Πέτρος Α΄ της Κύπρου
| Πέτρος Α΄ | |
|---|---|
 Τοιχογραφία από τη Santa Maria Novella της Φλωρεντίας | |
Βασιλιάς της Κύπρου | |
| Περίοδος | 1358–1369 |
| Προκάτοχος | Ούγος Δ΄ της Κύπρου |
| Διάδοχος | Πέτρος Β΄ της Κύπρου |
τιτουλάριος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ | |
| Περίοδος | 1358–1369 |
| Προκάτοχος | Ούγος Δ΄ της Κύπρου |
| Διάδοχος | Πέτρος Β΄ της Κύπρου |
| Γέννηση | 1328 |
| Θάνατος | 1369 |
| Σύζυγος | Εσίβα του Μονφώρ Ελεονώρα της Αραγωνίας, βασίλισσα της Κύπρου |
| Επίγονοι | Πέτρος Β΄ της Κύπρου Μαργαρίτα |
| Οίκος | Πουατιέ-Λουζινιάν |
| Πατέρας | Ούγος Δ΄ της Κύπρου |
| Μητέρα | Αλίκη του Ιμπελέν |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Πέτρος Α΄ της Κύπρου (9 Οκτωβρίου 1328 – 17 Ιανουαρίου 1369) από τον Οίκο του Πουατιέ-Λουζινιάν ήταν ο κορυφαίος Βασιλιάς της Κύπρου και Τιτουλάριος βασιλιάς της Ιερουσαλήμ (1359 - 1369).
Ήταν ο πρώτος γιος του Ούγου Δ΄ της Κύπρου και της δεύτερης συζύγου του Αλίκης του Ιμπελέν, κόρης του Γκυ κυρίου της Νικοζίας. Είχε σημαντικές στρατιωτικές επιτυχίες και μεγαλεπήβολα σχέδια, τα οποία δεν πραγματοποίησε λόγω του παράφορου χαρακτήρα του. Οδηγήθηκε σε εσωτερικές έριδες και δολοφονήθηκε από τους ευγενείς του στο υπνοδωμάτιό του σε ηλικία 40 ετών.
Tα πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Διαδοχή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η μεγαλύτερη αδελφή του ήταν η Εσίβη (1323 - 1363), τα μικρότερα αδέλφια του ήταν ː ο Ιωάννης των Λουζινιάν και ο Ιάκωβος Α΄ της Κύπρου. Ο μεγαλύτερος ετεροθαλής αδελφός του Γκυ που είχε παντρευτεί την Μαρία των Βουρβόνων πέθανε πριν από τον πατέρα του (1343). Ο γιος του επίσης Γκυ αξίωσε την διαδοχή του παππού του αλλά το αίτημα απορρίφθηκε με την αιτιολογία ότι ο πατέρας του δεν θα μπορούσε να ήταν κληρονόμος ενός ανθρώπου που πέθανε μετά από αυτόν. Για να επιλυθεί το νομικό ζήτημα της διαδοχής όπως αναφέρει ο χρονικογράφος Λεόντιος Μαχαιράς ο Ούγος Δ΄ έστεψε τον γιο του Πέτρο βασιλιά της Κύπρου στα τέλη του 1358. [1]
Γάμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πήρε τον τίτλο του κόμη της Τρίπολης με τη γέννηση του. Σε βρεφική ηλικία πέρασε σύμφωνα με τον Μαχαιρά θανατηφόρα ασθένεια τον τεταρταίο πυρετό, γιατρεύτηκε όταν ήπιε αγίασμα από την εκκλησία των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης στο χωριό Μένοικον. Σε ηλικία 21 έτους (1349) έφυγε κρυφά για την Ευρώπη με τον αδελφό του Ιωάννη, επειδή ήθελε να γνωρίσει τη Δύση και να «γευθεί την ξενητειά, η οποία είναι πολλά γλυκεία εις εκείνους όπου δεν την εγευτήσαν και πολλά πικρή εις εκείνους όπου την είδασιν».[2] Ο πατέρας του έστειλε καράβια να βρουν και να φέρουν πίσω τους γιους του, τους φυλάκισε επειδή έφυγαν χωρίς την άδειά του.
Σε νεαρή ηλικία νυμφεύτηκε την Εσίβη ντε Μοντφόρτ που πέθανε γρήγορα. Μετά το θάνατό της νυμφεύτηκε την Ελεονώρα της Αραγωνίας, βασίλισσα της Κύπρου (1353) που έγινε βασίλισσα, μαζί της απέκτησε :
- Πέτρος Β΄ 1354/57-1382, βασιλιάς της Κύπρου.
- Μαργαρίτα, παντρεύτηκε τον εξάδελφο της Ιάκωβο Λουζινιάν, γιο του Ιωάννη αντιβασιλιά της Κύπρου & τιτουλάριου πρίγκιπα της Αντιόχειας.
Ο Πέτρος Α΄ διακρίθηκε ως ικανότατος στρατιωτικός αρχηγός αλλά και για τον παράφορο χαρακτήρα του που τον οδήγησε σε σύναψη πολλών ερωτικών δεσμών αλλά και σε ακρότητες που τον έφεραν σε σκληρή ρήξη με τους ευγενείς. Οι στρατιωτικές του επιτυχίες ήταν θεαματικές, κατέκτησε ολόκληρη την νότια Μικρά Ασία, έφτασε μέχρι την Αίγυπτο και πολιόρκησε την Αλεξάνδρεια.
Πόλεμοι και περιοδείες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πόλεμοι κατά των Τούρκων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Κύπρος επειδή περιβαλλόταν από χώρες που κατέκτησαν οι Μουσουλμάνοι έγινε το "προκεχωρημένο φυλάκιο" του χριστιανισμού στην Ανατολή μετά την εκδίωξη των Λατίνων στο δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα. Ο Πέτρος Α΄ συνειδητοποιώντας την σημασία του βασιλείου του ανέλαβε σημαντικές πρωτοβουλίες κατά των Μουσουλμάνων, με προτεραιότητα να ανακτήσει το βασίλειο της Ιερουσαλήμ. Οι Κύπριοι βασιλείς του Οίκου των Πουατιέ-Λουζινιάν ήταν τιτλούχοι βασιλείς της Ιερουσαλήμ και η στέψη τους γινόταν στην Αμμόχωστο. Η Κύπρος δεν διέτρεχε υψηλούς κινδύνους επειδή ήταν νησί και οι Μουσουλμάνοι υστερούσαν σε ναυτικό, οι επιδρομές ήταν μόνο περιορισμένες πειρατικές ενέργειες που ξεκίνησαν από τους Μαμελούκους της Αιγύπτου έναν αιώνα αργότερα (1425) Ο Πέτρος αποφάσισε να ξεκινήσει ο ίδιος τις επιδρομές, πρώτος στόχος ο Κώρυκος στην Κιλικία απέναντι από τη βόρεια ακτή της Κύπρου, οι φιλοδοξίες του απλώθηκαν σε ολόκληρη την Μικρά Ασία. Οι Πουατιέ είχαν συγγενικούς δεσμούς με την βασιλική οικογένεια της Κιλικίας αλλά το βασίλειο είχε διαλυθεί από τους Τούρκους.
Τον Ιανουάριο του 1360 οι κάτοικοι της Κωρύκου ζήτησαν προστασία από τον Πέτρο, είχαν ζητήσει προστασία και από τον πατέρα του που δεν ήρθε αλλά τώρα ζήτησαν να μπει η πόλη υπό την εξουσία του βασιλιά της Κύπρου. Ο Πέτρος Α΄ το θεώρησε σαν μεγάλη ευκαιρία και ανταποκρίθηκε αμέσως, έστειλε στρατιωτική ενίσχυση με αρχηγό τον ιππότη Ρομπέρτο ντε Λουζινιάν, οι Τούρκοι αντέδρασαν αλλά οι συχνές τους επιθέσεις αποκρούστηκαν με επιτυχία. Η κατάληψη της Κωρύκου ενόχλησε τους Μωαμεθανούς ηγεμόνες της Μικράς Ασίας όπως το μεγάλο Καραμάνο και τους εμίρηδες της Αλάνιας και του Κανδηλόρου, συνασπίστηκαν και συγκέντρωσαν πολλά καράβια με στόχο την επίθεση στην Κύπρο. Ο Πέτρος εξόπλισε τις δικές του γαλέρες και ζήτησε ναυτική ενίσχυση από τους Ιωαννίτες Ιππότες, ανταποκρίθηκαν με τέσσερις γαλέρες μαζί τους ενώθηκαν Ευρωπαίοι τυχοδιώκτες, πειρατές και δυο γαλέρες του πάπα. Τον Ιούλιο του 1361 ο Πέτρος διέθετε 120 καράβια στα οποία επιβιβάστηκαν οι άντρες του και επιτέθηκε πρώτος στην Μικρά Ασία, έφτασε στην Αττάλεια (23 Αυγούστου 1361) και κατέλαβε την πόλη (24 Αυγούστου 1361).
Η μεγάλη νίκη του Πέτρου θορύβησε τους υπόλοιπους εμίρηδες που ζήτησαν ειρήνη μαζί του και προσφέρθηκαν να καταβάλλουν στην Κύπρο ετήσιο φόρο υποτέλειας, ο Πέτρος δέχτηκε και έστειλε τα σύμβολα και λάβαρα του να αναρτηθούν σε πόλεις της νότιας Μικράς Ασίας. Ο ίδιος αφού παρέμεινε στην Αττάλεια μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου 1361 μετέβη με το στρατό του στην Αλάνια, ο εμίρης της πόλης του παρέδωσε τα κλειδιά του κάστρου και πολλά δώρα, το ίδιο έγινε και με άλλο ηγεμόνα της περιοχής το Μονοβγάτη. Ο Πέτρος τροπαιοφόρος επέστρεψε στην Κύπρο (22 Σεπτεμβρίου 1361). Ο εμίρης της Αττάλειας Τεκές συγκέντρωσε ξανά στρατό και με συνεχείς επιθέσεις προσπαθούσε να την ανακαταλάβει, μετά από σκληρές μάχες οι Κύπριοι κράτησαν την πόλη και κυρίευσαν άλλο ένα κάστρο στην περιοχή των Μύρων.
Περιοδεία στην Ευρώπη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πέτρος Α΄ αντιμετώπισε ακόμη σοβαρό πρόβλημα στη νομιμότητα του θρόνου της Κύπρου, ο ανεψιός του Γκυ είχε προσφύγει στον πάπα με την υποστήριξη του βασιλιά της Γαλλίας. Ο Πέτρος έστειλε τους δικούς του αντιπροσώπους χωρίς αποτέλεσμα και αποφάσισε να πάει ο ίδιος. Τον Οκτώβριο του 1362 αναχώρησε από την Πάφο για τη Ρόδο και τη Βενετία όπου έγινε δεκτός με τιμές, έφτασε στην Αβινιόν και παρουσιάστηκε στον πάπα Ιννοκέντιο ΣΤ΄. Ταυτόχρονα έφτασε και ο διεκδικητής ανιψιός του αλλά τελικά ακολούθησε συμβιβασμός : ο Πέτρος αναγνωρίστηκε ως βασιλιάς κι ο Ούγος εξασφάλισε υψηλό ετήσιο επίδομα.
Ο Πέτρος προσπάθησε να πείσει τους ισχυρούς ηγεμόνες να τον ενισχύσουν με νέα μεγάλη Σταυροφορία για την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων και του βασιλείου των Ιεροσολύμων που του ανήκε. Το ζήτημα συζητήθηκε με το νέο Πάπα Ουρβανό Ε΄. Για τον ίδιο λόγο ταξίδεψε στην Αγγλία, στη Γερμανία, στη Γαλλία, και επισκέφτηκε ισχυρές πόλεις όπως η Γένουα, η Βενετία και η Πράγα και συναντήθηκε με αρκετούς μονάρχες. Στο Λονδίνο έγινε η γνωστή συνάντηση των πέντε βασιλιάδων: Κύπρου, Αγγλίας, Σκωτίας, Γαλλίας και Δανίας. [3]. Έγινε παντού δεκτός με τιμές και πολλά δώρα αλλά δεν έπεισε τους μονάρχες. Η Κύπρος με αντιβασιλιά τον αδελφό του Ιωάννη αντιμετώπιζε προβλήματα: μεγάλη επιδημία αφάνισε πολλούς κατοίκους (1363) ανάμεσα τους και η αδελφή του Εσίβη. Οι Τούρκοι με την ευκαιρία ξεκίνησαν επιδρομές και λεηλασίες. Ταυτόχρονα, ένα επεισόδιο μεταξύ Κυπρίων και Γενουατών ναυτικών στην Αμμόχωστο εξελίχτηκε σε πολιτικό θέμα με προεκτάσεις, επεισόδια και πολλούς θανάτους. Ο Πέτρος που βρισκόταν στη Γένοβαν διαπραγματεύθηκε και υπέγραψε συνθήκη σχετικά με την Γενοβέζικη συνοικία της Κύπρου.
Κατάληψη της Αλεξάνδρειας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο βασιλιάς πληροφορήθηκε ότι οι Μαμελούκοι της Αιγύπτου σχεδίαζαν επίθεση στην Κύπρο, ο Πέτρος ετοίμασε εκστρατεία κατά των Αιγυπτίων, διαμήνυσε από την Βενετία να συγκεντρωθεί ο στόλος του στη Ρόδο (1365). Ο Πέτρος έφερε από την Ιταλία 16 γαλέρες που είχε εξασφαλίσει, οι Ιωαννίτες συμμετείχαν με τέσσερις γαλέρες, συγκεντρώθηκαν συνολικά 165 καράβια με τον ίδιο τον Πέτρος επικεφαλής. Ο Πέτρος παρά τις αντιδράσεις από την Ευρώπη λόγω οικονομικών συμφερόντων με την Αίγυπτο εξέπλευσε με το στρατό του και έφτασε στην Αλεξάνδρεια (9 Οκτωβρίου 1365), η Αλεξάνδρεια καταλήφθηκε το απόγευμα της επόμενης μέρας (10 Οκτωβρίου 1365).
Ο Πέτρος έκρινε ορθά ότι δεν μπορούσε να κρατήσει την Αλεξάνδρεια πολύ, την λεηλάτησε, την εγκατέλειψε και επέστρεψε στην Κύπρο ύστερα από απουσία τριών ετών. Το κατόρθωμά του να αλώσει την Αλεξάνδρεια εντυπωσίασε τους ηγεμόνες της Ευρώπης, ο ένας μετά τον άλλο του διαμηνύσαμε ότι θα τον ενισχύσουν με στρατό για να συνεχίσει τον πόλεμο κατά των Μωαμεθανών, το ίδιο δήλωσαν ο πάπας, ο βασιλιάς της Γαλλίας και ο κόμης της Σαβοΐας. Οι Βενετοί όμως λόγω των εμπορικών τους δραστηριοτήτων με τους Οθωμανούς ακύρωσαν την επίθεση.
Σύγκρουση με τον σουλτάνο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πέτρος ναυπήγησε στόλο στην Κύπρο με στόχο να χτυπήσει τη Βηρυτό, η επιχείρηση ματαιώθηκε με την παρέμβαση των Βενετών που υποσχέθηκαν να καταβάλουν ψηλές χρηματικές αποζημιώσεις στον Πέτρο για τις πολεμικές προπαρασκευές του με τον όρο να μην έκανε επίθεση κατά της Δαμασκού. Τον Ιανουάριο του 1366 επιχείρησε νέα εκστρατεία κατά της Τρίπολης, παρά την θαλασσοταραχή λίγα πλοία έφτασαν στην Τρίπολη και τη λεηλάτησαν πριν επιστρέψουν βιαστικά στην Κύπρο. Την επιχείρηση κατά της Τρίπολης την έκανε ο Πέτρος σαν προειδοποίηση στον Μαμελούκο σουλτάνο του Καΐρου που έβρισκε συνεχώς προφάσεις για να αποφύγει να κλείσει ειρήνη.
Με την μεσολάβηση των Βενετών ο Πέτρος αποδέχτηκε την πρόταση των Βενετών να υπογράψει ειρήνη με τον Μαμελούκο σουλτάνο. Το εμπόριο με την Ανατολή ωφελούσε ιδιαίτερα και την Κύπρο, χάρη σε αυτό η Αμμόχωστος ήταν από τις πλουσιότερες πόλεις. Οι φίλοι και οι χρηματοδότες του Πέτρου ήταν πλούσιοι έμποροι της Αμμοχώστου αλλά ο σουλτάνος του Καΐρου που αισθανόταν προσβεβλημένος από την κατάληψη της Αλεξάνδρειας δεν μπορούσε να το ανεχτεί. Η επίθεση κατά της Τρίπολης ήταν μήνυμα στον σουλτάνο: είτε υπογράφει ειρήνη και ξαναρχίζει το εμπόριο, είτε ο πόλεμος συνεχίζεται. Ο σουλτάνος προσπάθησε να δημιουργήσει κίνηση αντιπερισπασμού και ενίσχυσε τους εμίρηδες της Μικράς Ασίας, που συγκέντρωσαν στρατό και πολιόρκησαν την Κώρυκο. Ο Πέτρος έστειλε στρατεύματα (1367) που ενώθηκαν με τη φρουρά της Κωρύκου και τους κατατρόπωσαν. Τον Μάη του 1367 η φρουρά της Αττάλειας εξεγέρθηκε επειδή καθυστερούσε ο μισθός της από την Κύπρο, ο Πέτρος εξέπλευσε αμέσως και επέβαλε την τάξη αποκεφαλίζοντας τους πρωταίτιους. Τελικά έκλεισε ειρήνη με το σουλτάνο του Καΐρου που τελικά δεν υπεγράφη, αναφέρονται κατόπιν νέες επιθέσεις του Πέτρου στην ακτή της Συρίας (1367). Ο Λεόντιος Μαχαιράς γράφει ότι ο λόγος που ο Πέτρος δεν κράτησε την Τρίπολη ήταν επειδή δεν είχε τείχη. Μεταξύ των άλλων πόλεων που καταλήφθηκαν και λεηλατήθηκαν από τους Κυπρίους ήταν και η Λαοδίκεια στη Συρία (1367), η ειρήνη με το Μαμελούκο σουλτάνο αντιμετώπιζε μεγάλες δοκιμασίες.
Τελευταία χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τελευταίες περιοδείες στην Ευρώπη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Πέτρος Α΄ συκοφαντήθηκε στον πάπα Ουρβανό Β΄ από Γάλλο ευγενή Λασπαρέ και προκλήθηκε σε μονομαχία, αποδέχτηκε και ταξίδευσε στη Ρώμη αιφνιδιάζοντας τον Λασπαρέ αλλά ο πάπας τους συμφιλίωσε. Στο ταξίδι φιλοξενήθηκε στη Νάπολη από την Ιωάννα Α΄ της Νάπολης (1267), συναντήθηκε στη Φλωρεντία με τον Κάρολο Δ΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και στο Μιλάνο είδε τον δούκα Μπερναμπό Βισκόντι. Προσπάθησε να τους ενώσει σε Σταυροφορία αλλά ξανά χωρίς αποτέλεσμα. Τα έξοδα ήταν τεράστια και ζήτησε επιπλέον χρήματα από τους ευγενείς του, παραχώρησε σε Κύπριους δούλους το δικαίωμα να εξαγοράζουν την ελευθερία τους με χρήματα ενώ μεγάλο μέρος των εξόδων καλύφθηκαν με τα λάφυρα από τις κατακτήσεις. Ο Πέτρος έκοψε πολλά αργυρά νομίσματα, στην μπροστινή όψη ο βασιλιάς εμφανιζόταν να κρατά ξίφος στο δεξί του χέρι και σφαίρα με σταυρό στο αριστερό, στην πίσω όψη ήταν αποτυπωμένος ο σταυρός των Ιεροσολύμων. [4][5].
Έρωτες και μίση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Πέτρος σύμφωνα με τον Λεόντιο Μαχαιρά αγαπούσε με πάθος τη σύζυγό του Ελεονόρα, στα ταξίδια του έπαιρνε μαζί του ένα νυχτικό της και το αγκάλιαζε όταν κοιμόταν τα βράδια. Ο έρωτάς όμως προς τη σύζυγό του δεν τον εμπόδιζε να έχει και ερωτικές σχέσεις με πολλές γυναίκες όπως η Ιωάννα ντ' Αλεμάν, η σχέση της με τον βασιλιά και η αντιπαράθεση με τη βασίλισσα ήταν το θέμα του Μεσαιωνικού Κυπριακού ποιήματος Αροδαφνούσα. [6]. Ο παράφορος χαρακτήρας του τον οδήγησε σε σύγκρουση με ευγενείς του βασιλείου που τιμωρούσε σκληρά για ασήμαντες αιτίες. Ο Μαχαιράς αναφέρει την περίπτωση του ευγενή Ερρίκου ντε Γιβλέτ που αρνήθηκε να δώσει στο γιο του βασιλιά τα κυνηγετικά του σκυλιά επειδή τα χρειαζόταν ο δικός του. Ο Πέτρος Α΄ τιμώρησε σκληρά τον ευγενή και όλη την οικογένεια του ː ο γιος του έσκαβε σιδεροδέσμιος με τους σκλάβους οχυρωματικά έργα στη Λευκωσία και η κόρη του αν και ευγενής παντρεύτηκε βίαια έναν ράφτη.
Ο βασιλιάς συγκρούστηκε σκληρά με τους ευγενείς χάρη στην στάση που τήρησαν στο θέμα της μοιχείας της βασίλισσας. Όταν ο βασιλιάς απουσίαζε στην Ευρώπη η βασίλισσα σύναψε ερωτική σχέση με τον ευγενή Ιωάννη ντε Μόρφου, ο ευγενής Ιωάννης Βισκούντης υπεύθυνος τον ανακτόρων από φόβο μην το μάθει ο βασιλιάς από άλλη πηγή τον ενημέρωσε ο ίδιος. Ο Πέτρος κατηγόρησε τη βασίλισσα για μοιχεία αλλά οι ευγενείς φοβήθηκαν ότι αν καταδικαζόταν η Ελεονόρα θα ερχόταν η Κύπρος σε σύγκρουση με την Ισπανία. Τελικά υπερίσχυσε η σκοπιμότητα, η Ελεονόρα αθωώθηκε και ο Ιωάννης Βισκούντης αν και είχε πει την αλήθεια φυλακίστηκε μέχρι τον θάνατο του. Η υπόθεση αυτή ήταν το θέμα στο γνωστό ποίημα του Γιώργου Σεφέρη "Ο Δαίμων της Πορνείας" και σε έργο του Άντρου Παυλίδη με τον ίδιο τίτλο, ο τίτλος προήλθε από αναφορά του Μαχαιρά.[7]. Το θέμα θίγεται επίσης στο θεατρικό έργο του Πάνου Ιωαννίδη (γεν. το 1935) "Πέτρος Α΄'", η σύγκρουση της Ελεονόρας και της Ιωάννας ντ' Αλεμάν αναφέρεται στο έργο του Χριστάκη Γεωργίου "Καλόγεροι".
Δολοφονία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η αθώωση της βασίλισσας και η καταδίκη του έντιμου ιππότες ντρόπιασαν σκληρά τον Πέτρο στους ευγενείς ο οποίος για να τους εκδικηθεί "άρχεψεν και αντροπίαζεν τες γυναίκες τους, από μικρήν έως μεγάλην" με αναφορά του Μαχαιρά. Η αντιπαράθεση οδήγησε σε θανάσιμο μίσος, ο Πέτρος ήθελε να τους εξοντώσει αλλά οι ευγενείς τον πρόλαβαν με τη δολοφονία του. Οι ευγενείς πήγαν στα ανάκτορα, τρεις από αυτούς ο Φίλιππος ντ' Ιμπελέν, ο Ερρίκος ντε Γιβλέτ και ο Ιάκωβος ντε Γκορέλ μπήκαν στο υπνοδωμάτιο του βασιλιά την ώρα που κοιμόταν με την ερωμένη του και τον σκότωσαν. Οι υπόλοιποι ευγενείς μπήκαν στο υπνοδωμάτιο και χτύπησαν τον νεκρό βασιλιά με τα ξίφη τους για να έχει το έγκλημα ομαδική ευθύνη. Τον Πέτρο Α΄ διαδέχθηκε ο γιος του Πέτρος Β΄.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Νυμφεύτηκε το 1342 την Εσίβα του Μονφόρ, κόρη του Ονφρουά του Μονφόρ (1305-1326) κοντόσταυλου της Κύπρου & τιτουλάριου κυρίου του Τορόν. Δεν απέκτησαν απογόνους και η Εσίβα απεβ. πριν το 1350.
Το 1353 έκανε δεύτερο γάμο με την Ελεονώρα του Οίκου της Βαρκελώνης, κόρη του Πέτρου κόμη της Ριβαγόθα, Εμπούριες & Πράδες, σενεσάλη της Καταλωνίας, γιου του Ιακώβου Β΄ της Αραγωνίας. Είχε τέκνα:
- Πέτρος Β΄ π.1357-1382, βασιλιάς της Κύπρου.
- Μαρία/Μαριέττα ή Μαργαρίτα π. 1360-π.1397, παντρεύτηκε τον εξάδελφό της Ιάκωβο των Πουατιέ-Λουζινιάν (απεβ. π. 1396) τιτουλάριο κόμη της Τρίπολης (γιο του Ιωάννη αντιβασιλιά της Κύπρου & τιτουλάριου πρίγκιπα της Αντιόχειας).
- Εσίβα απεβ. πριν το 1669, νέα.
Πρόγονοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πινακοθήκη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Ο θυρεός των Πουατιέ
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Χρονικόν, παρ. 86
- ↑ Λ. Μαχαιράς, Χρονικόν, παρ. 79
- ↑ Cyprus History-Lusignan Period
- ↑ Lot 1314: Crusader coins, Peter I
- ↑ http://www.baldwin.co.uk/52part5-CRUSADER-COINS.pdf
- ↑ Arodaphnousa, a medieval song from Cyrpus
- ↑ Σπουδαστήριο Νέου Ελληνισμού
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Richard, Jean (1950), "Un Évêque d'Orient latin en XIVe siècle: Guy d'Ibelin, O.P., évêque de Limassol, et l'inventaire de ses biens", Bulletin de correspondance hellénique
- Christoforaki, Ioanna. Sainted Ladies and Wicked Harlots: Perceptions of Gender in Medieval Cyprus
- D'Arcy Jonathan Dacre Boulton, The Knights of the Crown: The Monarchical Orders of Knighthood in Later Medieval Europe, 1325-1520 (1987)
- J. Froissart, Chroniques, texte et notes de Kervyn de Lettenhove, Bruxelles (T. IV à VIII), 1868.
- J. Froissart, Chroniques, texte et notes de Siméon Lucé, Paris (T. IV à VIII), 1873 - 1874.
- René Grousset, L'Empire du Levant : Histoire de la Question d'Orient, Paris, Payot, coll. « Bibliothèque historique », 1949 (réimpr. 1979)
- Louis de Mas Latrie, Histoire de l'Île de Chypre sous le règne des princes de la Maison de Lusignan, Paris, Imprimerie Impériale, 1852-1861
