Quilling

Quilling (ang. „nawijac na pióro abò rurkã) technika z ôrtu papiéroplastyczi, (zwóny téż papiérowym filigranem) służącô do twòrzenié òzdobów z wąsczich pasyków papiéru zwiniãtëch w ształt sprãżyny spiralnej i òdpòwiednio ùfòrmòwónëch przez zagniecenié zewnãtrznëch warstwów papiéru.

Narychtowóny elementë najrychli sóm naklejóny na zdobioną pòwierzchniã tak, że pòwierzchnia pasyka je w stosunkù do nié prostopadłô.

Technika ta pòchòdô prawdopòdobnié z jubilersczi techniczi filigranu.

Zastosowané quillingòwëch zdobień je nieògraniczony. Mòżna je wëkòrzëstac do dekòrowané kart òkòlicznoscowëch, ramków na odjmczi, tasziach na dôrenczi, òzdobów świątecznych itp.

Tak naprôwdã różnorodnosc mòtywów, chtërnë mòżna swòrzec tą techniką je ògromna, mògą to bëc kwiatë, mòtyle, drzéwa, zwierzãta, różne przedmiotë i jinszi różnosce, chtërnë tylkò pòjawiajóm sã w naszi głowie.

Perznã ò historeji…

Quilling swòj pòczątk mô w XV w. (wg jedny z teorii) to klôsztornicë z Włoch i Francji dekòrowalë symbòle religijny dłudżima pasykama wëcãtymë ze starëch knigów z pazłoconëma brzégóma. Dredzi teoria je taczi, że pòczątkiem tej techniczi bëł wiek XIII, czedë to artisce zaczãlë ùżiwac „pasyków” z partu ptaségò pióra tzw. lotczi, z j. aniel. quill.

Na przełomie XVIII i XIX w. quilling został rozpòwszechnióny jakò hobby i spòsób na spãdzané czasu przez białczi równo w Anglii jak i Nowi Anglii.

Bëł to dobri spòsób na spãdzanié wòlnégò czasu. Quilling bëł dobri do zdobieniô codniowëch rzeczy. Łączony bëł téż z wesziwkem i malarstwem. Jegò pòpularnosc zaniknãła na kùncu XIX wiekù. Dwa wieczi pózni stôł sã pòpularny, wiele lëdzy sã nim zajmuje dzysô.

Zainteresowané quillingiem w cyg rosnie, a przëczëniłe sã do tégò m.in. szeroczi zort i letczi dostãp do wszelczégò ôrtu materiałów i narzãdze, chtërnë sóm pòtrzebny do ùprawiané tégò rãkłòdzeła

Co je potrzebne do quillingù?

Do zawijaniô brekòwnë sã:

specjalnô jigła (sztyft, nawijak) standardowy abò z kołnierzã – je do zwijané papiórowëch pasyków, z chtërnëch fòrmùjemë pòtrzebne ształtë.
wąsczi pasyczi z papióra, sóm w różnëch farwach, długòscach szeròkòscach òd 2mm do 12mm,
klajster,
wykałaczci – do nakładaniô klajstru,
pãseta,
szpilczi,
baro wiele cërpliwòtë.

Nawetka môłé mogą próbòwac nawijac, bò to je dobre zajãce żebë czwiczec pôlce.

Òd czegò zacząc:

Bierzemë jigłã do quillingù. W szczelinã jigłë wkładômë pòczątk pasyka.

Zwijamë gò do kòńca w ścisłé kółkò.

Delikatno zdejmùjemë kółeczkò z jigłë tak, żebë sã nie rozwinãło.

Nôstãpny etap zależy òd tegò co chcemë zrobic:

ścisle zwiniãté kółkò – na wòlną kòńcówkã pasyka nakładamë klajstru i przëklajstrujemë gò do calosce.
luźno zwiniãté kółkò – przëtrzëmùjąc zdjąté z jigłe kółkò wkładamë do òtwòru w szablonie ò wymagany wielkòsce, pò tim nakładamë klajster na kòńcówkã papióru i klajstrujemë gò z kółkã. Je to pòdstawòwy element pòtrzebny do formòwaniô quillingòwëch ształtów naszé robòtë.