Antonia Samara holds a PhD in Comparative Education and Lifelong Learning. She currently works as Laboratory and Teaching Staff in National and Kapodistrian University of Athens. She has worked at the Greek Ministry of Education for the project of Model Experimental Schools, at the Institute of Education Policy for the project of Schools' Self Evaluation, and in Model Experimental School 'Maraslion' as a teacher, a head teacher and member of the School Board.She has also worked as a Lecturer in Masters Degree Programmes in the National and Kapodistrian University of Athens and the Open University of Cyprus.She has published on Lifelong Learning Policies, Lifelong Learning and Higher Education, Education Governance and Teachers' Continuous Professional Development in Greek and English.She is a member of the Executive Committee of the Greek Comparative and International Education Society and member of the Editorial Board of the bilingual academic journal "Comparative and International Education Review".
Συγκριτική και Διεθνής Επιστημονική Επιθεώρηση , 2023
Η «αξιολόγηση ομοτέχνων» αποτελεί μια βασική συνεργατική πρακτική των εκπαιδευτικών που ενισχύει ... more Η «αξιολόγηση ομοτέχνων» αποτελεί μια βασική συνεργατική πρακτική των εκπαιδευτικών που ενισχύει τον μετασχηματισμό του σχολείου σε «οργανισμό και κοινότητα μάθησης». Στο κείμενο παρουσιάζονται οι βασικές αρχές της αξιολόγησης ομοτέχνων ως «αλλαγής παραδείγματος» και ως διαδικασίας μετασχηματιστικής μάθησης, περιγράφεται το πλαίσιο εφαρμογής στο σχολείο που συνδέεται με την αξιολόγηση των διαδικασιών της μάθησης και σημειώνονται οι επιδράσεις στην επαγγελματική μάθηση και ανάπτυξη των εκπαιδευτικών.
Λέξεις-κλειδιά: Αξιολόγηση Ομοτέχνων και επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών, η αξιολόγηση ομοτέχνων ως διαδικασία μετασχηματιστικής μάθησης, το σχολείο ως οργανισμός και κοινότητα μάθηση
Peer assessment” is a key collaborative practice for teachers that reinforces the transformation of the school into “a learning organization and a community of learning”. This paper presents “peer assessment” and its core principles as an educational ‘paradigm shift’, as well as a ‘transformative learning process’; it describes its school implementation framework, which is linked to the assessment of learning processes, and it highlights its effects on teachers’ professional learning and development.
Keywords: Peer evaluation and teachers’ professional development, peer evaluation as a transformative learning process, the school as an organisation of learning and a learning community
<jats:p>Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλ... more <jats:p>Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλο στον πολιτισμό του δυτικού κόσμου και ειδικότερα στον πολιτισμό της Ευρώπης. Από την εποχή των πρώτων universitas έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας, όχι μόνο της ιστορίας του πανεπιστημίου ή της ιστορίας της εκπαίδευσης, αλλά και της ίδιας της Ιστορίας που διαμορφώνει με τη σειρά της τάσεις στην εκπαίδευση γενικότερα, και στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση ειδικότερα. Στην παρούσα διατριβή επιδιώξαμε να εξετάσουμε μια εκπαιδευτική τάση, αυτή της δια βίου εκπαίδευσης και τον τρόπο με τον οποίο επέδρασε και συνεχίζει να επιδρά και στο πανεπιστήμιο. Διαπιστώσαμε ότι στη μεταλλαγή του πανεπιστημίου η δια βίου εκπαίδευση διαδραματίζει πλέον σημαντικό ρόλο, τόσο ως τάση στο περιβάλλον του όσο και με τη μορφή συγκεκριμένων δομών εντός των τειχών του. Ωστόσο θεωρούμε ότι το πανεπιστήμιο δε μεταβάλλεται επειδή επηρεάζεται κυρίως από τη δια βίου εκπαίδευση. Η εξέλιξή του αντίθετα εμπίπτει με ευρύτερες κοινωνικο-πολιτικές και οικονομικές μεταβολές που επιδρούν στο σύνολο της εκπαίδευσης, αλλά στις δομές της κοινωνίας. Στις ίδιες μεταβολές άλλωστε υπόκειται και η ίδια η δια βίου εκπαίδευση. Το γεγονός μάλιστα ότι η τελευταία δε συγκροτεί ένα ενιαίο οργανωμένο σχήμα αλλά αποτελεί έννοια ομπρέλα που περιλαμβάνει πληθώρα εκπαιδευτικών δομών, την κάνει ακόμη περισσότερο δεκτική σε αλλαγές, από ό,τι το θεσμικά στεγανό και διοικητικά αυτοτελές πανεπιστήμιο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ευελιξία της δια βίου εκπαίδευσης, ως άμορφης εν πολλοίς εκπαιδευτικής τάσης, την κάνει να είναι πολύ δεκτικότερη σε αλλαγές. Όταν με τη σειρά της η δια βίου εκπαίδευση αγκαλιάζει το πανεπιστήμιο, είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως καταλύτης, ώστε οι αλλαγές εντός του να επιταχυνθούν. Αυτό επιχειρήσαμε να καταδείξουμε, ιδιαίτερα στο τρίτο μέρος της εργασίας, με την ενασχόλησή μας με περιπτώσεις θεσμών δια βίου εκπαίδευσης που λειτουργούν εντός των τειχών του πανεπιστημίου. Ωστόσο, όπως ήδη αναφέραμε, η δια βίου εκπαίδευση δεν αποτελεί την αιτία των αλλαγών αυτών, αλλά μάλλον ένα από τα συμπτώματά της. Την αιτία οφείλει να την αναζητήσει κανείς μάλλον έξω και πέρα από τα στενά όρια της εκπαίδευσης: στη σφαίρα της διεθνούς πολιτικής, στην σφαίρα της οικονομίας και της κοινωνικής εξέλιξης. Η κοινωνική εξέλιξη όμως, με τη σειρά της, όπως και η πολιτική ή η οικονομία δεν είναι κάτι πέρα από τα ανθρώπινα. Δεν πρόκειται με άλλα λόγια για εξέλιξη του πανεπιστημίου στην πορεία προσαρμογής του απέναντι σε δυνάμεις που δεν ορίζονται από τον άνθρωπο. Αντίθετα, πρόκειται για μια μακρά μεταλλαγή ενός θεσμού που υφίσταται τις συνέπειες των εκάστοτε κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών επιδράσεων, τις συνέπειες, με άλλα λόγια, της ανθρώπινης δράσης.</jats:p>
Συγκριτική και Διεθνής Εκπαιδευτική Επιθεώρηση, 2022
Το άρθρο στρέφεται γύρω από το ζήτημα των ήπιων ικανοτήτων και ειδικότερα των ικανοτήτων ζωής και... more Το άρθρο στρέφεται γύρω από το ζήτημα των ήπιων ικανοτήτων και ειδικότερα των ικανοτήτων ζωής και σταδιοδρομίας, όπως αυτές έχουν πρόσφατα συγκροτηθεί στο Πλαίσιο Δεξιοτήτων Ζωής και Σταδιοδρομίας του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ 2021) με τη συνεργασία του Παιδαγωγικού Τμήματος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ. Αρχικά διερευνώνται οι έννοιες των ικανοτήτων μέσα από ευρωπαϊκά θεσμικά κείμενα και τη διεθνή βιβλιογραφία. Στη συνέχεια προσεγγίζονται οι έννοιες των ήπιων ικανοτήτων και διερευνώνται με συγκριτικό και κριτικό τρόπο αντίστοιχα πλαίσια ικανοτήτων από τη διεθνή εμπειρία. Τέλος, παρουσιάζεται η λογική και τα βασικά σημεία του Πλαισίου Ικανοτήτων Ζωής και Σταδιοδρομίας, σε συνάρτηση αφενός με τις αλλαγές στο χώρο της εργασίας και της κοινωνίας, και αφετέρου σε σχέση με αντίστοιχα πλαίσια ικανοτήτων διεθνώς. Παρουσιάζονται εκτενώς οι πέντε διακριτές ικανότητες που προτείνονται στο Πλαίσιο, συνοδευόμενες από δέσμες μαθησιακών αποτελεσμάτων. Τέλος, εξετάζεται η ίδια η διαδικασία αυτοαξιολόγησης των μαθησιακών αποτελεσμάτων ως διαδικασία ανάπτυξης των ικανοτήτων που προτείνονται στο πλαίσιο.
Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλο στον πολιτισ... more Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλο στον πολιτισμό του δυτικού κόσμου και ειδικότερα στον πολιτισμό της Ευρώπης. Από την εποχή των πρώτων universitas έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας, όχι μόνο της ιστορίας του πανεπιστημίου ή της ιστορίας της εκπαίδευσης, αλλά και της ίδιας της Ιστορίας που διαμορφώνει με τη σειρά της τάσεις στην εκπαίδευση γενικότερα, και στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση ειδικότερα. Στην παρούσα διατριβή επιδιώξαμε να εξετάσουμε μια εκπαιδευτική τάση, αυτή της δια βίου εκπαίδευσης και τον τρόπο με τον οποίο επέδρασε και συνεχίζει να επιδρά και στο πανεπιστήμιο. Διαπιστώσαμε ότι στη μεταλλαγή του πανεπιστημίου η δια βίου εκπαίδευση διαδραματίζει πλέον σημαντικό ρόλο, τόσο ως τάση στο περιβάλλον του όσο και με τη μορφή συγκεκριμένων δομών εντός των τειχών του. Ωστόσο θεωρούμε ότι το πανεπιστήμιο δε μεταβάλλεται επειδή επηρεάζεται κυρίως από τη δια βίου εκπαίδευση. Η εξέλιξή του αντίθετα εμπίπτει με ευρύτερε...
Πρακτικά 11ου Διεθνούς Συνεδρίου για την Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση, 2022
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες η εκπαιδευτική πολιτική διεθνοποιείται όλο και περισσότερο... more Κατά τις τελευταίες δεκαετίες η εκπαιδευτική πολιτική διεθνοποιείται όλο και περισσότερο, τόσο όσον αφορά κοινές προτεραιότητες και πρακτικές αντιμετώπισης παγκόσμιων προκλήσεων, όσο και διεθνείς συνεργασίες και πρωτοβουλίες. Η διεθνής διακυβέρνηση στην εκπαίδευση αντανακλά το πεδίο των πολλαπλών επιδράσεων στη διαμόρφωση πολιτικών και οι διεθνείς οργανισμοί παίζουν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του παγκόσμιου λόγου και των πολιτικών για την εκπαίδευση. Την τελευταία διετία γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας έκφανσης της παγκοσμιοποίησης: μιας παγκόσμιας κοινής υγειονομικής κρίσης, η οποία εξαπλώθηκε ταχύτατα μαζί με τους ρυθμούς κινητικότητας, επιχειρείται να αντιμετωπιστεί με κοινούς τρόπους και πρακτικές, και επηρεάζει, μεταξύ άλλων, και την εκπαίδευση. Στην εργασία μας αναλύεται ο λόγος και οι πρωτοβουλίες του ΟΟΣΑ στη διάρκεια της πανδημίας Covid 19 τη διετία 2020-21, ως περίπτωση διεθνούς εκπαιδευτικής διακυβέρνησης. Μέσα από την αναλυτική παρουσίαση των πρωτοβουλιών του, προσεγγίζεται ο ρόλος του διεθνούς Οργανισμού στη διαμόρφωση ενός κυρίαρχου εκπαιδευτικού λόγου· ενός λόγου ο οποίος νομιμοποιείται μέσα από συγκριτικές μελέτες και αποτιμήσεις. Το θεωρητικό υπόβαθρο της εργασίας αντλεί από το πεδίο της εκπαιδευτικής διακυβέρνησης και της συγκριτικής σπουδής της εκπαίδευσης. Υπό το πρίσμα αυτό, αρχικά εξετάζουμε το θεωρητικό πλαίσιο της εκπαιδευτικής διακυβέρνησης και τον ρόλο του ΟΟΣΑ ως εξέχοντα παγκόσμιου παράγοντα διαμόρφωσης εκπαιδευτικής πολιτικής. Στη συνέχεια, επικεντρωνόμαστε στον λόγο του ΟΟΣΑ κατά την τελευταία διετία, σχετικά με το ζήτημα της ανταπόκρισης της εκπαίδευσης στις προκλήσεις που ανέκυψαν από την πανδημία του κορονοϊού. Επιχειρούμε έτσι, μέσα από την κριτική παρουσίαση των σχετικών πρωτοβουλιών του Οργανισμού, να αναδείξουμε τους τρόπους με τους οποίους ενισχύει την επιρροή του στη διαμόρφωση πολιτικής υπό συνθήκες κρίσης. Τέλος, συνδέουμε τις προαναφερθείσες πρωτοβουλίες με τις συνολικές προτεραιότητες του οργανισμού τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα με τη δέσμευσή του στους στόχους της αειφόρου ανάπτυξης στο πεδίο της εκπαίδευσης.
Η δια βίου εκπαίδευση ως παράγοντας διαφοροποίησης της ιδεολογίας και του θεσμικού πλαισίου του πανεπιστημίου της νεωτερικότητας, 2014
Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλο στον πολιτισ... more Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλο στον πολιτισμό του δυτικού κόσμου και ειδικότερα στον πολιτισμό της Ευρώπης. Από την εποχή των πρώτων universitas έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας, όχι μόνο της ιστορίας του πανεπιστημίου ή της ιστορίας της εκπαίδευσης, αλλά και της ίδιας της Ιστορίας που διαμορφώνει με τη σειρά της τάσεις στην εκπαίδευση γενικότερα, και στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση ειδικότερα. Στην παρούσα διατριβή επιδιώξαμε να εξετάσουμε μια εκπαιδευτική τάση, αυτή της δια βίου εκπαίδευσης και τον τρόπο με τον οποίο επέδρασε και συνεχίζει να επιδρά και στο πανεπιστήμιο. Διαπιστώσαμε ότι στη μεταλλαγή του πανεπιστημίου η δια βίου εκπαίδευση διαδραματίζει πλέον σημαντικό ρόλο, τόσο ως τάση στο περιβάλλον του όσο και με τη μορφή συγκεκριμένων δομών εντός των τειχών του. Ωστόσο θεωρούμε ότι το πανεπιστήμιο δε μεταβάλλεται επειδή επηρεάζεται κυρίως από τη δια βίου εκπαίδευση. Η εξέλιξή του αντίθετα εμπίπτει με ευρύτερες κοινωνικο-πολιτικές και οικονομικές μεταβολές που επιδρούν στο σύνολο της εκπαίδευσης, αλλά στις δομές της κοινωνίας. Στις ίδιες μεταβολές άλλωστε υπόκειται και η ίδια η δια βίου εκπαίδευση. Το γεγονός μάλιστα ότι η τελευταία δε συγκροτεί ένα ενιαίο οργανωμένο σχήμα αλλά αποτελεί έννοια ομπρέλα που περιλαμβάνει πληθώρα εκπαιδευτικών δομών, την κάνει ακόμη περισσότερο δεκτική σε αλλαγές, από ό,τι το θεσμικά στεγανό και διοικητικά αυτοτελές πανεπιστήμιο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ευελιξία της δια βίου εκπαίδευσης, ως άμορφης εν πολλοίς εκπαιδευτικής τάσης, την κάνει να είναι πολύ δεκτικότερη σε αλλαγές. Όταν με τη σειρά της η δια βίου εκπαίδευση αγκαλιάζει το πανεπιστήμιο, είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως καταλύτης, ώστε οι αλλαγές εντός του να επιταχυνθούν. Αυτό επιχειρήσαμε να καταδείξουμε, ιδιαίτερα στο τρίτο μέρος της εργασίας, με την ενασχόλησή μας με περιπτώσεις θεσμών δια βίου εκπαίδευσης που λειτουργούν εντός των τειχών του πανεπιστημίου. Ωστόσο, όπως ήδη αναφέραμε, η δια βίου εκπαίδευση δεν αποτελεί την αιτία των αλλαγών αυτών, αλλά μάλλον ένα από τα συμπτώματά της. Την αιτία οφείλει να την αναζητήσει κανείς μάλλον έξω και πέρα από τα στενά όρια της εκπαίδευσης: στη σφαίρα της διεθνούς πολιτικής, στην σφαίρα της οικονομίας και της κοινωνικής εξέλιξης. Η κοινωνική εξέλιξη όμως, με τη σειρά της, όπως και η πολιτική ή η οικονομία δεν είναι κάτι πέρα από τα ανθρώπινα. Δεν πρόκειται με άλλα λόγια για εξέλιξη του πανεπιστημίου στην πορεία προσαρμογής του απέναντι σε δυνάμεις που δεν ορίζονται από τον άνθρωπο. Αντίθετα, πρόκειται για μια μακρά μεταλλαγή ενός θεσμού που υφίσταται τις συνέπειες των εκάστοτε κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών επιδράσεων, τις συνέπειες, με άλλα λόγια, της ανθρώπινης δράσης.
Europe at the Crossroads: Leadership, Challenges and State of Play. 1st Politeia Interantional Conference Proceedings, 2021
During the last decades and especially after the Lisbon Strategy, issues of governance in educati... more During the last decades and especially after the Lisbon Strategy, issues of governance in education are crucial. EU has gradually mastered soft governed areas, mainly through the application of the Open Method of Coordination. Today, we are witnessing the overall domination of corset policies in education, in which the various educational partners, from nation states to institutions, seem to be willing to fit. On the other
hand, a new notion in EU educational discourse has prevailed during the last decade, namely that of competences, as an idea that includes knowledge, skills and attitudes in a dynamic of lifelong learning. The paper explores ideological perspectives of the competence society as it is perceived through EU papers of the last decade, as well as the way which this competence society is built through alignment. In this context
we link it to the creation of the “competence for self-government” of educational organizations and even education professionals, through setting goals, planning action, self evaluation, participating in networks and measuring achievement.
All the above are implemented from the national policy level to the level of the school. Therefore we try to explore the implementation of EU governance inside school, with the teachers playing a central role. We focus on projectization in education as a means of implementing educational change. For this to be realized we are investigating the role of teachers, namely the role of teachers as agents of change and of policy
implementation via projectization, which is possible through modes of evaluation, self evaluation, specific target setting and perfomativity. These all set new competences for teachers and call for the building of a new lifelong learning teacher in a school that functions as a learning organization. We conclude by arguing that such education professional can also understand, interpret and reflect on educational policy, and act
upon it, by customizing practices to the specific needs and capabilities of the national/local environment, the school community and his/her students accordingly.
Διεθνές Συνέδριο για την Ανοικτή & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση, 10, 2019
Η δημιουργία των Μαζικών Ανοικτών Διαδικτυακών Μαθημάτων (Massive Open
Online Courses – MOOCs) στ... more Η δημιουργία των Μαζικών Ανοικτών Διαδικτυακών Μαθημάτων (Massive Open Online Courses – MOOCs) στα πανεπιστήμια της Βόρειας Αμερικής μέσα στην τελευταία δεκαετία, και κυρίως από το 2012 κι έπειτα, σηματοδότησε μια μικρή επανάσταση στην ανώτατη εκπαίδευση. Η επανάσταση αυτή συνδέεται πρωτίστως με την απόκτηση πρόσβασης – και μάλιστα ανοικτής και δωρεάν – σε πανεπιστημιακά μαθήματα από ένα πολύ μεγάλο πληθυσμό ενδιαφερομένων. Συνδέεται επίσης με την ανάπτυξη νέων μορφών μάθησης (κοννεκτιβισμός), με διαφορετικές απαιτήσεις και προτεραιότητες στον τρόπο δόμησης των διαδικτυακών μαθημάτων, και φυσικά με την υπέρβαση των εμποδίων της απόστασης (βλ. διαδίκτυο), όχι όμως και της γλώσσας (αγγλικής) ή της κυρίαρχης δυτικής κουλτούρας. Η μικρή επανάσταση των MOOCs όμως δεν προέκυψε εν κενό. Θεωρούμε ότι πρόκειται για μια εξέλιξη που έρχεται σε συνέχεια σημαντικών μεταβολών που σημειώθηκαν σε ιδεολογικό και θεσμικό επίπεδο στην ανώτατη εκπαίδευση κατά τις τελευταίες δύο με τρεις δεκαετίες. Μεταξύ των μεταβολών αυτών συγκαταλέγεται α. ο διαρκώς αυξανόμενος λόγος περί ανοικτότητας της ανώτατης εκπαίδευσης και εμπλοκής της λογικής της διά βίου μάθησης στο πανεπιστήμιο, β. οι αλλαγές στην πανεπιστημιακή γνώση που εκδηλώνονται με τη θεσμοθέτηση αρθρωτών (modular) μαθημάτων, τον κατακερματισμό των γνωστικών πεδίων κλπ, γ. οι σημαντικές αλλαγές στην αποστολή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην κοινωνία της γνώσης, δ. οι διεθνείς συνεργασίες των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με προεξέχουσα την οικοδόμηση του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ), ε. η αναδυόμενη και πραγματική πλέον ανάγκη για αναγνώριση και μεταφερσιμότητα των αποκτηθεισών γνώσεων, κλπ. Στην εργασία μας αυτή φιλοδοξούμε, αφού παρουσιάσουμε αδρομερώς τη λογική και τον τρόπο λειτουργίας των ΜΟΟCs, να εστιάσουμε στα σημεία εκείνα στα οποία τα MOOCs ως μορφή ανοικτής και εξ αποστάσεως εκπαίδευση αντικρούει στην ακαδημαϊκή παράδοση. Εξετάζουμε ειδικότερα την πρακτική των MOOCs σε τρεις διακριτούς άξονες όσον αφορά τη σχέση της με την ακαδημαϊκή παράδοση: την αποστολή των προγραμμάτων, την πρόσβαση σε αυτά και το είδος της γνώσης που διακονούν.
Συγκριτική και Διεθνής Εκπαιδευτική Επιθεώρηση, τ. 24, 2020
Η εργασία εξετάζει διαφορετικές μορφές/εκδοχές δια βίου εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, σε συνάρτη... more Η εργασία εξετάζει διαφορετικές μορφές/εκδοχές δια βίου εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, σε συνάρτηση με το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκαν. Διερευνώνται έτσι διαδοχικά η επιμόρφωση ως τύπος δια βίου εκπαίδευσης, η επαγγελματική ανάπτυξη στο πλαίσιο της δια βίου μάθησης και, τέλος, το ζήτημα των ικανοτήτων των εκπαιδευτικών, όπως αυτό διαμορφώνεται στον δημόσιο λόγο τα τελευταία χρόνια. Στόχος μας είναι η ανάδειξη των βασικών χαρακτηριστικών των τάσεων αυτών και η ανίχνευση της σημερινής κατάστασης και του τρόπου με τον οποίο αυτή επηρεάζει την ταυτότητα του εκπαιδευτι- κού και τη συγκρότησή του ως εκπαιδευτικού υποκειμένου. Τέλος, θίγεται το ζήτημα συλλογικών μορφών επαγγελματικής ανάπτυξης και βελτίωσης των ικανοτήτων των εκπαιδευτικών ως μελών μιας κοινότητας μάθησης στο πλαίσιο του σχολείου.
Sidiropoulos, S., Tzagkarakis, S-I, Kritas, D. (2021), 1st POLITEIA International Conference Proc... more Sidiropoulos, S., Tzagkarakis, S-I, Kritas, D. (2021), 1st POLITEIA International Conference Proceedings.Europe at the Crossroads: Leadership, Challenges and State of Play, Athens: Hellenic Association of Political Scientists. It is a great honour to introduce you the proceedings of the 1st POLITEIA International Conference “Europe at the Crossroads: Leadership, Challenges and State of Play”. We are greateful to all participants and especially to those that send us their full papers. The included papers are in a very high academic level and cover a wide range of topics, which was actually the main aim of the conference. In this book of proceedings the reader will find interesting analyses about several contemporary aspects. We have separated the volume into thirteen topics, based on the focus of the papers which were presented in the conference. The papers of the first three topics analyse aspects concerning the EU governance and leadership, the EU defence and international security as well as opinions about the EU integration, politics and governance issues. In the forth topic the contributors focus on issues of energy and sustainable development, which are crucial to the stability in Europe and its periphery and in the fifth topic the focus is on Euroscepticism and populism, which still concern the European political arena. The sixth topic focus on a very important contemporary European problem; the immigration and refugee crisis, with several contributions presenting novel research and important outcomes. Topic seven focuses on finance and investments issues while topics eight and nine on educational policy issues and their connection with social cohesion. Topic ten focuses on regional development and governance in the EU and Greece while topic eleven on media in the digital era. Finally, topic twelve analyses healthcare policy issues while topic thirteen closes the volume with issues concerning governance and politics in Greece. At the end of the volume you could find the full book of abtracts as well as the programme of the conference. We believe that the contributions included in this volume offer special and novel insights on several contemporary issues and they will be interesting for every reader as they are characterised by novelty and clarity. The editors, Symeon Sidiropoulos, Dr. Stylianos – Ioannis Tzagkarakis, Dimitrios Kritas
Συγκριτική και Διεθνής Επιστημονική Επιθεώρηση , 2023
Η «αξιολόγηση ομοτέχνων» αποτελεί μια βασική συνεργατική πρακτική των εκπαιδευτικών που ενισχύει ... more Η «αξιολόγηση ομοτέχνων» αποτελεί μια βασική συνεργατική πρακτική των εκπαιδευτικών που ενισχύει τον μετασχηματισμό του σχολείου σε «οργανισμό και κοινότητα μάθησης». Στο κείμενο παρουσιάζονται οι βασικές αρχές της αξιολόγησης ομοτέχνων ως «αλλαγής παραδείγματος» και ως διαδικασίας μετασχηματιστικής μάθησης, περιγράφεται το πλαίσιο εφαρμογής στο σχολείο που συνδέεται με την αξιολόγηση των διαδικασιών της μάθησης και σημειώνονται οι επιδράσεις στην επαγγελματική μάθηση και ανάπτυξη των εκπαιδευτικών.
Λέξεις-κλειδιά: Αξιολόγηση Ομοτέχνων και επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών, η αξιολόγηση ομοτέχνων ως διαδικασία μετασχηματιστικής μάθησης, το σχολείο ως οργανισμός και κοινότητα μάθηση
Peer assessment” is a key collaborative practice for teachers that reinforces the transformation of the school into “a learning organization and a community of learning”. This paper presents “peer assessment” and its core principles as an educational ‘paradigm shift’, as well as a ‘transformative learning process’; it describes its school implementation framework, which is linked to the assessment of learning processes, and it highlights its effects on teachers’ professional learning and development.
Keywords: Peer evaluation and teachers’ professional development, peer evaluation as a transformative learning process, the school as an organisation of learning and a learning community
<jats:p>Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλ... more <jats:p>Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλο στον πολιτισμό του δυτικού κόσμου και ειδικότερα στον πολιτισμό της Ευρώπης. Από την εποχή των πρώτων universitas έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας, όχι μόνο της ιστορίας του πανεπιστημίου ή της ιστορίας της εκπαίδευσης, αλλά και της ίδιας της Ιστορίας που διαμορφώνει με τη σειρά της τάσεις στην εκπαίδευση γενικότερα, και στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση ειδικότερα. Στην παρούσα διατριβή επιδιώξαμε να εξετάσουμε μια εκπαιδευτική τάση, αυτή της δια βίου εκπαίδευσης και τον τρόπο με τον οποίο επέδρασε και συνεχίζει να επιδρά και στο πανεπιστήμιο. Διαπιστώσαμε ότι στη μεταλλαγή του πανεπιστημίου η δια βίου εκπαίδευση διαδραματίζει πλέον σημαντικό ρόλο, τόσο ως τάση στο περιβάλλον του όσο και με τη μορφή συγκεκριμένων δομών εντός των τειχών του. Ωστόσο θεωρούμε ότι το πανεπιστήμιο δε μεταβάλλεται επειδή επηρεάζεται κυρίως από τη δια βίου εκπαίδευση. Η εξέλιξή του αντίθετα εμπίπτει με ευρύτερες κοινωνικο-πολιτικές και οικονομικές μεταβολές που επιδρούν στο σύνολο της εκπαίδευσης, αλλά στις δομές της κοινωνίας. Στις ίδιες μεταβολές άλλωστε υπόκειται και η ίδια η δια βίου εκπαίδευση. Το γεγονός μάλιστα ότι η τελευταία δε συγκροτεί ένα ενιαίο οργανωμένο σχήμα αλλά αποτελεί έννοια ομπρέλα που περιλαμβάνει πληθώρα εκπαιδευτικών δομών, την κάνει ακόμη περισσότερο δεκτική σε αλλαγές, από ό,τι το θεσμικά στεγανό και διοικητικά αυτοτελές πανεπιστήμιο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ευελιξία της δια βίου εκπαίδευσης, ως άμορφης εν πολλοίς εκπαιδευτικής τάσης, την κάνει να είναι πολύ δεκτικότερη σε αλλαγές. Όταν με τη σειρά της η δια βίου εκπαίδευση αγκαλιάζει το πανεπιστήμιο, είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως καταλύτης, ώστε οι αλλαγές εντός του να επιταχυνθούν. Αυτό επιχειρήσαμε να καταδείξουμε, ιδιαίτερα στο τρίτο μέρος της εργασίας, με την ενασχόλησή μας με περιπτώσεις θεσμών δια βίου εκπαίδευσης που λειτουργούν εντός των τειχών του πανεπιστημίου. Ωστόσο, όπως ήδη αναφέραμε, η δια βίου εκπαίδευση δεν αποτελεί την αιτία των αλλαγών αυτών, αλλά μάλλον ένα από τα συμπτώματά της. Την αιτία οφείλει να την αναζητήσει κανείς μάλλον έξω και πέρα από τα στενά όρια της εκπαίδευσης: στη σφαίρα της διεθνούς πολιτικής, στην σφαίρα της οικονομίας και της κοινωνικής εξέλιξης. Η κοινωνική εξέλιξη όμως, με τη σειρά της, όπως και η πολιτική ή η οικονομία δεν είναι κάτι πέρα από τα ανθρώπινα. Δεν πρόκειται με άλλα λόγια για εξέλιξη του πανεπιστημίου στην πορεία προσαρμογής του απέναντι σε δυνάμεις που δεν ορίζονται από τον άνθρωπο. Αντίθετα, πρόκειται για μια μακρά μεταλλαγή ενός θεσμού που υφίσταται τις συνέπειες των εκάστοτε κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών επιδράσεων, τις συνέπειες, με άλλα λόγια, της ανθρώπινης δράσης.</jats:p>
Συγκριτική και Διεθνής Εκπαιδευτική Επιθεώρηση, 2022
Το άρθρο στρέφεται γύρω από το ζήτημα των ήπιων ικανοτήτων και ειδικότερα των ικανοτήτων ζωής και... more Το άρθρο στρέφεται γύρω από το ζήτημα των ήπιων ικανοτήτων και ειδικότερα των ικανοτήτων ζωής και σταδιοδρομίας, όπως αυτές έχουν πρόσφατα συγκροτηθεί στο Πλαίσιο Δεξιοτήτων Ζωής και Σταδιοδρομίας του Εθνικού Οργανισμού Πιστοποίησης Προσόντων και Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΕΟΠΠΕΠ 2021) με τη συνεργασία του Παιδαγωγικού Τμήματος Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του ΕΚΠΑ. Αρχικά διερευνώνται οι έννοιες των ικανοτήτων μέσα από ευρωπαϊκά θεσμικά κείμενα και τη διεθνή βιβλιογραφία. Στη συνέχεια προσεγγίζονται οι έννοιες των ήπιων ικανοτήτων και διερευνώνται με συγκριτικό και κριτικό τρόπο αντίστοιχα πλαίσια ικανοτήτων από τη διεθνή εμπειρία. Τέλος, παρουσιάζεται η λογική και τα βασικά σημεία του Πλαισίου Ικανοτήτων Ζωής και Σταδιοδρομίας, σε συνάρτηση αφενός με τις αλλαγές στο χώρο της εργασίας και της κοινωνίας, και αφετέρου σε σχέση με αντίστοιχα πλαίσια ικανοτήτων διεθνώς. Παρουσιάζονται εκτενώς οι πέντε διακριτές ικανότητες που προτείνονται στο Πλαίσιο, συνοδευόμενες από δέσμες μαθησιακών αποτελεσμάτων. Τέλος, εξετάζεται η ίδια η διαδικασία αυτοαξιολόγησης των μαθησιακών αποτελεσμάτων ως διαδικασία ανάπτυξης των ικανοτήτων που προτείνονται στο πλαίσιο.
Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλο στον πολιτισ... more Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλο στον πολιτισμό του δυτικού κόσμου και ειδικότερα στον πολιτισμό της Ευρώπης. Από την εποχή των πρώτων universitas έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας, όχι μόνο της ιστορίας του πανεπιστημίου ή της ιστορίας της εκπαίδευσης, αλλά και της ίδιας της Ιστορίας που διαμορφώνει με τη σειρά της τάσεις στην εκπαίδευση γενικότερα, και στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση ειδικότερα. Στην παρούσα διατριβή επιδιώξαμε να εξετάσουμε μια εκπαιδευτική τάση, αυτή της δια βίου εκπαίδευσης και τον τρόπο με τον οποίο επέδρασε και συνεχίζει να επιδρά και στο πανεπιστήμιο. Διαπιστώσαμε ότι στη μεταλλαγή του πανεπιστημίου η δια βίου εκπαίδευση διαδραματίζει πλέον σημαντικό ρόλο, τόσο ως τάση στο περιβάλλον του όσο και με τη μορφή συγκεκριμένων δομών εντός των τειχών του. Ωστόσο θεωρούμε ότι το πανεπιστήμιο δε μεταβάλλεται επειδή επηρεάζεται κυρίως από τη δια βίου εκπαίδευση. Η εξέλιξή του αντίθετα εμπίπτει με ευρύτερε...
Πρακτικά 11ου Διεθνούς Συνεδρίου για την Ανοικτή και εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση, 2022
Κατά τις τελευταίες δεκαετίες η εκπαιδευτική πολιτική διεθνοποιείται όλο και περισσότερο... more Κατά τις τελευταίες δεκαετίες η εκπαιδευτική πολιτική διεθνοποιείται όλο και περισσότερο, τόσο όσον αφορά κοινές προτεραιότητες και πρακτικές αντιμετώπισης παγκόσμιων προκλήσεων, όσο και διεθνείς συνεργασίες και πρωτοβουλίες. Η διεθνής διακυβέρνηση στην εκπαίδευση αντανακλά το πεδίο των πολλαπλών επιδράσεων στη διαμόρφωση πολιτικών και οι διεθνείς οργανισμοί παίζουν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του παγκόσμιου λόγου και των πολιτικών για την εκπαίδευση. Την τελευταία διετία γινόμαστε μάρτυρες μιας νέας έκφανσης της παγκοσμιοποίησης: μιας παγκόσμιας κοινής υγειονομικής κρίσης, η οποία εξαπλώθηκε ταχύτατα μαζί με τους ρυθμούς κινητικότητας, επιχειρείται να αντιμετωπιστεί με κοινούς τρόπους και πρακτικές, και επηρεάζει, μεταξύ άλλων, και την εκπαίδευση. Στην εργασία μας αναλύεται ο λόγος και οι πρωτοβουλίες του ΟΟΣΑ στη διάρκεια της πανδημίας Covid 19 τη διετία 2020-21, ως περίπτωση διεθνούς εκπαιδευτικής διακυβέρνησης. Μέσα από την αναλυτική παρουσίαση των πρωτοβουλιών του, προσεγγίζεται ο ρόλος του διεθνούς Οργανισμού στη διαμόρφωση ενός κυρίαρχου εκπαιδευτικού λόγου· ενός λόγου ο οποίος νομιμοποιείται μέσα από συγκριτικές μελέτες και αποτιμήσεις. Το θεωρητικό υπόβαθρο της εργασίας αντλεί από το πεδίο της εκπαιδευτικής διακυβέρνησης και της συγκριτικής σπουδής της εκπαίδευσης. Υπό το πρίσμα αυτό, αρχικά εξετάζουμε το θεωρητικό πλαίσιο της εκπαιδευτικής διακυβέρνησης και τον ρόλο του ΟΟΣΑ ως εξέχοντα παγκόσμιου παράγοντα διαμόρφωσης εκπαιδευτικής πολιτικής. Στη συνέχεια, επικεντρωνόμαστε στον λόγο του ΟΟΣΑ κατά την τελευταία διετία, σχετικά με το ζήτημα της ανταπόκρισης της εκπαίδευσης στις προκλήσεις που ανέκυψαν από την πανδημία του κορονοϊού. Επιχειρούμε έτσι, μέσα από την κριτική παρουσίαση των σχετικών πρωτοβουλιών του Οργανισμού, να αναδείξουμε τους τρόπους με τους οποίους ενισχύει την επιρροή του στη διαμόρφωση πολιτικής υπό συνθήκες κρίσης. Τέλος, συνδέουμε τις προαναφερθείσες πρωτοβουλίες με τις συνολικές προτεραιότητες του οργανισμού τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα με τη δέσμευσή του στους στόχους της αειφόρου ανάπτυξης στο πεδίο της εκπαίδευσης.
Η δια βίου εκπαίδευση ως παράγοντας διαφοροποίησης της ιδεολογίας και του θεσμικού πλαισίου του πανεπιστημίου της νεωτερικότητας, 2014
Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλο στον πολιτισ... more Το πανεπιστήμιο αποτελεί ένα θεσμό που σε μεγάλο βαθμό έχει παίξει διαμορφωτικό ρόλο στον πολιτισμό του δυτικού κόσμου και ειδικότερα στον πολιτισμό της Ευρώπης. Από την εποχή των πρώτων universitas έχει κυλίσει πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας, όχι μόνο της ιστορίας του πανεπιστημίου ή της ιστορίας της εκπαίδευσης, αλλά και της ίδιας της Ιστορίας που διαμορφώνει με τη σειρά της τάσεις στην εκπαίδευση γενικότερα, και στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση ειδικότερα. Στην παρούσα διατριβή επιδιώξαμε να εξετάσουμε μια εκπαιδευτική τάση, αυτή της δια βίου εκπαίδευσης και τον τρόπο με τον οποίο επέδρασε και συνεχίζει να επιδρά και στο πανεπιστήμιο. Διαπιστώσαμε ότι στη μεταλλαγή του πανεπιστημίου η δια βίου εκπαίδευση διαδραματίζει πλέον σημαντικό ρόλο, τόσο ως τάση στο περιβάλλον του όσο και με τη μορφή συγκεκριμένων δομών εντός των τειχών του. Ωστόσο θεωρούμε ότι το πανεπιστήμιο δε μεταβάλλεται επειδή επηρεάζεται κυρίως από τη δια βίου εκπαίδευση. Η εξέλιξή του αντίθετα εμπίπτει με ευρύτερες κοινωνικο-πολιτικές και οικονομικές μεταβολές που επιδρούν στο σύνολο της εκπαίδευσης, αλλά στις δομές της κοινωνίας. Στις ίδιες μεταβολές άλλωστε υπόκειται και η ίδια η δια βίου εκπαίδευση. Το γεγονός μάλιστα ότι η τελευταία δε συγκροτεί ένα ενιαίο οργανωμένο σχήμα αλλά αποτελεί έννοια ομπρέλα που περιλαμβάνει πληθώρα εκπαιδευτικών δομών, την κάνει ακόμη περισσότερο δεκτική σε αλλαγές, από ό,τι το θεσμικά στεγανό και διοικητικά αυτοτελές πανεπιστήμιο. Σε κάθε περίπτωση, όμως, η ευελιξία της δια βίου εκπαίδευσης, ως άμορφης εν πολλοίς εκπαιδευτικής τάσης, την κάνει να είναι πολύ δεκτικότερη σε αλλαγές. Όταν με τη σειρά της η δια βίου εκπαίδευση αγκαλιάζει το πανεπιστήμιο, είναι δυνατόν να λειτουργήσει ως καταλύτης, ώστε οι αλλαγές εντός του να επιταχυνθούν. Αυτό επιχειρήσαμε να καταδείξουμε, ιδιαίτερα στο τρίτο μέρος της εργασίας, με την ενασχόλησή μας με περιπτώσεις θεσμών δια βίου εκπαίδευσης που λειτουργούν εντός των τειχών του πανεπιστημίου. Ωστόσο, όπως ήδη αναφέραμε, η δια βίου εκπαίδευση δεν αποτελεί την αιτία των αλλαγών αυτών, αλλά μάλλον ένα από τα συμπτώματά της. Την αιτία οφείλει να την αναζητήσει κανείς μάλλον έξω και πέρα από τα στενά όρια της εκπαίδευσης: στη σφαίρα της διεθνούς πολιτικής, στην σφαίρα της οικονομίας και της κοινωνικής εξέλιξης. Η κοινωνική εξέλιξη όμως, με τη σειρά της, όπως και η πολιτική ή η οικονομία δεν είναι κάτι πέρα από τα ανθρώπινα. Δεν πρόκειται με άλλα λόγια για εξέλιξη του πανεπιστημίου στην πορεία προσαρμογής του απέναντι σε δυνάμεις που δεν ορίζονται από τον άνθρωπο. Αντίθετα, πρόκειται για μια μακρά μεταλλαγή ενός θεσμού που υφίσταται τις συνέπειες των εκάστοτε κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών επιδράσεων, τις συνέπειες, με άλλα λόγια, της ανθρώπινης δράσης.
Europe at the Crossroads: Leadership, Challenges and State of Play. 1st Politeia Interantional Conference Proceedings, 2021
During the last decades and especially after the Lisbon Strategy, issues of governance in educati... more During the last decades and especially after the Lisbon Strategy, issues of governance in education are crucial. EU has gradually mastered soft governed areas, mainly through the application of the Open Method of Coordination. Today, we are witnessing the overall domination of corset policies in education, in which the various educational partners, from nation states to institutions, seem to be willing to fit. On the other
hand, a new notion in EU educational discourse has prevailed during the last decade, namely that of competences, as an idea that includes knowledge, skills and attitudes in a dynamic of lifelong learning. The paper explores ideological perspectives of the competence society as it is perceived through EU papers of the last decade, as well as the way which this competence society is built through alignment. In this context
we link it to the creation of the “competence for self-government” of educational organizations and even education professionals, through setting goals, planning action, self evaluation, participating in networks and measuring achievement.
All the above are implemented from the national policy level to the level of the school. Therefore we try to explore the implementation of EU governance inside school, with the teachers playing a central role. We focus on projectization in education as a means of implementing educational change. For this to be realized we are investigating the role of teachers, namely the role of teachers as agents of change and of policy
implementation via projectization, which is possible through modes of evaluation, self evaluation, specific target setting and perfomativity. These all set new competences for teachers and call for the building of a new lifelong learning teacher in a school that functions as a learning organization. We conclude by arguing that such education professional can also understand, interpret and reflect on educational policy, and act
upon it, by customizing practices to the specific needs and capabilities of the national/local environment, the school community and his/her students accordingly.
Διεθνές Συνέδριο για την Ανοικτή & εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση, 10, 2019
Η δημιουργία των Μαζικών Ανοικτών Διαδικτυακών Μαθημάτων (Massive Open
Online Courses – MOOCs) στ... more Η δημιουργία των Μαζικών Ανοικτών Διαδικτυακών Μαθημάτων (Massive Open Online Courses – MOOCs) στα πανεπιστήμια της Βόρειας Αμερικής μέσα στην τελευταία δεκαετία, και κυρίως από το 2012 κι έπειτα, σηματοδότησε μια μικρή επανάσταση στην ανώτατη εκπαίδευση. Η επανάσταση αυτή συνδέεται πρωτίστως με την απόκτηση πρόσβασης – και μάλιστα ανοικτής και δωρεάν – σε πανεπιστημιακά μαθήματα από ένα πολύ μεγάλο πληθυσμό ενδιαφερομένων. Συνδέεται επίσης με την ανάπτυξη νέων μορφών μάθησης (κοννεκτιβισμός), με διαφορετικές απαιτήσεις και προτεραιότητες στον τρόπο δόμησης των διαδικτυακών μαθημάτων, και φυσικά με την υπέρβαση των εμποδίων της απόστασης (βλ. διαδίκτυο), όχι όμως και της γλώσσας (αγγλικής) ή της κυρίαρχης δυτικής κουλτούρας. Η μικρή επανάσταση των MOOCs όμως δεν προέκυψε εν κενό. Θεωρούμε ότι πρόκειται για μια εξέλιξη που έρχεται σε συνέχεια σημαντικών μεταβολών που σημειώθηκαν σε ιδεολογικό και θεσμικό επίπεδο στην ανώτατη εκπαίδευση κατά τις τελευταίες δύο με τρεις δεκαετίες. Μεταξύ των μεταβολών αυτών συγκαταλέγεται α. ο διαρκώς αυξανόμενος λόγος περί ανοικτότητας της ανώτατης εκπαίδευσης και εμπλοκής της λογικής της διά βίου μάθησης στο πανεπιστήμιο, β. οι αλλαγές στην πανεπιστημιακή γνώση που εκδηλώνονται με τη θεσμοθέτηση αρθρωτών (modular) μαθημάτων, τον κατακερματισμό των γνωστικών πεδίων κλπ, γ. οι σημαντικές αλλαγές στην αποστολή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην κοινωνία της γνώσης, δ. οι διεθνείς συνεργασίες των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με προεξέχουσα την οικοδόμηση του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ), ε. η αναδυόμενη και πραγματική πλέον ανάγκη για αναγνώριση και μεταφερσιμότητα των αποκτηθεισών γνώσεων, κλπ. Στην εργασία μας αυτή φιλοδοξούμε, αφού παρουσιάσουμε αδρομερώς τη λογική και τον τρόπο λειτουργίας των ΜΟΟCs, να εστιάσουμε στα σημεία εκείνα στα οποία τα MOOCs ως μορφή ανοικτής και εξ αποστάσεως εκπαίδευση αντικρούει στην ακαδημαϊκή παράδοση. Εξετάζουμε ειδικότερα την πρακτική των MOOCs σε τρεις διακριτούς άξονες όσον αφορά τη σχέση της με την ακαδημαϊκή παράδοση: την αποστολή των προγραμμάτων, την πρόσβαση σε αυτά και το είδος της γνώσης που διακονούν.
Συγκριτική και Διεθνής Εκπαιδευτική Επιθεώρηση, τ. 24, 2020
Η εργασία εξετάζει διαφορετικές μορφές/εκδοχές δια βίου εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, σε συνάρτη... more Η εργασία εξετάζει διαφορετικές μορφές/εκδοχές δια βίου εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, σε συνάρτηση με το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκαν. Διερευνώνται έτσι διαδοχικά η επιμόρφωση ως τύπος δια βίου εκπαίδευσης, η επαγγελματική ανάπτυξη στο πλαίσιο της δια βίου μάθησης και, τέλος, το ζήτημα των ικανοτήτων των εκπαιδευτικών, όπως αυτό διαμορφώνεται στον δημόσιο λόγο τα τελευταία χρόνια. Στόχος μας είναι η ανάδειξη των βασικών χαρακτηριστικών των τάσεων αυτών και η ανίχνευση της σημερινής κατάστασης και του τρόπου με τον οποίο αυτή επηρεάζει την ταυτότητα του εκπαιδευτι- κού και τη συγκρότησή του ως εκπαιδευτικού υποκειμένου. Τέλος, θίγεται το ζήτημα συλλογικών μορφών επαγγελματικής ανάπτυξης και βελτίωσης των ικανοτήτων των εκπαιδευτικών ως μελών μιας κοινότητας μάθησης στο πλαίσιο του σχολείου.
Sidiropoulos, S., Tzagkarakis, S-I, Kritas, D. (2021), 1st POLITEIA International Conference Proc... more Sidiropoulos, S., Tzagkarakis, S-I, Kritas, D. (2021), 1st POLITEIA International Conference Proceedings.Europe at the Crossroads: Leadership, Challenges and State of Play, Athens: Hellenic Association of Political Scientists. It is a great honour to introduce you the proceedings of the 1st POLITEIA International Conference “Europe at the Crossroads: Leadership, Challenges and State of Play”. We are greateful to all participants and especially to those that send us their full papers. The included papers are in a very high academic level and cover a wide range of topics, which was actually the main aim of the conference. In this book of proceedings the reader will find interesting analyses about several contemporary aspects. We have separated the volume into thirteen topics, based on the focus of the papers which were presented in the conference. The papers of the first three topics analyse aspects concerning the EU governance and leadership, the EU defence and international security as well as opinions about the EU integration, politics and governance issues. In the forth topic the contributors focus on issues of energy and sustainable development, which are crucial to the stability in Europe and its periphery and in the fifth topic the focus is on Euroscepticism and populism, which still concern the European political arena. The sixth topic focus on a very important contemporary European problem; the immigration and refugee crisis, with several contributions presenting novel research and important outcomes. Topic seven focuses on finance and investments issues while topics eight and nine on educational policy issues and their connection with social cohesion. Topic ten focuses on regional development and governance in the EU and Greece while topic eleven on media in the digital era. Finally, topic twelve analyses healthcare policy issues while topic thirteen closes the volume with issues concerning governance and politics in Greece. At the end of the volume you could find the full book of abtracts as well as the programme of the conference. We believe that the contributions included in this volume offer special and novel insights on several contemporary issues and they will be interesting for every reader as they are characterised by novelty and clarity. The editors, Symeon Sidiropoulos, Dr. Stylianos – Ioannis Tzagkarakis, Dimitrios Kritas
Uploads
Papers by Antonia Samara
Λέξεις-κλειδιά: Αξιολόγηση Ομοτέχνων και επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών, η αξιολόγηση ομοτέχνων ως διαδικασία μετασχηματιστικής μάθησης, το σχολείο ως οργανισμός και κοινότητα μάθηση
Peer assessment” is a key collaborative practice for teachers that reinforces the transformation of the school into “a learning organization and a community of learning”. This paper presents “peer assessment” and its core principles as an educational ‘paradigm shift’, as well as a ‘transformative learning process’; it describes its school implementation framework, which is linked to the assessment of learning processes, and it highlights its effects on teachers’ professional learning and development.
Keywords: Peer evaluation and teachers’ professional development, peer evaluation as a transformative learning process, the school as an organisation of learning and a learning community
hand, a new notion in EU educational discourse has prevailed during the last decade, namely that of competences, as an idea that includes knowledge, skills and attitudes in a dynamic of lifelong learning. The paper explores ideological perspectives of the competence society as it is perceived through EU papers of the last decade, as well as the way which this competence society is built through alignment. In this context
we link it to the creation of the “competence for self-government” of educational organizations and even education professionals, through setting goals, planning action, self evaluation, participating in networks and measuring achievement.
All the above are implemented from the national policy level to the level of the school. Therefore we try to explore the implementation of EU governance inside school, with the teachers playing a central role. We focus on projectization in education as a means of implementing educational change. For this to be realized we are investigating the role of teachers, namely the role of teachers as agents of change and of policy
implementation via projectization, which is possible through modes of evaluation, self evaluation, specific target setting and perfomativity. These all set new competences for teachers and call for the building of a new lifelong learning teacher in a school that functions as a learning organization. We conclude by arguing that such education professional can also understand, interpret and reflect on educational policy, and act
upon it, by customizing practices to the specific needs and capabilities of the national/local environment, the school community and his/her students accordingly.
Online Courses – MOOCs) στα πανεπιστήμια της Βόρειας Αμερικής μέσα στην
τελευταία δεκαετία, και κυρίως από το 2012 κι έπειτα, σηματοδότησε μια μικρή
επανάσταση στην ανώτατη εκπαίδευση. Η επανάσταση αυτή συνδέεται πρωτίστως με
την απόκτηση πρόσβασης – και μάλιστα ανοικτής και δωρεάν – σε πανεπιστημιακά
μαθήματα από ένα πολύ μεγάλο πληθυσμό ενδιαφερομένων. Συνδέεται επίσης με την
ανάπτυξη νέων μορφών μάθησης (κοννεκτιβισμός), με διαφορετικές απαιτήσεις και
προτεραιότητες στον τρόπο δόμησης των διαδικτυακών μαθημάτων, και φυσικά με την υπέρβαση των εμποδίων της απόστασης (βλ. διαδίκτυο), όχι όμως και της γλώσσας
(αγγλικής) ή της κυρίαρχης δυτικής κουλτούρας.
Η μικρή επανάσταση των MOOCs όμως δεν προέκυψε εν κενό. Θεωρούμε ότι
πρόκειται για μια εξέλιξη που έρχεται σε συνέχεια σημαντικών μεταβολών που
σημειώθηκαν σε ιδεολογικό και θεσμικό επίπεδο στην ανώτατη εκπαίδευση κατά τις
τελευταίες δύο με τρεις δεκαετίες. Μεταξύ των μεταβολών αυτών συγκαταλέγεται α. ο
διαρκώς αυξανόμενος λόγος περί ανοικτότητας της ανώτατης εκπαίδευσης και
εμπλοκής της λογικής της διά βίου μάθησης στο πανεπιστήμιο, β. οι αλλαγές στην
πανεπιστημιακή γνώση που εκδηλώνονται με τη θεσμοθέτηση αρθρωτών (modular)
μαθημάτων, τον κατακερματισμό των γνωστικών πεδίων κλπ, γ. οι σημαντικές αλλαγές
στην αποστολή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην κοινωνία της γνώσης, δ. οι
διεθνείς συνεργασίες των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με προεξέχουσα την
οικοδόμηση του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ), ε. η
αναδυόμενη και πραγματική πλέον ανάγκη για αναγνώριση και μεταφερσιμότητα των
αποκτηθεισών γνώσεων, κλπ.
Στην εργασία μας αυτή φιλοδοξούμε, αφού παρουσιάσουμε αδρομερώς τη λογική και
τον τρόπο λειτουργίας των ΜΟΟCs, να εστιάσουμε στα σημεία εκείνα στα οποία τα
MOOCs ως μορφή ανοικτής και εξ αποστάσεως εκπαίδευση αντικρούει στην
ακαδημαϊκή παράδοση. Εξετάζουμε ειδικότερα την πρακτική των MOOCs σε τρεις
διακριτούς άξονες όσον αφορά τη σχέση της με την ακαδημαϊκή παράδοση: την
αποστολή των προγραμμάτων, την πρόσβαση σε αυτά και το είδος της γνώσης που
διακονούν.
με το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκαν. Διερευνώνται έτσι διαδοχικά η επιμόρφωση
ως τύπος δια βίου εκπαίδευσης, η επαγγελματική ανάπτυξη στο πλαίσιο της δια βίου μάθησης και, τέλος,
το ζήτημα των ικανοτήτων των εκπαιδευτικών, όπως αυτό διαμορφώνεται στον δημόσιο λόγο τα τελευταία
χρόνια. Στόχος μας είναι η ανάδειξη των βασικών χαρακτηριστικών των τάσεων αυτών και η ανίχνευση
της σημερινής κατάστασης και του τρόπου με τον οποίο αυτή επηρεάζει την ταυτότητα του εκπαιδευτι-
κού και τη συγκρότησή του ως εκπαιδευτικού υποκειμένου. Τέλος, θίγεται το ζήτημα συλλογικών μορφών
επαγγελματικής ανάπτυξης και βελτίωσης των ικανοτήτων των εκπαιδευτικών ως μελών μιας κοινότητας
μάθησης στο πλαίσιο του σχολείου.
Λέξεις-κλειδιά: Αξιολόγηση Ομοτέχνων και επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών, η αξιολόγηση ομοτέχνων ως διαδικασία μετασχηματιστικής μάθησης, το σχολείο ως οργανισμός και κοινότητα μάθηση
Peer assessment” is a key collaborative practice for teachers that reinforces the transformation of the school into “a learning organization and a community of learning”. This paper presents “peer assessment” and its core principles as an educational ‘paradigm shift’, as well as a ‘transformative learning process’; it describes its school implementation framework, which is linked to the assessment of learning processes, and it highlights its effects on teachers’ professional learning and development.
Keywords: Peer evaluation and teachers’ professional development, peer evaluation as a transformative learning process, the school as an organisation of learning and a learning community
hand, a new notion in EU educational discourse has prevailed during the last decade, namely that of competences, as an idea that includes knowledge, skills and attitudes in a dynamic of lifelong learning. The paper explores ideological perspectives of the competence society as it is perceived through EU papers of the last decade, as well as the way which this competence society is built through alignment. In this context
we link it to the creation of the “competence for self-government” of educational organizations and even education professionals, through setting goals, planning action, self evaluation, participating in networks and measuring achievement.
All the above are implemented from the national policy level to the level of the school. Therefore we try to explore the implementation of EU governance inside school, with the teachers playing a central role. We focus on projectization in education as a means of implementing educational change. For this to be realized we are investigating the role of teachers, namely the role of teachers as agents of change and of policy
implementation via projectization, which is possible through modes of evaluation, self evaluation, specific target setting and perfomativity. These all set new competences for teachers and call for the building of a new lifelong learning teacher in a school that functions as a learning organization. We conclude by arguing that such education professional can also understand, interpret and reflect on educational policy, and act
upon it, by customizing practices to the specific needs and capabilities of the national/local environment, the school community and his/her students accordingly.
Online Courses – MOOCs) στα πανεπιστήμια της Βόρειας Αμερικής μέσα στην
τελευταία δεκαετία, και κυρίως από το 2012 κι έπειτα, σηματοδότησε μια μικρή
επανάσταση στην ανώτατη εκπαίδευση. Η επανάσταση αυτή συνδέεται πρωτίστως με
την απόκτηση πρόσβασης – και μάλιστα ανοικτής και δωρεάν – σε πανεπιστημιακά
μαθήματα από ένα πολύ μεγάλο πληθυσμό ενδιαφερομένων. Συνδέεται επίσης με την
ανάπτυξη νέων μορφών μάθησης (κοννεκτιβισμός), με διαφορετικές απαιτήσεις και
προτεραιότητες στον τρόπο δόμησης των διαδικτυακών μαθημάτων, και φυσικά με την υπέρβαση των εμποδίων της απόστασης (βλ. διαδίκτυο), όχι όμως και της γλώσσας
(αγγλικής) ή της κυρίαρχης δυτικής κουλτούρας.
Η μικρή επανάσταση των MOOCs όμως δεν προέκυψε εν κενό. Θεωρούμε ότι
πρόκειται για μια εξέλιξη που έρχεται σε συνέχεια σημαντικών μεταβολών που
σημειώθηκαν σε ιδεολογικό και θεσμικό επίπεδο στην ανώτατη εκπαίδευση κατά τις
τελευταίες δύο με τρεις δεκαετίες. Μεταξύ των μεταβολών αυτών συγκαταλέγεται α. ο
διαρκώς αυξανόμενος λόγος περί ανοικτότητας της ανώτατης εκπαίδευσης και
εμπλοκής της λογικής της διά βίου μάθησης στο πανεπιστήμιο, β. οι αλλαγές στην
πανεπιστημιακή γνώση που εκδηλώνονται με τη θεσμοθέτηση αρθρωτών (modular)
μαθημάτων, τον κατακερματισμό των γνωστικών πεδίων κλπ, γ. οι σημαντικές αλλαγές
στην αποστολή της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης στην κοινωνία της γνώσης, δ. οι
διεθνείς συνεργασίες των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, με προεξέχουσα την
οικοδόμηση του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ), ε. η
αναδυόμενη και πραγματική πλέον ανάγκη για αναγνώριση και μεταφερσιμότητα των
αποκτηθεισών γνώσεων, κλπ.
Στην εργασία μας αυτή φιλοδοξούμε, αφού παρουσιάσουμε αδρομερώς τη λογική και
τον τρόπο λειτουργίας των ΜΟΟCs, να εστιάσουμε στα σημεία εκείνα στα οποία τα
MOOCs ως μορφή ανοικτής και εξ αποστάσεως εκπαίδευση αντικρούει στην
ακαδημαϊκή παράδοση. Εξετάζουμε ειδικότερα την πρακτική των MOOCs σε τρεις
διακριτούς άξονες όσον αφορά τη σχέση της με την ακαδημαϊκή παράδοση: την
αποστολή των προγραμμάτων, την πρόσβαση σε αυτά και το είδος της γνώσης που
διακονούν.
με το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο στο οποίο αναπτύχθηκαν. Διερευνώνται έτσι διαδοχικά η επιμόρφωση
ως τύπος δια βίου εκπαίδευσης, η επαγγελματική ανάπτυξη στο πλαίσιο της δια βίου μάθησης και, τέλος,
το ζήτημα των ικανοτήτων των εκπαιδευτικών, όπως αυτό διαμορφώνεται στον δημόσιο λόγο τα τελευταία
χρόνια. Στόχος μας είναι η ανάδειξη των βασικών χαρακτηριστικών των τάσεων αυτών και η ανίχνευση
της σημερινής κατάστασης και του τρόπου με τον οποίο αυτή επηρεάζει την ταυτότητα του εκπαιδευτι-
κού και τη συγκρότησή του ως εκπαιδευτικού υποκειμένου. Τέλος, θίγεται το ζήτημα συλλογικών μορφών
επαγγελματικής ανάπτυξης και βελτίωσης των ικανοτήτων των εκπαιδευτικών ως μελών μιας κοινότητας
μάθησης στο πλαίσιο του σχολείου.