Κράτος μαριονέτα
Κράτος μαριονέτα (στα αγγλικά: puppet state) ονομάζεται μια πολιτική οντότητα, ένα κράτος που είναι μεν εκ του νόμου ανεξάρτητο, αλλά εκ των πραγμάτων εξαρτάται πλήρως από ένα άλλο κράτος και υπόκειται στις εντολές του.[1] Τα κράτη μαριονέτες αναγκάζονται να παράσχουν νομική και στρατιωτική υποστήριξη στο κυρίαρχο κράτος που τα ελέγχει.
Ένα κράτος μαριονέτα δύναται να διατηρήσει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά (συνταγματική ονομασία, σημαία, εθνικό ύμνο, σύνταγμα, ποινικό κώδικα και κυβέρνηση, συνήθως ελεγχόμενη), αλλά στην πραγματικότητα αποτελεί υποχείριο άλλου κράτους [2]. Το διεθνές δίκαιο δεν αναγνωρίζει τα κράτη μαριονέτες ως νόμιμα.[3] Παραδείγματα τέτοιων οντοτήτων αποτελούν η Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, η Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ, η Δημοκρατία της Νότιας Οσσετίας, η Δημοκρατία της Απχαζίας και άλλα.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Compare: Marek, Krystyna (1954). Identity and Continuity of States in Public International Law. Library Droz. σελ. 178. ISBN 9782600040440.
[...] an allegedly independent, but 'actually' dependent, i.e. puppet State [...].
- ↑ Raič, David (2002). Statehood and the Law of Self-Determination. Kluwer Law International. σελ. 81. ISBN 90-411-1890-X. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2017.
In most cases, puppet States are created by the occupant during occupation of a State, for the purpose of circumventing the former's international responsibility regarding the violation of the rights of the occupied State.
- ↑
Lemkin, Raphaël (2008) [1944]. Axis Rule in Occupied Europe: Laws of Occupation, Analysis of Government, Proposals for Redress. The Lawbook Exchange, Ltd. σελ. 11. ISBN 978-1-58477-901-8. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2019.
The creation of puppet states or of puppet governments does not give them any special status under international law in the occupied territory. Therefore the puppet governments and puppet states have no greater rights in the occupied territory than the occupant himself. Their actions should be considered as actions of the occupant and hence subject to the limitations of the Hague Regulations.