aanschroeven

Dutch

Etymology

Compound of aan +‎ schroeven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌsxru.və(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧schroe‧ven

Verb

aanschroeven

1. (transitive) to tighten with screws, to tighten (a screw); to screw more tightly

Conjugation

Conjugation of aanschroeven (weak, separable)
infinitive	aanschroeven
past singular	schroefde aan
past participle	aangeschroefd
infinitive	aanschroeven
gerund	aanschroeven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	schroef aan	schroefde aan	aanschroef	aanschroefde
2nd person sing. (jij)	schroeft aan, schroef aan2	schroefde aan	aanschroeft	aanschroefde
2nd person sing. (u)	schroeft aan	schroefde aan	aanschroeft	aanschroefde
2nd person sing. (gij)	schroeft aan	schroefde aan	aanschroeft	aanschroefde
3rd person singular	schroeft aan	schroefde aan	aanschroeft	aanschroefde
plural	schroeven aan	schroefden aan	aanschroeven	aanschroefden
subjunctive sing.1	schroeve aan	schroefde aan	aanschroeve	aanschroefde
subjunctive plur.1	schroeven aan	schroefden aan	aanschroeven	aanschroefden
imperative sing.	schroef aan
imperative plur.1	schroeft aan
participles	aanschroevend	aangeschroefd
1) Archaic. 2) In case of inversion.