aaneenrijgen

Dutch

Etymology

From aaneen +‎ rijgen.

Pronunciation

• IPA^(key): /aːnˈeːnˌrɛi̯.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧een‧rij‧gen

Verb

aaneenrijgen

1. to string together; join, concatenate

Conjugation

Conjugation of aaneenrijgen (strong class 1, separable)
infinitive	aaneenregen
past singular	reeg aaneen
past participle	aaneengeregen
infinitive	aaneenregen
gerund	aaneenregen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	rijg aaneen	reeg aaneen	aaneenrijg	aaneenreeg
2nd person sing. (jij)	rijgt aaneen, rijg aaneen2	reeg aaneen	aaneenrijgt	aaneenreeg
2nd person sing. (u)	rijgt aaneen	reeg aaneen	aaneenrijgt	aaneenreeg
2nd person sing. (gij)	rijgt aaneen	reegt aaneen	aaneenrijgt	aaneenreegt
3rd person singular	rijgt aaneen	reeg aaneen	aaneenrijgt	aaneenreeg
plural	regen aaneen	reegen aaneen	aaneenregen	aaneenreegen
subjunctive sing.1	rege aaneen	reege aaneen	aaneenrege	aaneenreege
subjunctive plur.1	regen aaneen	reegen aaneen	aaneenregen	aaneenreegen
imperative sing.	rijg aaneen
imperative plur.1	rijgt aaneen
participles	aaneenregend	aaneengeregen
1) Archaic. 2) In case of inversion.