Σερένα (Ρωμαία)
| Σερένα | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Serena (Λατινικά) |
| Γέννηση | 365[1] Ισπάνια |
| Θάνατος | 408 (περίπου)[1][2] Ρώμη |
| Συνθήκες θανάτου | θανατική ποινή |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Στιλίχων |
| Τέκνα | Θερμαντία Μαρία Ευχέριος |
| Γονείς | Θεοδόσιος Α΄ |
| Συγγενείς | Θεοδόσιος Α΄ (θείος και θετός γονέας) και Γάλλα Πλακιδία (ξάδελφος) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Σερένα (αποβιώσασα το 409) ήταν χριστιανή ευγενής της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύμφωνα με κάποιες πηγές, ο πατέρας της ονομαζόταν Ονώριος και ήταν αδερφός του Θεοδοσίου Α΄.[3] Το 384, ο Θεοδόσιος οργάνωσε τον γάμο της με έναν ανερχόμενο στρατηγό ονόματι Στιλίχων.[4] Ο γάμος αυτός εξασφάλισε την πίστη του Στιλίχωνα στη Θεοδοσιανή δυναστεία για αρκετά χρόνια. Ως κάτοικος στο βασίλειο του ξαδέρφου της, αυτοκράτορα Ονώριου, επέλεξε νύφη για τον ποιητή Κλαυδιανό, ενώ ανέλαβε τη φροντίδα της ετεροθαλής αδερφής του Ονώριου, Γάλλας Πλακιδίας. Εκείνη και ο Στιλίχων απέκτησαν τρία παιδιά, έναν γιο, τον Ευχέριο, και δύο κόρες, τη Μαρία και τη Θερμαντία, που έγιναν και οι δύο σύζυγοι του Ονώριου.
Σύμφωνα με τον παγανιστή ιστορικό Ζήσιμο, η Σερένα πήρε ένα κόσμημα από το άγαλμα της Ρέα Σιλβία και το φόρεσε στον λαιμό της. Μια ηλικιωμένη γυναίκα, η τελευταία από τις Εστιάδες Παρθένες εμφανίστηκε, επέπληξε τη Σερένα και ζήτησε να πέσει πάνω της τιμωρία για την βλάσφημη πράξη της [5]. Έκτοτε η Σερένα έβλεπε εφιάλτες που προέβλεπαν τον θάνατό της.[6]
Ο Στιλίχων και ο Ευχέριος εκτελέστηκαν υπό εντολή του αυτοκράτορα Ονώριου το 408.[7] Τον επόμενο χρόνο, η Σερένα κατηγορήθηκε άδικα για συνεργασία με τους Γότθους, και εκτελέστηκε με τη συναίνεση της Γάλλας Πλακιδίας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 124607144. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ Catalogue of the Unione Romana Biblioteche Scientifiche. 268203.
- ↑ Claudian (1922), In Praise of Serena (Loeb Classical Library ed.)
- ↑ Stephen Williams & Gerard Friell, Theodosius: the Empire at Bay, (Routledge, 1994): 42, 189
- ↑ "The Curse of the Last Vestal", Melissa Barden Dowling, Biblical Archaeology Society, Archaeology Odyssey, Ιαν/Φεβ 2001 4:01.
- ↑ ""The New History", 5:38, Zosimus". Transcribed by Roger Pearse. Tertullian.org. Retrieved 2012-11-19.
- ↑ Meaghan McEvoy (2 May 2013). Child Emperor Rule in the Late Roman West, AD 367–455. Oxford University Press. p. 184. ISBN 978-0-19-966481-8.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Claudianus. Elogium of Serena.
- Santo Mazzarino. Serena e le due Eudossie. Roma, Istituto Nazionale di Studi Romani, 1946 (ISBN 978-88-7311-221-1)