Müslüman

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مسلمان (müslimân), from Classical Persian مُسَلْمَان (musalmān, “Muslim”), from Arabic مُسْلِم (muslim, “Muslim”).

Pronunciation

• IPA^(key): /mys.lyˈmɑn/
• Hyphenation: Müs‧lü‧man

Proper noun

Müslüman

1. (Islam) Muslim

Declension

Inflection
Nominative	Müslüman
Definite accusative	Müslümanı
	Singular	Plural
Nominative	Müslüman	Müslümanlar
Definite accusative	Müslümanı	Müslümanları
Dative	Müslümana	Müslümanlara
Locative	Müslümanda	Müslümanlarda
Ablative	Müslümandan	Müslümanlardan
Genitive	Müslümanın	Müslümanların
Predicative forms Singular Plural 1st singular Müslümanım Müslümanlarım 2nd singular Müslümansın Müslümanlarsın 3rd singular Müslüman Müslümandır Müslümanlar Müslümanlardır 1st plural Müslümanız Müslümanlarız 2nd plural Müslümansınız Müslümanlarsınız 3rd plural Müslümanlar Müslümanlardır

Derived terms

• Müslüman mahallesinde salyangoz satmak
• Müslümanlık

 

Further reading

• “Müslüman”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “müslüman”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3398