Χλωριούχο καίσιο
| καίσιο χλωρίδιο | |||
|---|---|---|---|
| |||
| |||
| Γενικά | |||
| Όνομα IUPAC | Χλωριούχο καίσιο | ||
| Χημικά αναγνωριστικά | |||
| Χημικός τύπος | CsCl | ||
| Μοριακή μάζα | 168,36 g/mol | ||
| Αριθμός CAS | 7647-17-8 | ||
| SMILES | [Cs+].[Cl-] | ||
| InChI | 1S/ClH.Cs/h1H;/q;+1/p-1 | ||
| Αριθμός EINECS | 231-600-2 | ||
| Αριθμός UN | GNR9HML8BA | ||
| ChemSpider ID | 22713 | ||
| Δομή | |||
| Κρυσταλλική δομή στερεού |
κυβική | ||
| Φυσικές ιδιότητες | |||
| Σημείο τήξης | 645 °C | ||
| Σημείο βρασμού | 1.297 °C | ||
| Πυκνότητα | 3.990 kg/m3 | ||
| Διαλυτότητα στο νερό |
1.865 kg/m3 | ||
| Διαλυτότητα σε άλλους διαλύτες |
διαλυτό σε αιθανόλη. | ||
| Δείκτης διάθλασης , nD |
1,64 | ||
| Εμφάνιση | Λευκό στερεό | ||
| Χημικές ιδιότητες | |||
| Επικινδυνότητα | |||
| Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). | |||
Το χλωριούχο καίσιο είναι ένα ανόργανο άλας με χημικό τύπο CsCI. Στις συνηθισμένες συνθήκες (Τ = 25 °C, P = 1 atm) είναι ένα άχρωμο στερεό που αποτελεί μια σημαντική πηγή ιόντων καισίου σε μια ποικιλία εφαρμογών. Η κρυσταλλική του δομή είναι κυβική. Κάθε ιόν καισίου περιβάλλεται από 8 ιόντα χλωρίου σε θέσεις κορυφών κύβου και το αντίστροφο. Οι κρύσταλλοι χλωριούχου καισίου είναι θερμικά σταθεροί, αλλά εύκολα διαλύονται στο νερό κα στο πυκνό υδροχλωρικό οξύ και γι' αυτό σταδιακά αλλοιώνονται όταν εκτίθεται στην ατμόσφαιρα, λόγω της υγρασίας της. Το χλωριούχο καίσιο βρίσκεται στη φύση διαλυμένο σε μεταλλικά νερά και ως πρόσμιξη στα ορυκτά καρναλλίτη (μέχρι 0,002%), συλβίτη και καινίτη. Λιγότεροι από 20 τόννους χλωριούχου καισίου παράγονται ετήσια παγκοσμίως, κυρίως από ορυκτά που περιέχουν το καίσιο ως πρόσμιξη[1].
Το χλωριούχο καίσιο είναι γενικά ένα υλικό ισοπυκνικής φυγοκέντρισης για το διαχωρισμό διαφόρων τύπων DNA. Είναι ακόμη ένα αντιδραστήριο για την Αναλυτική Χημεία, όπου χρηιμοποιείται για την ταυτοποίηση ιόντων με το χρώμα και τη μορφολογία των ιζημάτων. Όταν εμπλουτίζεται σε ραδιοϊσότοπα, όπως τα 137CsCl ή 131CsCl, το χλωριούχο καίσιο χρησιμοποιείται από την Πυρηνική Ιατρική για τη θεραπεία του καρκίνου και για τη διάγνωση μυοκαρδιακού εμφράγρματος. Σε μια άλλη μορφή θεραπείας του καρκίνου μελετάται η χρήση συμβατικού (μη ραδιενεργού) χλωριούχου καισίου. Αν και το συμβατικό χλωριούχο καίσιο έχει χαμηλή τοξικότητα για τους ανθρώπους και τα ζώα, το ραδιενεργό εύκολα μολύνει το περιβάλλον, εξαιτίας της μεγάλης διαλυτότητάς του στο νερό. Η διάχυση 93 γραμμαρίων 137CsCl το 1987 στη Γκοϊάνια της Βραζιλίας κατέληξε σε ένα από τα χειρότερα ατυχήματα διάχυσης ραδιενέργειας παγκοσμίως, σκοτώνοντας 4 και επηρεάζοντας πάνω από 100.000 ανθρώπους.
Παρατηρήσεις, υποσημειώσεις και αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, Alan (1997). Chemistry of the Elements (2nd ed.). Oxford: Butterworth-Heinemann. ISBN 0080379419.