Brza zelena FCF
| Brza zelena S | |
|---|---|
  | |
| Općenito | |
| Hemijski spoj | Brza zelena S |
| Druga imena | Food zelena 3, FD&C zelena br. 3, Zelena 1724, "Solid zelena" FCF, C.I. 42053, E143 |
| Molekularna formula | C37H37N2O10S3+ |
| CAS registarski broj | 2353-45-9 |
| Kratki opis | plavo-zeleni prah |
| Osobine1 | |
| Molarna masa | 765,89 g/mol |
| Agregatno stanje | čvrsto[1] |
| Tačka topljenja | 290°C (raspada se)[1] |
| 1 Gdje god je moguće korištene su SI jedinice. Ako nije drugačije naznačeno, dati podaci vrijede pri standardnim uslovima. | |
Brza zelena FCF (po IUPACu: etil-[4-[4-[etil-[(3-sulfofenil)metil]amino]fenil]-(4-hidroksi-2-sulfofenil)metiliden]-1-cikloheksa-2,5-dieniliden]-[(3-sulfofenil)metil]azanij) također poznata i kao Food zelena 3, FD&C zelena br. 3, Zelena 1724, "Solid zelena" FCF i C.I. 42053 jeste triarilmetanska boja za hranu u obliku morsko-zelenog praha sa molekularnom formulom C37H37N2O10S3+. Označena je E-brojem E143.
Brza zelena FCF je preporučena zamjena za boju svijetlo zelenu SF u Massonovom trihromskom bojilu, jer je njena boja izražajnija i manja je mogućnost da izgubi nijansu. Koristi se i kao kvantitativno bojilo u biologiji za histone u alkalnoj pH sredini nakon kiselinskog izdvajanja DNK. Također se koristi i za bojenje bjelančevina pri elektroforezi. Ima maksimalnu apsorpciju svjetlosti pri 625 nm.
Ova supstanca se vrlo loše apsorbuje u crijevima.[2] Njena upotreba kao boja za prehrambene namirnice u EU je zabranjena kao i u nekim drugim državama. Može se koristiti u konzervama zelenog graška i drugom povrću, želatinskim desertima, sosevima, ribi, slatkišima i suhim pecivima najviše u količini od 100 mg/kg tjelesne mase.[3] U SAD, brza zelena FCF se najmanje koristi među sedam osnovnih boja odobrenih od strane FDA.
Reference
[uredi | uredi izvor]- ^ a b Sigma Aldrich[mrtav link]
- ^ "Fast Green FCF". IPCS INchem. Arhivirano s originala, 1. 7. 2014. Pristupljeno 18. 10. 2007.
- ^ "Fast Green FCF, INS: 143". Food and Agriculture Organisation of the United Nations. Pristupljeno 18. 10. 2007.
