aaneensluiten

Dutch

Etymology

From aaneen +‎ sluiten.

Pronunciation

• IPA^(key): /aːnˈeːnˌslœy̯tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧een‧slui‧ten

Verb

aaneensluiten

1. (absolute) to join together, to connect, to unite

Conjugation

Conjugation of aaneensluiten (strong class 2b, separable)
infinitive	aaneensluiten
past singular	sloot aaneen
past participle	aaneengesloten
infinitive	aaneensluiten
gerund	aaneensluiten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sluit aaneen	sloot aaneen	aaneensluit	aaneensloot
2nd person sing. (jij)	sluit aaneen	sloot aaneen	aaneensluit	aaneensloot
2nd person sing. (u)	sluit aaneen	sloot aaneen	aaneensluit	aaneensloot
2nd person sing. (gij)	sluit aaneen	sloot aaneen	aaneensluit	aaneensloot
3rd person singular	sluit aaneen	sloot aaneen	aaneensluit	aaneensloot
plural	sluiten aaneen	sloten aaneen	aaneensluiten	aaneensloten
subjunctive sing.1	sluite aaneen	slote aaneen	aaneensluite	aaneenslote
subjunctive plur.1	sluiten aaneen	sloten aaneen	aaneensluiten	aaneensloten
imperative sing.	sluit aaneen
imperative plur.1	sluit aaneen
participles	aaneensluitend	aaneengesloten
1) Archaic.