kred

Brezhoneg

Etimologiezh

(Anv-kadarn) → Etimologiezh da glokaat (Ouzhpennañ) .

(Furm verb) Savet diwar kred-, pennrann ar verb krediñ, hep dibenn-ger.

Anv-kadarn

kred /ˈkreːt/ gourel (liester : kredoù)

1. Fiziañs.
2. kaout kred
3. Dle diazezet war ar fiziañs
   • reiñ un dra bennak e kred da ub.
   • reiñ arc'hant war gred

Deveradoù

• digredus
• diskred
• diskrediñ
• kredenn
• krediñ
• kredour
• kredus

Gerioù kevrennek

• kred-diskred
• lizher-kred

Troidigezhioù

• galleg : confiance ^(fr)

Furm verb

Kemmadur	Furm
hep	kred
dre vlotaat	gred
dre c'hwezhañ	c'hred
dre galetaat	digemm
amreizh	digemm

kred /ˈkreːt/

1. Furm ar verb krediñ e trede gour unan an amzer-vremañ, en doare-disklêriañ
   • Herve. — Me 'gred ! — (Yann-Vari Perrot, An Aotrou Kerlaban Pez farsus e 3 Arvest, Brest, 1922, p. 4.)
2. Furm ar verb krediñ en eil gour unan an doare-gourc'hemenn
   • Ya, mabig, kred ar marvailh-se, ha sav da vragoù ! — (Jarl Priel, Amañ hag Ahont, Al Liamm, 1957, p. 90.)