stechpalme ^(de)
• esperanteg : ilekso ^(eo)
• euskareg : gorosti ^(eu)
• finneg : piikkipaatsama ^(fi)
• galleg : houx ^(fr)
• hensaozneg : holen ^(ang) , holegn ^(ang)
• ido : ilexo ^(io)
• italianeg : agrifoglio ^(it)
• katalaneg : grèvol ^(ca)
• kembraeg : celyn ^(cy)
• kerneveureg : kelyn ^(kw)
• latin : ilex ^(la)
• nederlandeg : hulst ^(nl)
• okitaneg : grifol ^(oc) , agrèvol ^(oc) grefuèlh ^(oc)
• portugaleg : azevim ^(pt) , azevinho ^(pt)
• roumaneg : ilice ^(ro) Patrom:f
• saozneg : holly ^(en) , ilex ^(en)
• spagnoleg : acebo ^(es) , cardonera ^(es)
• tchekeg : cesmína ^(cs)
• turkeg : çobanpüskülü ^(tr)

Anv-kadarn 2

kelenn /ˈkeː.lɛn/ gourel (liester kelennoù)

1. Ali, pe ali fur:
   • ... a bep korn e teued a voleadoù da c’houlenn kelenn digantañ... LAWI 9

Troidigezhioù

• galleg : enseignement ^(fr)
• saozneg : teaching ^(en)

Verb

kelenn /ˈkeː.lɛn/ verb kreñv eeun (displegadur)

1. kelenn un dra : deskiñ un dra (da un den)
   • Kelenn brezhoneg.
2. kelenn un den: deskiñ (un dra) da un den
   • Sotoc'h evit an den hen kelenn. Krennlavar. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Deuxième Partie, 1970, p. 247.), — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 316.)
3. kelaouiñ un den
   • Pe ez out sorser da-unan pe ez out kelennet gant unan bennak ! — (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/1, Al Liamm, 1984, p. 80.)
4. kelenn un den war un dra.
   • Hennezh eo ma breur … hag ho kelenno war ar pezh ho po d’ober.— (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl/3, Al Liamm, 1988, p. 180.)
5. kelenn un den e doujañs Doue
   • Kelennet e vint abred e doujañs Doue. Ar pevare Gourc'hemenn a Zoue, 1922, pajenn 1.

Deveradoù

• ankelenn
• askelenn
• kelennadur
• kelennadurezh
• kelennata
• kelenner
• kelennerezh
• kelenner-ti
• kelennour
• kelennouriezh
• kelennus
• reizhkelenn

Gerioù kevrennek

• kelenndi

Troidigezhioù

• galleg : enseigner ^(fr) (qqc), instruire ^(fr) (qqu)
• saozneg : to teach ^(en)

Furm verb

kelenn /ˈkeːlɛn/

1. Furm ar verb kelenn e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ.
   • Sotoc'h evit an den hen kelenn. Krennlavar.
2. Furm ar verb kelenn en eil gour unan an doare-gourc'hemenn.
   • Kelenn brezhoneg dimp !

Krennlavar

• Sotoc'h evit an den en kelenn. — (Jules Gros, Le trésor du breton parlé Troisième Partie, 1974, p. 316.)

Gwelet ivez

• Ar pennad « kelenn » e-barzh Wikipedia