Ραλλού Καρατζά
| Ραλλού Καρατζά | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1778 ή 1799 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 1870 Thonberg |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλωσσολόγος ηθοποιός ηθοποιός θεάτρου μεταφράστρια[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Γεώργιος Αργυρόπουλος |
| Γονείς | Ιωάννης Καρατζάς |
| Αδέλφια | Κωνσταντίνος Καρατζάς Ρωξάνη Καρατζά Σμαράγδα Καρατζά Γεώργιος Καρατζάς |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φιλικός |
Η πριγκίπισσα Ραλλού Καρατζά (ρουμανικά: Domnița Ralú Caragea) (1799, Κωνσταντινούπολη - 1870, Thonberg -τώρα μέρος της Λειψίας-, Γερμανία) ήταν Ελληνίδα ηθοποιός, σκηνοθέτρια θεάτρου, μεταφράστρια και μέλος της Φιλικής Εταιρείας που συνεισέφερε στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 .
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Ραλλού καταγόταν από την ευγενή Φαναριώτικη οικογένεια Καράτζα . Ήταν η νεότερη κόρη του Φαναριώτη κυβερνήτη Ιωάννη Καρατζά, πρίγκιπα του Πριγκιπάτου των Βλαχών (1812-1818) και της συζύγου του, Έλενα (το γένος Σκαναβή), κόρη τραπεζίτη από την Κωνσταντινούπολη. Έλαβε ιδιαίτερη εκπαίδευση: μιλούσε ελληνικά, γαλλικά, γερμανικά και τουρκικά. [2]
Αφού ο πατέρας της έκανε επενδύσεις, το Σεπτέμβριο του 1812 ήρθε και η Ραλλού στη Βλαχία. [2] Η Ροξάνα, η μεγαλύτερη αδερφή της Ραλλού, έγινε σύζυγος του ηγεμόνα της Μολδαβίας, Μιχαήλ Σούτσου (1819-1821). [3]
Στις επιστολές του προς τον V. Alecsandri, ο Ιόν Γκίκα ανέφερε ότι η Ραλλού κατείχε τη γεύση της ομορφιάς, ως θαυμαστής της μουσικής του Μότσαρτ και του Μπετόβεν που τρέφεται από τα γραπτά του Σίλλερ και του Γκαίτε . Κάλεσε μερικούς νέους Έλληνες, συγγενείς και φίλους από το Ελληνικό Σχολείο στο Ερμιτάζ Μαγκουρεάνου, μαθητές που θαύμαζαν τις τραγωδίες του Ευριπίδη και του Σοφοκλή, να παρουσιάσουν κάποια θεατρικά έργα. Το 1816, με απλή αυτοσχέδια διακόσμηση, η νεαρή κοπέλα οργάνωσε στα διαμερίσματά της μια μικρή σκηνή στην οποία έπαιζαν τον Ορέστης, το Θάνατος των Υιών του Μπρούτου και μερικά ειδύλλια όπως ο Δάφνης και η Χλόη στα ελληνικά . [4]
Ίδρυσε το πρώτο επαγγελματικό θεατρικό συγκρότημα (στα ελληνικά) στα ρουμανικά εδάφη, για τον οποίο δημιούργησε επίσης μια ειδική θέση, το Cișmeaua Roșie, στην τρέχουσα Calea Victoriei στο Βουκουρέστι, το 1817. [2] Δημιούργησε ένα θέατρο στο παλάτι του πατέρα της και υποστήριξε τη δημιουργία τάξης υποκριτικής στη Școala Domnească. Έστειλε τον Κωνσταντίνο Αριστία στο Παρίσι για να σπουδάσει υποκριτική. Ο πατέρας της επέκτεινε αυτό το μάθημα υποκριτικής το 1817, εισάγοντας τη μελέτη των λατινικών, ελληνικών, γαλλικών, φυσικών επιστημών, μαθηματικών, φυσικής, νομικής και λογοτεχνίας.
Επειδή το θέατρο ήταν επιτυχές, οργάνωσε μια αίθουσα για το ευρύ κοινό στο Βουκουρέστι, η οποία ονομάστηκε Θέατρο Cismeaua Roșie, που βρίσκεται στη γωνία της γέφυρας Mogoșoaiei και της οδού Fântânei (σήμερα Calea Victoriei και General Berthelot Street). Ήταν η πρώτη μόνιμη αίθουσα παραστάσεων στο Βουκουρέστι. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1818, εκεί πραγματοποιήθηκε η πρώτη παράσταση του έργου "Η Ιταλίδα στο Αλγέρι" μετά την παράσταση του Ροσίνι στον θίασο της Βιέννης [4] Όσον αφορά τη χρήση του θεάτρου που χτίστηκε από τη Ραλλού, όταν δεν υπήρχαν παραστάσεις, ο Nicolae Filimon έγραψε στο μυθιστόρημά του Ciocoii vechi şi noi, ότι «η κυρία Ραλλού δημιούργησε μια αίθουσα χορού στο Cișmeaua Roșie, όπου βογιάροι και κυρίες συγκεντρώνονταν για να περάσουν τις μακρές νύχτες του χειμώνα ».
Επειδή ο πατέρας της είχε πληρώσει για τη θέση του για τρία χρόνια και έμεινε έξι, η Ράλλου έπρεπε να ακολουθήσει τον πατέρα της μακρυά από τους Οθωμανούς πιστωτές. Έζησε στην Ιταλία και το 1829 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ζούσε με όλη την οικογένειά του.
Χρηματοδότησε τη Φιλική Εταιρεία (μέρος της περιουσίας είχε σταλεί στη Μόσχα από τότε που ο πατέρας της ήταν άρχοντας της Βλαχίας) και αγωνίστηκε για την ανεξαρτησία της Ελλάδας .
Η υποστήριξη της Ραλλού για τη δραματική τέχνη σταμάτησε όταν έφυγε στις 29 Σεπτεμβρίου 1818 Το θέατρο ήταν πολύ ενεργό μεταξύ 1818 και 1820, αλλά καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1825. Η θεατρική δραστηριότητα στο Βουκουρέστι ξανάρχισε μόνο το 1833, όταν ο Ίων Χαμπινάνου και ο Ιόν Χελιάδη-Ραϊντέσκου ίδρυσαν τη Φιλαρμονική Εταιρεία [4] οποίας ο στόχος ήταν να ενθαρρύνει την εθνική δραματουργία.
Η Ραλλού Καρατζά παντρεύτηκε τον Γεώργιο Αργυρόπουλο και απέκτησε δύο παιδιά.
Έργο για την Ραλλού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Petru Manoliu : Domnița Ralú Caragea (ιστορικό μυθιστόρημα), Εκδοτικός οίκος «Naționala-Ciornei», 1939
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Doamne și domnițe ale românilor: domnița Rallou Caragea[νεκρός σύνδεσμος] Σφάλμα αναφοράς: Μη έγκυρη ετικέτα
<ref>• όνομα " domnite " ορίζεται πολλές φορές με διαφορετικό περιεχόμενο - ↑ «Domnița Ralu - Între protectoratul asupra teatrului de la „Cișmeaua Roșie" și „Bășica" lui Vodă Caragea» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2021.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Ion Ghica: Scrisori către Vasile Alecsandri - Din vremea lui Caragea
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- George Marcu, (συντονιστής), Λεξικό γυναικών προσωπικοτήτων στη Ρουμανία, Εκδοτικός οίκος Meronia, Βουκουρέστι, 2009
- Ecaterina Țarălungă: Εγκυκλοπαίδεια ρουμανικής ταυτότητας. Προσωπικότητες, Litera Publishing House, 2011
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Domnița Ralu Caragea (Δεσποινίς Ραλλού Καρατζά). Εθνική Εφημερίδα (στα Ρουμανικά)
- Πώς γεννήθηκε το Θέατρο του Βουκουρεστίου (στα Ρουμανικά) Αρχειοθετήθηκε 2016-06-19 στο Wayback Machine.
- Η κυρία του θεάτρου. Εθνική Εφημερίδα (στα Ρουμανικά)
- Η ιστορία του ρουμανικού θεάτρου (στα Ρουμανικά)