Eurosong 1956.

Eurosong 1956.
Eurosong 1956.
Datumi
Finale	24. maja 1956.
Domaćin
Mjesto održavanja	Pozorište "Kursaal", Lugano, Švicarska
Voditelj(i)	Lohengrin Filipello
Dirigent	Fernando Paggi
Režiser	Franco Marazzi
Izvršni nadzornik	Rolf Liebermann
Emiter	Radiotelevisione svizzera di lingua italiana (RTSI)
Međučin	Les Joyeux Rossignols i Les Trois Ménestrels
Učesnici
Broj učesnika	14 (7 zemalja učesnica izvele su po dvije pjesme)
Debitiranje	Belgija; Francuska; Njemačka; Italija; Luksemburg; Holandija; Švicarska;
	Karta zemalja učesnica ; Zemlje učesnice;
Glasanje
Sistem glasanja	Svaka zemlja imala je po 2 člana žirija koji su imali 2 glasa; objavljen je samo pobjednik.
Pobjednička pjesma	Švicarska; "Refrain";
Hronologija
	1956 • 1957 ►

Eurosong 1956. bilo je prvo izdanje Eurosonga. Održano je 24. maja u pozorištu "Kursaal" u Luganu (Švicarska). Inspirirani Festivalom u Sanremu, članovi Evropske radiodifuzijske unije (EBU-a) organizirali su prvo panevropsko muzičko takmičenje. Takmičenje je trajalo otprilike sat vremena i 40 minuta, a vodio ga je Lohengrin Filipello. Učestvovalo je 7 zemalja, s tim da su svaku zemlju predstavljale dvije pjesme. Po dva člana žirija iz svih zemalja učesnica glasali su u tajnosti. Pobijedila je švicarska predstavnica Lys Assia s pjesmom "Refrain".^[1]

Prvo izdanje Eurosonga imalo je razne stvari koje se na sljedećim izdanjima nisu ponovile: svaku zemlju predstavljale su dvije pjesme, glasalo se u tajnosti, švicarska je dvaput glasala u ime druge delegacije, članovi žirija mogli su glasati za predstavnike vlastite zemlje, pobjedniku (odnosno pobjednici) dodijeljena je samo tituta "Grand Prix" i emisiju je vodio samo jedan voditelj. Na narednim izdanjima takmičenja izmijenjene su sljedeće stvari: svaku zemlju predstavljala je jedna pjesma, prikazala se javna bodovna lista, svaka zemlja imala je žiri od nekoliko ljudi, nije se moglo glasati za vlastitu zemlju, pobjednik je dobio materijalnu nagradu i za voditelje emisije izabrana je samo jedna voditeljica ili je emisiju vodila upored muškog voditelja.

Historija

Na sastanku u Monaku 1955, inspirirani Festivalom u Sanremu, članovi Evropske radiodifuzijske unije (EBU-a) razmatrali su o stvaranju panevropskog muzičkog takmičenja. Na sastanku je tako stvoren koncept za Eurosong. Donešena je odluka da se prvo takmičenje održi u švicarskom gradu Luganu naredne godine.^[1]

Mjesto održavanja

Lugano

Grad domaćin na karti Švicarske.

Tadašnje pozorište "Kursaal" (današnji kasino "Lugano") izabrano je za mjesto održavanja takmičenja. Za grad je izabran Lugano, grad smješten na jugu Švicarske u Ticinu, jedinom kantonu u kojem je službeni jezik italijanski.

Format

Voditelj prvog programa, koji je trajao otprilike sat vremena i 40 minuta, bio je Lohengrin Filipello. Iako je većina osoba program pratila na radiju, u studiju su bile i kamere namijenjene za mali broj Evropljana koji su imali televizore u to vrijeme.^[1]

Takmičiti su se mogli jedino solo umjetnici, te im pjesme nisu smjele biti duže od 3 minute i 30 sekundi. Takmičari su bili u pratnji orkestra od 24 muzičara kojeg je dirigirao Fernando Paggi. Čin tokom pauze, tj. zviždukanje Joyeuxa Rossignolsa, morao se produžiti zbog komplikacija sistema glasanja. Državama učesnicima bilo je strogo preporučeno da održe nacionalno muzičko takmičenje kako bi odredili ko će ih predstavljati na ovom takmičenju.^[1]

Kontroverza o glasanju

Dva člana žirija iz svih zemalja učesnica otputovali su u Lugano kako bi u tajnosti glasali; međutim, članovi žirija iz Luksemburga nisu mogli dođi u Lugano. Sistem glasanja na ovom izdanju takmičenja, omogućio je članovima žirija da glasaju za bilo koju pjesmu, pa tako i za pjesme koje su predstavljale njihovu vlastitu zemlju. EBU je članovima švicarskog žirija dozvolio da glasaju u ime luksemburške delegacije. Neki čak smatraju da je švicarska pjesma pobijedila zbog ovog pravila.^[2] Ovo je jedini put da se koristi ovakav sistem glasanja.^[1]

Izgubljene snimke

Iako je takmičenje prikazano i snimljeno za ponovno prikazivanje na televiziji u nekoliko evropskih zemalja (televizori su u to vrijeme bilo poprilično rijetka pojava), nijedna snimka nije sačuvana osim Lyse Assijine ponovne izvedbe pjesme "Refrain" na kraju takmičenja. Ovo je jedno o svega dva takmičenja koja nisu potpuno sačuvana; snimak takmičenja 1964. izgorio je u požaru.

Zemlje učesnice

Na prvom takmičenju učestvovalo je 7 zemalja, s tim da su svaku zemlju predstavljale dvije pjesme. Očekivalo se da će Austrija, Danska i Ujedinjeno Kraljevstvo također učestvovati na takmičenju; međutim, nisu mogli učestvovati jer su propustili rok za prijavljivanje pjesama. Prema tome, BBC-jev Festival of British Popular Song (bosanski: Festival britanske popularne pjesme), koji se trebao održati da bi se izabrali britanski predstavnici, održan je tek nakon ovog takmičenja za sljedeću godinu.^[1]

Dirigenti

Svi predstavnici imali su maestra koji je dirigirao orkestar.^[3] Navedeni dirigenti dirigirali su oba nastupa naznačenih zemalja.

Holandija – Fernando Paggi
Švicarska – Fernando Paggi
Belgija – Léo Souris
Njemačka – Fernando Paggi
Francuska – Franck Pourcel
Luksemburg – Jacques Lassry
Italija – Gian Stellari

Rezultati

Rezultati takmičenja, osim pobjednika, nikad nisu objavljeni. U svojoj knjizi The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010 (bosanski: Potpuni i nezavisni vodič za Eurosong 2010), Simon Barclay prikazuje tabelu koja izgleda kao da prikazuje službene rezultate, ali autor ne navodi izvor i ispod navodi da se "dodijeljeni bodovi nikad nisu objavili".^[4] Prema navodima Jana Feddersena, vjerovatno je da se na drugo mjesto plasirala pjesma "Im Wartesaal zum großen Glück".^[2]

#	Država	Jezik^[5]	Izvođač	Pjesma	Prijevod	Plasman^[6]
1.	Holandija	holandski	Jetty Paerl	"De vogels van Holland"	Ptice Holandije	2.
2..	Švicarska	njemački	Lys Assia	"Das alte Karussell"	Stari ringišpil	2.
3.	Belgija	francuski	Fud Leclerc	"Messieurs les noyés de la Seine"	Utopljena gospoda Sene	2.
4.	Njemačka	njemački	Walter Andreas Schwarz	"Im Wartesaal zum großen Glück"	U čekaonici za veliku sreću	2.
5.	Francuska	francuski	Mathé Altéry	"Le temps perdu"	Izgubljeno vrijeme	2.
6.	Luksemburg	francuski	Michèle Arnaud	"Ne crois pas"	Ne vjeruj	2.
7.	Italija	italijanski	Franca Raimondi	"Aprite le finestre"	Otvori prozore	2.
8.	Holandija	holandski	Corry Brokken	"Voorgoed voorbij"	Zauvijek završeno	2.
9.	Švicarska	francuski	Lys Assia	"Refrain"	Refren	1.
10.	Belgija	francuski	Mony Marc	"Le plus beau jour de ma vie"	Najljepši dan mog života	2.
11.	Njemačka	njemački	Freddy Quinn	"So geht das jede Nacht"	Tako je svaku noć	2.
12.	Francuska	francuski	Dany Dauberson	"Il est là"	On je tu	2.
13.	Luksemburg	francuski	Michèle Arnaud	"Les amants de minuit"	Ljubavnici ponoći	2.
14.	Italija	italijanski	Tonina Torrielli	"Amami se vuoi"	Voli me ako želiš	2.

Međunarodni prijenosi

Nacionalni emiteri zemlja učesnica poslali su komentatore na takmičenje da bi izvještavali o takmičenju na svom maternjem jeziku. Ispod su prikazani detalji o komentatorima i nacionalnim emiterima.^[7]

Holandija – Piet te Nuyl^[8] (NTS)
Švicarska – Georges Hardy (TSR)
Belgija – Janine Lambotte (INR), Nand Baert (NIR)
Njemačka – Wolf Mittler (ARD)
Francuska – Michèle Rebel^[9] (RTF)
Luksemburg – Jacques Navadic (Télé-Luxembourg)
Italija – Franco Marazzi (Programma Nazionale)
Austrija (nije učestvovala) – Wolf Mittler (ORF)
Danska (nije učestvovala) – Gunnar Hansen (Statsradiofonien TV)
Ujedinjeno Kraljevstvo (nije učestvovala) – Wilfred Thomas (BBC One)

Reference

^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f "Eurovision History - Lugano 1956". EBU. Pristupljeno 5. 3. 2012.
^ ^a ^b Jan Feddersen: Ein Lied kann eine Brücke sein. 1. Auflage. Hoffmann und Campe Verlag, Hamburg 2002, ISBN 3-455-09350-7. S. 374.
^ "http://www.andtheconductoris.eu". andtheconductoris.eu. Arhivirano s originala, 13. 5. 2018. Pristupljeno 4. 6. 2016. Vanjski link u parametru |title= (pomoć)
^ Barclay, Simon (17. 6. 2010). The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010. Silverthorn Press. str. 24. ISBN 978-1-4457-8415-1.
^ "Eurovision Song Contest 1956". The Diggiloo Thrush. Pristupljeno 4. 3. 2012.
^ "Scoreboard results". Eurovision Song Contest 1956. EBU. Pristupljeno 11. 6. 2012.
^ "Eurovision 1956 Cast and Crew Details". IMDb. Pristupljeno 5. 3. 2012.
^ "Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival". Eurovision Artists (jezik: nizozemski). Pristupljeno 4. 6. 2016.
^ "Concours Eurovision de la Chanson 1956" (jezik: francuski). Songcontest.free.fr. 23. 3. 2008. Pristupljeno 5. 3. 2012.

Vanjski linkovi

Službeni sajt takmičenja
Detalji o takmičenju na Eurovision.tv

[ESC1956-1] ^ ^a ^b ^c ^d ^e ^f "Eurovision History - Lugano 1956". EBU. Pristupljeno 5. 3. 2012.

[jan-2] Jan Feddersen: Ein Lied kann eine Brücke sein. 1. Auflage. Hoffmann und Campe Verlag, Hamburg 2002, ISBN 3-455-09350-7. S. 374.

[3] "http://www.andtheconductoris.eu". andtheconductoris.eu. Arhivirano s originala, 13. 5. 2018. Pristupljeno 4. 6. 2016. Vanjski link u parametru |title= (pomoć)

[Barclay_24-4] Barclay, Simon (17. 6. 2010). The Complete and Independent Guide to the Eurovision Song Contest 2010. Silverthorn Press. str. 24. ISBN 978-1-4457-8415-1.

[5] "Eurovision Song Contest 1956". The Diggiloo Thrush. Pristupljeno 4. 3. 2012.

[6] "Scoreboard results". Eurovision Song Contest 1956. EBU. Pristupljeno 11. 6. 2012.

[spokespersons-7] "Eurovision 1956 Cast and Crew Details". IMDb. Pristupljeno 5. 3. 2012.

[8] "Nederlandse televisiecommentatoren bij het Eurovisie Songfestival". Eurovision Artists (jezik: nizozemski). Pristupljeno 4. 6. 2016.

[9] "Concours Eurovision de la Chanson 1956" (jezik: francuski). Songcontest.free.fr. 23. 3. 2008. Pristupljeno 5. 3. 2012.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]