Sum 41

Sum 41
Sum 41 ζωντανά στο Warped tour 2010 Από τα αριστερά στα δεξιά: Deryck Whibley, Steve Jocz (στο βάθος), Jason McCaslin και Tom Thacker
Πληροφορίες
Προέλευση	Οντάριο,Καναδάς
Μουσικά είδη	Πανκ ροκ, Ποπ πανκ, Εναλλακτική ροκ
Παρουσία	1996 - παρόν
Δισκογραφική εταιρεία	Island, Aquarius, EMI, Universal
Μέλη	Deryck Whibley Steve Jocz Jason McCaslin Tom Thacker
Πρώην μέλη	Richard Roy Dave Baksh Mark Spicoluk Marc Costanzo
Ιστότοπος
sum41.com
wikidata (π)

Οι Sum-41 είναι ένα καναδικό ροκ συγκρότημα από το Ajax του Οντάριο που δημιουργήθηκε το 1996 από τους Deryck Whibley και Steve Jocz. Μετά από ένα χρόνο πρόσθεσαν στην μπάντα τον Dave Baksh (δεύτερη κιθάρα) και μετά από πολλές αλλαγές τον Jason McCaslin (μπάσο).

Το συγκρότημα γνώρισε επιτυχία με το δεύτερο άλμπουμ τους με τίτλο "All Killer No Filler" που κυκλοφόρησε το 2001. Οι Sum-41 έχουν πουλήσει πάνω από 14 εκατομμύρια άλμπουμ παγκοσμίως.

Ιστορία

Half Hour of Power (1999–2000)

Το συγκρότημα τον Ιούλιο του 2000 από την δισκογραφική εταιρία Island Records έβγαλαν το πρώτο τους EP που ονομάστηκε "Half Hour of Power" επειδή ηχογραφήθηκε σε λιγότερο από μισή ώρα. Περιέχει 11 κομμάτια και σαν σινγκλ κυκλοφόρησε μόνο το "Makes No Difference" για το οποίο δημιουργήθηκαν δύο μουσικά βίντεο, το ένα αποτελείται από αποσπάσματα των ζωντανών εμφανίσεων τους που έστειλαν στην δισκογραφική εταιρεία και το άλλο δείχνει την μπάντα να παίζει σε ένα πάρτι. Επίσης αυτό το cd έχει το τραγούδι "Summer" το οποίο επανακυκλοφορεί στον επόμενο δίσκο τους. Η επιτυχία του EP αυτού οδήγησε το συγκρότημα να ασχοληθεί με την δημιουργία ενός ολοκληρωμένου δίσκου.

All Killer No Filler (2001)

Το 2001 το συγκρότημα κυκλοφόρησε το δεύτερο δίσκο του και το πρώτο ολοκληρωμένο άλμπουμ του με το όνομα "All Killer No Filler". Με αυτήν την δουλειά γνώρισαν τεράστια επιτυχία μέσω των τραγουδιών "Fat Lip", που έφτασε στο Νούμερο 1 στο Billboard Modern Rock chart και έγινε ύμνος των εφήβων της Αμερικής, καθώς και με τα επόμενα σινγκλ: "In Too Deep" το βιντεοκλίπ του οποίου έδειχνε έναν διαγωνισμό κατάδυσης, το "Motivation" και "Handle This". Το άλμπουμ έγινε πλατινένιο σε Η.Π.Α., Μεγάλη Βρετανία και Καναδά, ενώ πούλησε πάνω από 3.500.000 αντίτυπα σε όλο το κόσμο.

Οι Sum-41 μέσα σε έναν χρόνο έπαιξαν σε πάνω από 300 συναυλίες. Τέλος, πάνω σε αυτό το cd βγάλανε το live DVD από την Αγγλία με όνομα "Introduction to Destruction" που εκτός από την συναυλία περιείχε και όλα τα βιντεοκλίπ που είχαν γυρίσει φάρσες backstage και άλλα. Μερικές από αυτές τις φάρσες είχαν να κάνουν με ληστεία πίτσας από πιτσαρία με τεράστια νεροπίστολα στο χέρι και διάφορα πειράγματα στον βαθιά κοιμισμένο Steve Jocz.

Does This Look Infected? (2002–2003)

Μετά την επιτυχία του "Fat Lip" κυκλοφόρησε το Does This Look Infected? με στοιχεία πανκ αλλά και metal. Το πρώτο σινγκλ ήταν το "Still Waiting" όπου γνώρισε σχεδόν όσο και το "Fat Lip". Επόμενο ήταν το "Hell Song" το βιντεοκλίπ του οποίου παρουσίαζε τις μορφές των Snoop Dogg, Ozzy Osbourne, Marilyn Manson, Korn, Metallica, Pamela Anderson σε κούκλες. Τελευταίο σινγκλ ήταν το "Over My Head (Better Off Dead)" που δεν γνώρισε τόση επιτυχία όση τα δυο προηγούμενα, παρ'όλα αυτά, το άλμπουμ έγινε πλατινένιο στο Καναδά και χρυσό στις Η.Π.Α. Το 2003 κυκλοφόρησαν το live DVD από την Ιαπωνία ονόματι "Sake Bombs And Happy Endings". Την ίδια χρονιά συνεργάστηκαν με τον Ίγγυ Ποπ στο τραγούδι Little Know It All.

Chuck (2004-2006)

Το 2004 κυκλοφορεί το άλμπουμ με όνομα "Chuck" το όποιο ονομάστηκε έτσι προς τιμή του Charles "Chuck" Pelletier, αστυφύλακα της οργάνωσης των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την διάσωση της μπάντας και άλλων 40 ατόμων από το ξενοδοχείο του Κονγκό όπου βρισκόταν το συγκρότημα για να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ που αφορούσε τον εμφύλιο πόλεμο που επικρατούσε σε εκείνη την περιοχή. Το τραγούδι "We're all to blame" ήταν το τελευταίο που γράφτηκε για το άλμπουμ αυτό, αμέσως μετά την περιπέτεια τους στο Κονγκό. Μερικά κομμάτια του δίσκου χαρακτηρίζονται και ως thrash metal ("Welcome To Hell", "88", "There's No Solution") και σε συνάρτηση με τους στίχους των τραγουδιών, λέγεται πως είναι και το πιο "σκληρό" άλμπουμ του συγκροτήματος. Τα singles του δίσκου είναι: We're all to blame, Pieces, Some Say και από αυτά, μεγαλύτερη επιτυχία θα γνωρίσει το "Pieces" που θα καταφέρει να φτάσει το νούμερο 14 στα Billboard Modern Rock Charts. Το άλμπουμ θα γίνει πλατινένιο στον Καναδά για ακόμα μια φορά και χρυσό στις Η.Π.Α. Γενικότερα το άλμπουμ δέχτηκε θετικές κριτικές από τους δημοσιογράφους και κέρδισε το 2005 ένα Juno Award για το καλύτερο Ροκ Άλμπουμ της χρονιάς.

Underclass Hero (2007-2010)

Το πιο πρόσφατο τους άλμπουμ είναι το "Underclass Ηero" στο οποίο δεν συμμετείχε ο Dave Baksh αφού είχε επίσημα ζητήσει την αναχώρηση του από το συγκρότημα το Μάιο του 2006 γιατί προσανατολιζόταν σε διαφορετικό είδος μουσικής από αυτό της μπάντας και γι' αυτό δημιούργησε την χέβι μέταλ μπάντα Brown Brigade. Ο δίσκος ήταν πολύ διαφορετικός σε σχέση με τους άλλους σε θέματα που αφορούσαν το είδος, το οποίο κατευθυνόταν περισσότερο στην ποπ πανκ, αλλά και στους στίχους οι οποίοι ήταν πιο προσωπικοί όπως τα κομμάτια Walking Disaster, Dear Father και Best of Me, αφού μιλούσαν για την ζωή του τραγουδιστή, Deryck Whibley. Περιέχει τα singles:Underclass Hero,Walking Disaster,With Me και το τραγούδι March of the Dogs το οποίο δεν είναι single αλλά κυκλοφόρησε πριν το άλμπουμ και επειδή οι στίχοι του τραγουδιού εμφάνιζαν νεκρό τον πρόεδρο της Αμερικής ο Deryck Whibley απειλήθηκε με απέλαση από την χώρα. Το cd δεν τα πήγε καλά στις πωλήσεις, αλλά έγινε χρυσό στον Καναδά.

Screaming Bloody Murder (2011-μετά)

Ένα πέμπτο δισκογραφικό άλμπουμ βγήκε το Μάρτιο του 2011 με το όνομα Screaming Bloody Murder.

Μέλη

Τωρινά

• Deryck Whibley (φωνή, κιθάρα)
• Steve Jocz (τύμπανα)
• Jason McCaslin (μπάσο)
• Tom Thacker (δεύτερη φωνή, κιθάρα)

Πρώην

• Richard Roy
• Dave Baksh
• Mark Spicoluk
• Marc Costanzo

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημη ιστοσελίδα