Ανδρόνικος Κάλλιστος
| Ανδρόνικος Κάλλιστος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | Περί το 1400 Θεσσαλονίκη |
| Θάνατος | 1486 Λονδίνο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | λόγιος, δάσκαλος ελληνικών |
Ο Ανδρόνικος Κάλλιστος ήταν λόγιος του 15ου αιώνα.
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] |
Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 27/03/2021) |
Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη περί το 1400, πιθανώς ξάδερφος του Θεόδωρου Γαζή[εκκρεμεί παραπομπή]. Ανατράφηκε στο Βυζάντιο. Μετά την παράδοση της πόλης του το 1430 στους Οθωμανούς προσέφυγε στην Ιταλία όπου συνδέθηκε με το λόγιο καρδινάλιο Βησσαρίωνα τον Τραπεζούντιο. Δίδαξε Ελληνικά πρώτα στην Μπολόνια το 1464 και μετά στην Ρώμη ως και τουλάχιστον το 1469. Υπερασπίστηκε το Θεόδωρο Γαζή με επιστολή του προς το Μιχαήλο Αποστόλη (Andronicus Callistus Defensio Theodori Gazae adversus Michaelem Apostolium)[1].
Από τη Ρώμη πήγε το 1472 στην Φλωρεντία όπου δίδαξε ελληνικά, διαδεχόμενος τον Ιωάννη Αργυρόπουλο με επιτυχία για μερικά χρόνια πολυάριθμους μαθητές, γνωρίζοντας κατά πάσα πιθανότητα τους ουμανιστές της πόλης σαν το Μαρσίλιο Φιτσίνο, Άντζελο Πολιτσιάνο και τον άρχοντα Λαυρέντιο των Μεδίκων. Το 1475 τον διαδέχτηκε ο Δημήτριος Χαλκοκονδύλης κι ο Κάλλιστος πήγε στο Παρίσι μετά από επιστολή του Γεώργιου Ερμώνυμου του Σπαρτιάτη και ανέλαβε εκεί την διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας. Το 1476, όταν ο Ερμώνυμος βρέθηκε φυλακισμένος άδικα στη Ρώμη, έγραψε στο ναύαρχο Γεώργιο Παλαιολόγο Δισύπατο να μεσολαβήσει στο Λουδοβίκο ΙΑ για την απελευθέρωσή του, όπως κι έγινε.
Με τον Κάλλιστο και τον Ερμώνυμο άρχισε η συστηματική διδασκαλία των ελληνικών Γραμμάτων στη Γαλλία. Αργότερα πήγε και στο Λονδίνο. Μετέδωσε την αριστοτελική σκέψη σε πολλούς μαθητές του, οι οποίοι διακρίθηκαν στην Ευρώπη για τη σοφία τους. Ήταν κάτοχος μεγάλης συλλογής χειρογράφων.
Απεβίωσε υπέργηρος το 1486.
Συγγράμματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Μονωδία επί τη αλώσει της Κωνσταντινουπόλεως
- Αντιρρητικός προς Μιχαήλον Αποστόλην
- Επίγραμμα εις αίνον Βησσαρίωνος
- Περί γεννέσεως και φθοράς
- Περί παθών
- Περί αρετών και κακιών
- Περί ποιήσεως
- Σχόλια εις Όμηρον
- Επιστολαί προς Βησσαρίωνα, Σεκουνδινόν, Γρηγόριον Παλαιολόγον και Θεόδωρον Δημητρίου
- Λόγος εγκωμιαστικός εις Γρηγόριον Παλαιολόγον
- Επιστολή περί Ερμωνύμου προς Γεώργιον Παλαιολόγον τον Δισύπατον
- Περί ψυχής
- Περί τύχης
- Μετάφραση στα λατινικά Aristotelis de generatione et corruptione libri duo
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Defensio fidei catholicæ de satisfactione Christi adversus Favstvm Socinvm Senensem». Dutch Pamphlets Online. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2019.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κωνσταντίνος Σάθας (1868). Νεοελληνική Φιλολογία, Βιογραφίαι των εν τοις γράμμασι διαλαμψάντων Ελλήνων από της καταλύσεως της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας μέχρι της Ελληνικής Εθνεγερσίας 1453-1821. Αθήνα: Τυπογραφείο Τέκνων Ανδρέου Κορομηλά. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.
- Κ. Θ. Δημαράς, "Ελληνομακεδόνες λόγιοι 15ου και 16ου αιώνα: 'Ανδρόνικος Κάλλιστος' ", στο: Συλλογικό, (επιμ. Μιχαήλ Σακελλαρίου) Μακεδονία. 4000 χρόνια Ελληνικής Ιστορίας και πολιτισμού, σειρά: "Ιστορικοί Ελληνικοί Χώροι", Εκδοτική Αθηνών, Αθήνα, 1982, σελ. 396.