Κάρλο Μαρία Τζουλίνι
| Κάρλο Μαρία Τζουλίνι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9 Μαΐου 1914[1][2][3] Μπαρλέτα |
| Θάνατος | 14 Ιουνίου 2005[2] ή 15 Ιουνίου 2005[1] Μπρέσια |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ιταλία (1946–2005) Βασίλειο της Ιταλίας (1914–1946) Ιταλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ιταλικά[2] |
| Σπουδές | Εθνική Ακαδημία της Αγίας Καικιλίας Accademia Musicale Chigiana |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διευθυντής ορχήστρας μουσικός διευθυντής |
| Περίοδος ακμής | 1946 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
O Κάρλο Μαρία Τζουλίνι Cavaliere di Gran Croce OMRI (ιταλικά: Carlo Maria Giulini, 9 Μαΐου 1914 – 14 Ιουνίου 2005) ήταν ιταλός μαέστρος.
Σταδιοδρομία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Εισήχθη στην Εθνική Ακαδημία της Αγίας Καικιλίας στη Ρώμη σε ηλικία 16 ετών[4] και σπούδασε βιόλα και διεύθυνση ορχήστρας.[5] Αργότερα, περνώντας από ακρόαση κέρδισε μια θέση στην ορχήστρα της Ακαδημίας.[6] Δύο χρόνια μετά, κέρδισε έναν διαγωνισμό διεύθυνσης ορχήστρας που του έδινε την ευκαιρία να διευθύνει την «Ορχήστρα Αουγκουστέο» (Orchestra Augusteo, γνωστή σήμερα ως «Ορχήστρα της Αγίας Καικιλίας», Orchestra Santa Cecilia). Ωστόσο, ο Τζουλίνι δεν κατάφερε να επωφεληθεί του βραβείου καθώς, αν και ήταν ειρηνιστής, εξαναγκάστηκε να ενταχθεί στον ιταλικό στρατό κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.[7] Καθώς ο πολέμος εισερχόταν στην τελευταία του φάση, κρύφτηκε μέχρι την απελευθέρωση για να αποφύγει τη συμπαράταξη με τα γερμανικά στρατεύματα. Εκείνη την περίοδο, και ενώ κρυβόταν, παντρεύτηκε τη σύντροφό του, Μαρτσέλα, και παρέμειναν μαζί μέχρι τον θάνατό της το 1995, αποκτώντας τρία παιδιά.[6][8]
Μετά την απελευθέρωση το 1944, προσκλήθηκε να διευθύνει στην πρώτη της συναυλία μετά την πτώση του φασιστικού καθεστώτος[9] και γρήγορα προέκυψαν και άλλες τέτοιες ευκαιρίες, μεταξύ των οποίων η διεύθυνση της Ορχήστρας «Φιλαρμονία» του Λονδίνου (London Philharmonia Orchestra), της Συμφωνικής Ορχήστρας του Σικάγο,[10] της Φιλαρμονικής της Βιέννης κ.α.[11] Η καριέρα του διήρκεσε 54 χρόνια, λήγοντας με τη συνταξιοδότησή του το 1998.[12] Πέθανε στη Μπρέσια της Ιταλίας σε ηλικία 91 ετών.[13]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 28 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 13894522g. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Carlo-Maria-Giulini. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Alumni». Santa Cecilia - Roma (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Staff, Guardian (15 Ιουνίου 2005). «Obituary: Carlo Maria Giulini». the Guardian (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ 6,0 6,1 Saler 2010, σελ. 10.
- ↑ Saler 2010, σελ. 8.
- ↑ "Carlo Maria Giulini" (Obituary), The Telegraph (London), 16 June 2005. (Retrieved 23 February 2014)
- ↑ Tommasini, Anthony (2005-06-16). «Carlo Maria Giulini, Master Italian Conductor, Dies at 91» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2005/06/16/arts/music/carlo-maria-giulini-master-italian-conductor-dies-at-91.html. Ανακτήθηκε στις 2022-11-27.
- ↑ Saler 2010, σελ. 34.
- ↑ Saler 2010, σελ. 37.
- ↑ Gilbert, Susie· Shir, Jay (2003). A Tale of Four Houses: Opera at Covent Garden, La Scala, Vienna and the Met Since 1945 (στα Αγγλικά). HarperCollins. σελ. 673. ISBN 978-0-00-255820-4.
- ↑ «Obituary: Carlo Maria Giulini, 91, conducting titan» (στα αγγλικά). The New York Times. 2005-06-16. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2005/06/16/world/europe/obituary-carlo-maria-giulini-91-conducting-titan.html. Ανακτήθηκε στις 2022-11-27.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Saler, Thomas D. (2010). Serving Genius: Carlo Maria Giulini (στα Αγγλικά). University of Illinois Press. ISBN 978-0-252-03502-9. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2013.
Περαιτέρω βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Allen T.; A. Blyth (2005), Carlo Maria Giulini, 1914–2005 (στα αγγλικά), στο Opera, τόμος 56 τεύχος 8, σελ. 911–914
- Bras, Jean-Yves (2006), Carlo Maria Giulini (στα γαλλικά). Bleu Nuit Editeur (ISBN 2-913575-81-1)
- Foletto, Angelo (1997), Carlo Maria Giulini (στα ιταλικά). Edizioni San Paolo (ISBN 88-215-3492-8)
- Hunt, John (2002), Carlo Maria Giulini: Discography and Concert Register (στα αγγλικά). Λονδίνο (ISBN 1-901395-11-1)
- Hunt John (2009), 3 Italian Conductors and 7 Viennese Sopranos, 10 Discographies Toscanini, Cantelli, Giulini, Schwarzkopf, Seefried, Gruemmer, Jurinac, Gueden, Casa, Streich (στα αγγλικά). Λονδίνο: Walden Books (ISBN 0951026836) (ISBN 9780951026830)
- Zignani, Alessandro (2009), Carlo Maria Giulini (στα ιταλικά). Zecchini Editore (ISBN 978-88-87203-77-6)
