Location via proxy:   [ UP ]  
[Report a bug]   [Manage cookies]                
Μετάβαση στο περιεχόμενο

Ελισάβετ Γούντβιλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ελισάβετ Γούντβιλ
Βασίλισσα της Αγγλίας
Περίοδος1 Μαΐου 1464 – 3 Οκτωβρίου 1470
11 Απριλίου 1471 - 9 Απριλίου 1483
Στέψη26 Μαΐου 1465
Γέννηση1437
Νορθάμπτονσαϊρ, Αγγλία
Θάνατος8 Ιουνίου 1492 (55 ετών)
Μείζον Λονδίνο, Αγγλία
Τόπος ταφήςΠαρεκκλήσι Αγίου Γεωργίου, Ουίνδσορ
ΣύζυγοςΙωάννης Γκρέι του Γκρόμπι
Εδουάρδος Δ΄ της Αγγλίας
ΕπίγονοιΘωμάς Γκρέι, 1ος μαρκήσιος του Ντόρσετ
Ριχάρδος Γκρέι
Ελισάβετ
Σεσίλ
Εδουάρδος Ε΄ της Αγγλίας
Ριχάρδος του Σριούσμπερυ
Άννα
Αικατερίνη
Μπρίτζετ
ΠατέραςΡιχάρδος Γούντβιλ, 1ος κόμης Ρίβερς
ΜητέραΙακωβίνα του Λουξεμβούργου
ΘρησκείαΚαθολική Εκκλησία
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η Ελισάβετ Γούντβιλ (Elizabeth Woodville, 1437 – 8 Ιουνίου 1492) βασίλισσα της Αγγλίας ως σύζυγος του Εδουάρδου Δ' (1464 - 1483) ήταν γυναίκα χαμηλής αριστοκρατικής οικογένειας.[1] Ο πρώτος σύζυγος της ήταν ο Σερ Τζων Γκρέυ του Γκρόμπι οπαδός του Οίκου του Λάνκαστερ, έπεσε στη μάχη του Σαιν Αλμπάν αφήνοντας την Ελισάβετ χήρα με δυο γιους. Ο Εδουάρδος Δ΄ εντυπωσιάστηκε από την ομορφιά της και αποφάσισε να την παντρευτεί παρά τη χαμηλή καταγωγή της και παρά τις αντιδράσεις που γνώριζε ότι θα έχει, ήταν ο πρώτος Άγγλος βασιλιάς που παντρεύτηκε υπήκοο του.[2][3] Ο γάμος έφερε μεγάλα πλούτη στα αδέλφια της και τα παιδιά της αλλά παράλληλα και την εχθρότητα του Ριχάρδου Νέβιλ, κόμη του Γουόρικ κάτι που δημιούργησε διχασμό στη βασιλική οικογένεια και αντιμαχόμενες ομάδες. Η εχθρότητα θα καταλήξει σε ανοιχτό πόλεμο ανάμεσα στον Εδουάρδο Δ΄ και τον Γουόρικ που συμμάχησε με τον Οίκο του Λάνκαστερ. Η Ελισάβετ έμεινε πολιτικά ενεργή και όταν ανέβηκε στον θρόνο ο γιος της Εδουάρδος Ε΄, μετά την εκθρόνιση του από τον θείο του Ριχάρδο Γ΄ η Ελισάβετ θα πρωταγωνιστήσει στην άνοδο του Ερρίκου Τυδώρ και το τέλος του Πολέμου των Ρόδων. Μετά το 1485 δήλωσε την υποταγή της στη μητέρα του Ερρίκου Μαργαρίτα Μπωφόρ και η επιρροή της στα γεγονότα μετά όπως και η φυγή της από τη βασιλική αυλή είναι ασαφείς.[4][5]

Πρώτα χρόνια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελισάβετ γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1437 στο Νορθχάμπτονσαϊρ· ήταν το μεγαλύτερο παιδί του σερ Ριχάρδου Γούντβιλ 1ου κόμη Ρίβερς και της Ιακωβίνας του Οίκου του Λουξεμβούργου, κόρης του Πέτρου Α΄ κόμη του Σαιν-Πολ. Η Ιακωβίνα είχε σκανδαλίσει σε μεγάλο βαθμό την Αγγλική αυλή.[6]. Οι Γούντβιλ όμως ήταν σχετικά χαμηλής κοινωνικής τάξης, αν και είχαν βγάλει πολλούς διπλωμάτες, επισκόπους και σερίφηδες. Από την άλλη μεριά η μητέρα της ήταν χήρα του Ιωάννη του Λάνκαστερ, θείου του Ερρίκου ΣΤ΄ της Αγγλίας από τον Οίκο του Λάνκαστερ· παντρεύτηκε στον πρώτο γάμο (1452) τον σερ Τζων Γκρέυ του Γκρόμπι, που έπεσε στν δεύτερη μάχη του Σαιντ Ώλμπαν (1461), πολεμώντας στο πλευρό των Λάνκαστερ· μαζί του έκανε δυο γιους, τον Θωμά και τον Ριχάρδο. Η ειρωνεία της τύχης θα την κάνει στη συνέχεια σύζυγο με έναν βασιλιά από τον Οίκο της Υόρκης. Η Ελισάβετ Γούντβιλ ακουγόταν ότι ήταν "η πιο όμορφη γυναίκα στη Βρετανία" με τεράστια μάτια, που έμοιαζαν με αυτά ενός δράκου.[7]

Βασίλισσα της Αγγλίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Εδουάρδος Δ΄ είχε πολλές ερωμένες όπως η Τζέιν Σορ (1445 - 1527) και δεν ήταν γνωστός για τη συζυγική του πίστη, ο γάμος του με την Ελισάβετ Γούντβιλ έγινε μυστικά, δεν είναι γνωστή η ημερομηνία αν και πολλοί τον τοποθετούν στις 1 Μαΐου 1464 στο Νορθχαμπτονσάιρ.[8] Στον γάμο ήταν παρόντες μόνο η μητέρα της νύφης και δυο κυρίες της συνοδείας της, ο γάμος έγινε τρία χρόνια μετά τη μεγάλη νίκη του Εδουάρδου στη μάχη του Τάουτον στην οποία ανατράπηκε ο Οίκος του Λάνκαστερ και ο Ερρίκος ΣΤ΄ της Αγγλίας. Η Ελισάβετ Γούντβιλ στέφθηκε βασίλισσα της Αγγλίας την Κυριακή 26 Μαΐου 1465 την ημέρα της Αναλήψεως. Τα πρώτα χρόνια ο Εδουάρδος Δ΄ στηρίχτηκε σε έναν στενό κύκλο οπαδών του με κυριότερο τον Ριχάρδο Νέβιλ, κόμη του Γουόρικ, την εποχή που ο Εδουάρδος έκανε τον μυστικό γάμο ο Γουόρικ αναζητούσε συμμαχία με τη Γαλλία για να αντιμετωπίσει τη Μαργαρίτα του Ανζού και μια Γαλλίδα πριγκίπισσα νύφη για τον βασιλιά. Όταν έμαθε ότι ο Εδουάρδος παντρεύτηκε μια ευτελή γυναίκα που προερχόταν από τους οπαδούς των Λάνκαστερ ο Γουόρικ εξοργίστηκε σε τέτοιο βαθμό που οι σχέσεις του με τον Εδουάρδο έγιναν μόνιμα πολεμικές. Ο Τζων ντε Βουαβρίν αναφέρει ότι ο Ριχάρδος Νέβιλ είπε στο βασιλικό συμβούλιο προς τον βασιλιά "είναι εντελώς ακατάλληλη αυτή η γυναίκα για έναν πρίγκιπα όπως εσείς". Μετά τον γάμο της Ελισάβετ οι συγγενείς της απέκτησαν μεγάλη δημοφιλία και παντρεύτηκαν ισχυρούς άντρες.[9] Οι τρεις από τις αδελφές της παντρεύτηκαν τους γιους των κόμητων του Κεντ, του Έσσεξ και του Πέμπροκ. Η αδελφή της Αικατερίνη Γούντβιλ παντρεύτηκε τον 11χρονο Χένρυ Στάφορντ, 2ο δούκα του Μπάκινγκχαμ που ενώθηκε αργότερα με τον αδελφό του Εδουάρδου Δ΄ Ριχάρδο του Γκλόστερ εναντίον των Γούντβιλ μετά τον θάνατο του Εδουάρδου. Ο 20χρονος αδελφός της Τζων παντρεύτηκε την Αικατερίνη, δούκισσα του Νόρφολκ, οι δούκισσες χήρεψαν τρεις φορές και στα 60 τους δημιούργησαν σκάνδαλο στην αυλή. Ο γιος της Ελισάβετ από τον πρώτο της γάμο Τόμας Γκρέυ παντρεύτηκε τη Σεσίλ Μπόνβιλ, 7η βαρονέσσα του Χάριγκτον.

Όταν οι συγγενείς της Ελισάβετ Γούντβιλ άρχισαν να κατηγορούν τον Γουόρικ για την πολιτική του εκείνος συμμάχησε με τον γαμπρό του και μικρότερο αδελφό του βασιλιά Γεώργιο του Κλάρενς εναντίον του Εδουάρδου Δ΄. Ένας οπαδός του κατηγόρησε τη μητέρα της Ελισάβετ Τζακέττα του Λουξεμβούργου για μαγεία αλλά απαλλάχτηκε την επόμενη χρονιά.[10] Ο Γουόρικ και ο γαμπρός του Κλάρενς δραπέτευσαν στη Γαλλία και συμμάχησαν με τη Μαργαρίτα του Ανζού σύζυγο του εκθρονισθέντα Ερρίκου ΣΤ΄ τον οποίο επανέφερε στον θρόνο (1470) αλλά μόνο για έξι μήνες. Την επόμενη χρονιά (1471) ο Ερρίκος Δ΄ επέστρεψε από την εξορία νίκησε τον Γουόρικ στη μάχη του Μπάρνετ και τους Λάνκαστερ στη μάχη του Τιούκεσμπουρι και επανήλθε στον θρόνο, ο Ερρίκος ΣΤ΄ δολοφονήθηκε αμέσως μετά. Με τη σύντομη πτώση του συζύγου της η Ισαβέλλα βρήκε καταφύγιο στο Αββαείο του Ουέστμινστερ και γέννησε έναν γιο τον Εδουάρδο τον μετέπειτα Εδουάρδο Ε΄, απέκτησε με τον Εδουάρδο Δ΄ δέκα παιδιά ανάμεσα στα οποία έναν μικρότερο γιο τον Ριχάρδο κόμη του Γκλόστερ που ενώθηκε αργότερα στους πρίγκιπες του Πύργου, πέντε κόρες επέζησαν μετά την ενηλικίωση.[6] Η Ελισάβετ Γούντβιλ έμεινε έντονα γνωστή για την ευσέβεια της, έκανε πολλά προσκυνήματα και ζήτησε από τον πάπα να συγχωρέσει όσους γονάτιζαν τρεις φορές και έλεγαν το όνομα του Αγγέλου, ίδρυσε το παρεκκλήσι του Αγίου Εράσμου στο αββαείο του Ουέστμινστερ.[11]

Χήρα βασίλισσα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μικρογραφία από το εξώφυλλο του βιβλίου "Οι λόγοι των φιλοσόφων" που παρουσιάζει τον Εδουάρδο Δ΄, τη σύζυγο του Ελισάβετ Γούντβιλ και τον μεγαλύτερο γιο τους

Μετά τον πρόωρο θάνατο του Εδουάρδου Δ΄ τον Απρίλιο του 1483 πιθανότατα από πνευμονία η Ελισάβετ χήρεψε και ο μεγαλύτερος γιος της Εδουάρδος Ε΄ ανέβηκε στον θρόνο με τον θείο του Ριχάρδο, κόμη του Γκλόστερ αντιβασιλιά και κηδεμόνα. Οι Γούντβιλ προσπάθησαν να πάρουν την εξουσία και ο Ριχάρδος σε απάντηση πήρε τον νεαρό βασιλιά μαζί του και συνέλαβε τον Άντονι Γούντβιλ, 2ο κόμη του Ρίβερς και τον Ρίτσαρντ Γκρέυ γιο και αδελφό αντίστοιχα της βασίλισσας Ελισάβετ. Ο νεαρός βασιλιάς μεταφέρθηκε στον Πύργο του Λονδίνου αναμένοντας τη στέψη του, η Ελισάβετ με τον μικρότερο γιο και τις κόρες της ζήτησε προστασία. Ο λόρδος του Χέιστινγκς που ήταν οπαδός του Ριχάρδου Γ΄ κατηγορήθηκε ότι συνωμότησε με την Ελισάβετ Γούντβιλ εναντίον του, συνελήφθη και εκτελέστηκε αλλά δεν υπάρχουν πηγές να επιβεβαιώσουν τη συνωμοσία.[12] Ο Ριχάρδος Γ΄ κατηγόρησε έντονα τη νύφη του Ελισάβετ ότι "είχε σκοπό να τον σκοτώσει και να τον καταστρέψει".[13] Ο αδελφός και ο γιος της Ελισάβετ εκτελέστηκαν από τον Ριχάρδο Γ΄ στις 25 Ιουνίου 1483 στο κάστρο του Πόντεκραφτ στο Γιόρκσαιρ. Ένα κοινοβουλευτικό διάταγμα ταυτόχρονα κήρυξε τα παιδιά της Ελισάβετ Γούντβιλ νόθα επειδή ο Εδουάρδος Δ΄ όταν παντρεύτηκε τη μητέρα τους βρισκόταν σε γάμο με την Ελεονώρα Μπάτλερ. Ο Φίλιππος ντε Κομύν χρονικογράφος από τη Βουργουνδία καταγράφει ότι ο Ρομπέρ Στιλινγκτον (1420 - 1491) επίσκοπος του Μπαθ και της Ουαλίας δήλωσε ότι τέλεσε ο ίδιος τον γάμο αλλά δεν υπάρχει καμιά άλλη πηγή.[14] Ο δούκας του Γκλόστερ δέχτηκε το στέμμα και στέφθηκε βασιλιάς ως Ριχάρδος Γ΄ της Αγγλίας, ο Εδουάρδος Ε΄ και ο μικρότερος αδελφός του Ριχάρδος, δούκας της Υόρκης κρατήθηκαν στον πύργο αλλά τα ίχνη τους χάθηκαν μετά το καλοκαίρι του 1483.

Η Ελισάβετ συμμάχησε με τον δούκα του Μπάκινγκχαμ και με τον λόρδο Τόμας Στάνλεϊ με στόχο να ανεβάσουν στον θρόνο τον Ερρίκο Τυδώρ γιο της Μαργαρίτας Μπωφόρ συζύγου του Στάνλεϊ που ήταν τέταρτης γενιάς απόγονος του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας και ο πιο κοντινός συγγενής από τον Οίκο του Λάνκαστερ.[15] Η Ελισάβετ Γούντβιλ και η Μαργαρίτα Μπωφόρ συμφώνησαν να παντρέψουν τον Ερρίκο Τυδώρ με την Ελισάβετ της Υόρκης μεγαλύτερη κόρη του Εδουάρδου Δ΄ για να νομιμοποιήσουν τα δικαιώματα διαδοχής του Ερρίκου. Ο Ερρίκος Τυδώρ συμφώνησε και τον Δεκέμβριο του 1483 ορκίστηκε στον Καθεδρικό ναό της Ρεν, σε λίγους μήνες η επανάσταση του Μπάκινγκχαμ συνετρίβη. Το Αγγλικό Κοινοβούλιο έκανε τον Ιανουάριο του 1484 κατάσχεση σε όλα τα εδάφη της Ελισάβετ από τον γάμο της με τον Εδουάρδο Δ΄.[16] Η Ελισάβετ και οι κόρες της βγήκαν από το ιερό στις 1 Μαρτίου 1484 αφού ο Ριχάρδος Γ΄ ορκίστηκε για τη σωματική τους ακεραιότητα και υποσχέθηκε να βρει εκλεκτούς γαμπρούς για τις κόρες, η οικογένεια επέστρεψε στην αυλή και συμφιλιώθηκε με τον Ριχάρδο. Τον Μάρτιο του 1485 με τον πρόωρο θάνατο της συζύγου του Ριχάρδου Άννας Νέβιλ ο βασιλιάς σκέφτηκε να προχωρήσει σε γάμο με την πανέμορφη ανιψιά του Ελισάβετ της Υόρκης.[17]

Βασιλεία Ερρίκου Ζ΄

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ελισάβετ Γούντβιλ - μικρογραφία του Πέρσι Άντερσον (1906)

Ο Ερρίκος Τυδώρ επιτέθηκε στην Αγγλία, συνέτριψε και σκότωσε τον Ριχάρδο Γ΄ στη μάχη του Μπόσγουορθ παντρεύτηκε την Ελισάβετ της Υόρκης και ανακηρύχτηκε βασιλιάς.[18] Η Ελισάβετ Γούντβιλ πήρε όλους τους τίτλους και τις τιμές της χήρας βασίλισσας.[19] Η χήρα βασίλισσα έζησε τα τελευταία πέντε χρόνια στο αβαείο του Μπέρμοντσαι που αποσύρθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1487. Ο Ντέιβιντ Μπάλντγουιν (1946 - 2016) αναφέρει ότι ο Ερρίκος Ζ΄ την πίεσε να φύγει από την αυλή, ο Αρλίν Οκέρλουντ αντίθετα σημειώνει ότι από τον Ιούλιο του 1486 σχεδίαζε από μόνη της να αποσυρθεί για να ζήσει αυστηρή θρησκευτική ζωή στο αβαείο του Μπέρμοντσαι.[20] Άλλοι συγγραφείς πιστεύουν ότι αναγκάστηκε να αποσυρθεί μετά την αποτυχημένη επανάσταση του Λάμπερτ Σίμνελ (1487), τη θεωρούσαν σύμμαχο των συνωμοτών.[21] Στο αβαείο του Μπέρμοντσαι είχε όλες τις τιμές της χήρας - βασίλισσας, ζούσε βασιλική ζωή με μια σύνταξη 400 λιρών και έπαιρνε πολλά μικρά δώρα από τον Ερρίκο Ζ΄. Η Ελισάβετ ήταν παρούσα όταν γεννήθηκε η εγγονή της Μαργαρίτα Τυδώρ τον Νοέμβριο του 1489 στα ανάκτορα του Ουεστμίνστερ και όταν γεννήθηκε ο εγγονός της μελλοντικός Ερρίκος Η΄ της Αγγλίας τον Ιούνιο του 1491 στα ανάκτορα του Γκρίνουϊτς. Η κόρη της Ελισάβετ την επισκέφτηκε πολλές φορές περιστασιακά αν και δέχτηκε περισσότερες επισκέψεις από την άλλη κόρη της Σεσίλη της Υόρκης. Ο Ερρίκος Ζ΄ σχεδίαζε να την παντρέψει με τον Ιάκωβο Γ΄ της Σκωτίας όταν πέθανε η σύζυγος του Μαργαρίτα της Δανίας (1486), αλλά ο θάνατος του Ιακώβου Γ΄ σε μάχη (1489) σταμάτησε τα σχέδια.[22]

Η Ελισάβετ Γούντβιλ πέθανε στις 8 Ιουνίου 1492 στο αβαείο του Μπέρμοντσαι.[6] Με την εξαίρεση της βασίλισσας που περίμενε τη γέννηση του τέταρτου παιδιού της και της Σεσίλης της Υόρκης οι υπόλοιπες κόρες της Άννα της Υόρκης, Κατερίνα της Υόρκης και Μπρίτζετ της Υόρκης βρέθηκαν στην κηδεία. Η Ελισάβετ της Υόρκης επιθυμούσε μια απλή κηδεία σύμφωνα με τη διαθήκη της.[23] Οι πηγές της εποχής αναφέρουν ότι "η κηδεία της Ελισάβετ ήταν πολυτελέστερη από αυτή που η ίδια επιθυμούσε".[23] Η Ελισάβετ τάφηκε μαζί με τον σύζυγο της Εδουάρδο Δ΄ στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου στο κάστρο του Ουίνδσορ.[6]

Οικογένεια

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τον πρώτο σύζυγο της Τζων Γκρέυ απέκτησε:

  • Θωμάς (1455 - 1501), κόμης του Χάντινγκτον και μαρκήσιος του Ντόρσετ. Νυμφεύτηκε στον πρώτο γάμο την Άννα Χόλλαντ, αλλά αυτή απεβίωσε νέα χωρίς να κάνουν παιδιά· και στον δεύτερο γάμο του στις 18 Ιουλίου 1474 τη Σεσίλια Μπόνβίλ βαρόνη του Χάριγκτον και του Μπόνβιλ, με την οποία απέκτησε 14 παιδιά. Η αμφισβητούμενη βασίλισσα Τζέιν Γκρέυ ήταν απόγονός του.[24]
  • Ριχάρδος (1457 - 25 Ιουνίου 1483), εκτελέστηκε στο καστρο του Πόντεκραφτ

Με τον δεύτερο σύζυγο της Εδουάρδο Δ΄ των Υόρκ βασιλιά της Αγγλίας απέκτησε:

Λογοτεχνία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σε μη μυθιστοριματικά διηγήματα :

  • "Ελισάβετ Γούντβιλ : Μητέρα των πριγκίπων του Πύργου" (2002) του Ντέιβιντ Μπάλντγουιν (1946 - 2016)
  • "Ελισάβετ Γούντβιλ : Η πληγωμένη βασίλισσα" (2005) του Αρλίν Οκέρλουντ
  • "Ελισάβετ Γούντβιλ" (2013) του Ντέιβιντ ΜακΊμππον
  • "Εδουάρδος Δ΄ και Ελισάβετ Γούντβιλ, ένα αληθινό ειδύλιο" (2016) του Άμι Λισένς

Σε μυθιστορήματα

Η αγάπη του Εδουάρδου Δ΄ στην Ελισάβετ Γούντβιλ εμφανίζεται στο σεστέτο 75 του ποιητή Φίλιπ Σίντνεϊ (1554 - 1586) (γράφτηκε το 1586).[25]

Η Ελισάβετ Γούντβιλ εμφανίζεται σε δυο έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ: Ερρίκος ο ΣΤ΄ (τρίτο μέρος) σαν ισχυρός δευτερεύων χαρακτήρας και Ριχάρδος Γ΄ σαν πρωταγωνίστρια. Ο Σαίξπηρ απεικονίζει την Ελισάβετ σαν συνετή και δυναμική γυναίκα που προσπαθεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της από τις δολοπλοκίες της αυλής ιδιαίτερα τον κουνιάδο της Ριχάρδο Γ΄, είναι μια από τις πιο σκληρές αντιπάλους του Ριχάρδου. Οι σύγχρονες εκδόσεις των έργων του Σαίξπηρ την αναφέρουν σαν "Βασίλισσα Ελισάβετ" αλλά οι αυθεντικές στην αρχή το αποφεύγουν και την ονομάζουν "Λαίδη Γκρέυ" η "Βασίλισσα"

Μυθιστορήματα που εμφανίζουν την Ελισάβετ Γούντβιλ είναι τα παρακάτω :

  • "Η τελευταία των βαρόνων" του Έντουαρντ Μπούλβερ-Λύττον
  • "Ντίκον" (1929) του Μάρτζορι Μπάουεν (1885 - 1952)
  • "Η κόρη του καιρού" (1951) του Ζοζεφίν Τε (1896 - 1952)
  • "Το λευκό τριαντάφυλλο" (1969) του Ζον Ουέστκοτ (1912 - 2011)
  • "Ο βασιλιάς της γκρι φοράδας" (1972) του Ρόουζμαρι Χόλευ Τζάρμαν (γεν. 1935), μια μυθιστορηματική βιογραφία
  • "Η υπηρέτρια των Γούντβιλ" (1972) του Μορίν Πέτρς (1935 - 2008)
  • "Οι τέσσερις βασίλισσες" (1977) της Ανν Πάουερς (γεν.1964), σχετίζει τη ζωή της Ελισάβετ Γούντβιλ με αυτή της Μαργαρίτας του Ανζού, της Άννας Νέβιλ και της Ελισάβετ της Υόρκης
  • "Ο ήλιος σε αφθονία" (1982) του Σάρον Κέι Πένμαν (γεν. 1945).
  • "Ο ήλιος σε αφθονία" (1982) του Τζών Πλααίντι
  • "Μια μυστική Αλχημεία" της Έμμα Γουέτζγουντ (1808 - 1896)
  • "Η Λευκή βασίλισσα" (2009) της Φιλίπα Γκρέγκορι (γεν. 1954), εμφανίζει τα υπερφυσικά στοιχεία του "βασιλιά της γκρι φοράδας".
  • "Η χάρη του βασιλιά" (2009) του Αν Ίστερ Σμιθ (γεν. 1952), η ζωή της νοθης κόρης του Εδουάρδου Δ΄ που πέρασε πολλά χρόνια στην υπηρεσία της χήρας βασίλισσας.

Τηλεόραση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελισάβετ Γούντβιλ έπαιξε στα παρακάτω φίλμ :

  • "Ριχάρδος Γ΄" (1911) τη Γούντβιλ έπαιξε η Βάιολετ Φαργπράθερ (1888 - 1969)
  • "Ριχάρδος Γ΄" (1912) τη Γούντβιλ έπαιξε η Κάρεϊ Λι
  • "Τα παιδιά του Εδουάρδου" (1914), Γαλλικό φίλμ τη Γούντβιλ έπαιξε η Ιωάννα Ντελβέρ
  • "Τζέιν Σορ" (1915), τη Γούντβιλ έπαιξε η Μοντ Γιάτές.
  • "Πύργος του Λονδίνου" (1939), τη Γούντβιλ έπαιξε η Μπάρμπαρα Ο' Νιλ (1910 - 1980)
  • "Ριχάρδος Γ΄" (1955) τη Γούντβιλ έπαιξε η Μάρι Κέρριτζ (1914 - 1999).
  • "Ριχάρδος" (1973), Ουγγρική τηλεοπτική σειρά, τη Γούντβιλ έπαιξε η Ρίτα Μπέκες
  • "Ριχάρδος Γ΄" (1995) τη Γούντβιλ έπαιξε η Ανέτ Μπένινγκ που κατάγεται από τη Γούντβιλ μέσω της κόρης της Ελισάβετ Σεσίλης.[26][27]
  • "Αναζητώντας για τον Ριχάρδο" (1996), τη Γούντβιλ έπαιξε η Πενέλοπι Άλλεν
  • "Ριχάρδος Γ΄" (2005) τη Γούντβιλ έπαιξε η Καρολίν Μπέρνς Κούκ
  • "Ριχάρδος Γ΄" (2008) τη Γούντβιλ έπαιξε η Μαρία Κοντσίτα Αλόνσο

Η Ελισάβετ Γούντβιλ εμφανίστηκε στις παρακάτω τηλεοπτικές σειρές :

  • "Μια ηλικία βασιλέων" (1996), τη Γούντβιλ έπαιξε η Τζέιν Οβέναμ (γεν. 1927).
  • "Πόλεμος των Ρόδων" (1965), τη Γούντβιλ έπαιξε η Σούζαν Ένγκελ (γεν.1935)
  • "Η σκιά του Πύργου" (1972), τη Γούντβιλ έπαιξε η Στεφανί Μπιτμεντ (1929 - 1974)
  • "Το τρίτο μέρος του Ερρίκου ΣΤ΄ και η τραγωδία του Ριχάρδου Γ΄", τη Γούντβιλ έπαιξε η Ροουένα Κούπερ (γεν. 1935)
  • "Η λευκή βασίλισσα" (2013), τη Γούντβιλ έπαιξε η Ρεμπέκα Φέργκιουσον (γεν. 1983)
  • "Το κοίλο στέμμα, Ερρίκος ΣΤ΄ και Ριχάρδος Γ΄" (2016), τη Γούντβιλ έπαιξε η Κίλεϊ Χουις (γεν. 1976)
  • "Η λευκή πριγκίπισσα" (2017), τη Γούντβιλ έπαιξε η Έσι Ντέιβις (γεν. 1970)

Τα σχολεία που πήραν το όνομα τους προς τιμή της Ελισάβετ Γούντβιλ ήταν τα εξής :

  • "Ελισάβετ Γούντβιλ Κύριο Σχολείο", Γκρόμπι, Λέστερσιρ (1971).[28]
  • "Ελισάβετ Γούντβιλ Δευτερεύων Σχολείο", Ροάντ, Νορθχαμπτονσάιρ (2011).[29]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Karen Lindsey, Divorced, Beheaded, Survived, xviii, Perseus Books, 1995
  2. ↑ A Complete History of England with the Lives of all the Kings and Queens thereof; London, 1706. p486
  3. ↑ https://archive.org/stream/completehistoryo02kenn#page/486/mode/2up
  4. ↑ https://books.google.gr/books?id=ud_BAAAAIAAJ&pg=PA135&dq=political+role+of+elizabeth+woodville&hl=en&sa=X&ei=HmunUbqjOtGS0QW3o4CgDQ&redir_esc=y#v=onepage&q=political%20role%20of%20elizabeth%20woodville&f=false
  5. ↑ Baldwin, David, Elizabeth Woodville: Mother of the Princes in the Tower
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Hicks, Michael (2004). "Elizabeth (c.1437–1492)". Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
  7. ↑ Jane Bingham, The Cotswolds: A Cultural History, (Oxford University Press, 2009), 66
  8. ↑ Robert Fabian, The New Chronicles of England and France, ed. Henry Ellis (London: Rivington, 1811), 654; "Hearne’s Fragment of an Old Chronicle, from 1460–1470," The Chronicles of the White Rose of York. (London: James Bohn, 1845), 15–16.
  9. ↑ Ralph A. Griffiths, "The Court during the Wars of the Roses". In Princes Patronage and the Nobility: The Court at the Beginning of the Modern Age, cc. 1450–1650. Edited by Ronald G. Asch and Adolf M. Birke. New York: Oxford University Press, 1991.
  10. ↑ Calendar of Patent Rolls, 1467–77, pg. 190.
  11. ↑ Sutton and Visser-Fuchs, "A 'Most Benevolent Queen;'"Laynesmith, pp. 111, 118–19.
  12. ↑ C. T. Wood, "Richard III, William, Lord Hastings and Friday the Thirteenth", in R. A. Griffiths and J. Sherborne (eds.), Kings and Nobles in the Later Middle Ages, New York, 1986, 156–61.
  13. ↑ Charles Ross, Richard III, University of California Press, 1981 p81.
  14. ↑ Philipe de Commines, The memoirs of Philip de Commines, lord of Argenton, Volume 1, H.G. Bohn, 1855, pp.396–7.
  15. ↑ Genealogical Tables in Morgan, (1988), p. 709.
  16. ↑ "Parliamentary Rolls Richard III". Rotuli Parliamentorum A.D. 1483 1 Richard III Cap XV.
  17. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2018. 
  18. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2018. 
  19. ↑ "Rotuli Parliamentorum A.D. 1485 1 Henry VII – Restitution of Elizabeth Queen of Edward IV"
  20. ↑ Arlene Okerlund, Elizabeth: England's Slandered Queen. Stroud: Tempus, 2006, 245.
  21. ↑ Bennett, Michael, Lambert Simnel and the Battle of Stoke, New York, St. Martin's Press, 1987, pp.42; 51; Elston, Timothy, "Widowed Princess or Neglected Queen" in Levin & Bucholz (eds), Queens and Power in Medieval and Early Modern England, University of Nebraska Press, 2009, p.19.
  22. ↑ https://www.encyclopedia.com/people/history/british-and-irish-history-biographies/margaret-denmark#2-1O110:MargaretofDenmark-full
  23. ↑ 23,0 23,1 J. L. Laynesmith, The Last Medieval Queens: English Queenship 1445–1503, Oxford University Press, New York, 2004, pp.127–8.
  24. ↑ Richardson, Douglas (2011). Magna Carta Ancestry: A Study in Colonial and Medieval Families, ed. Kimball G. Everingham II (2nd ed.). Salt Lake City. ISBN 1449966381, pp 304–7
  25. ↑ https://rpo.library.utoronto.ca/poems/astrophel-and-stella-75
  26. ↑ https://gw.geneanet.org/tdowling?lang=en&n=bening&oc=0&p=annette+carol
  27. ↑ https://gw.geneanet.org/tdowling?lang=en&pz=timothy+michael&nz=dowling&ocz=0&p=cecily&n=plantagenet
  28. ↑ http://www.elizabethwoodvilleprimaryschool.co.uk/
  29. ↑ http://ewsacademy.org.uk/

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • David Baldwin, Elizabeth Woodville (Stroud, 2002) [1]
  • Christine Carpenter, The Wars of the Roses (Cambridge, 1997) [2]
  • Philippa Gregory, David Baldwin, Michael Jones, The Women of the Cousins' War (Simon & Schuster, 2011)
  • Michael Hicks, Edward V (Stroud, 2003) [3]
  • Rosemary Horrox, Richard III: A Study of Service (Cambridge, 1989) [4]
  • J.L. Laynesmith, The Last Medieval Queens (Oxford, 2004) [5]
  • A. R. Myers, Crown, Household and Parliament in Fifteenth-Century England (London and Ronceverte: Hambledon Press, 1985)
  • Arlene Okerlund, Elizabeth Wydeville: The Slandered Queen (Stroud, 2005); Elizabeth: England's Slandered Queen (paper, Stroud, 2006) [6]
  • Charles Ross, Edward IV (Berkeley, 1974) [7]
  • George Smith, The Coronation of Elizabeth Wydeville (Gloucester: Gloucester Reprints, 1975; originally published 1935)
  • Anne Sutton and Livia Visser-Fuchs, "'A Most Benevolent Queen': Queen Elizabeth Woodville's Reputation, Her Piety, and Her Books", The Ricardian, X:129, June 1995. PP. 214–245.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ελισάβετ_Γούντβιλ&oldid=10722609"