aansporen
Dutch
editEtymology
editPronunciation
editVerb
editaansporen
- (transitive) to exhort, to urge, to encourage
Conjugation
editConjugation of aansporen (weak, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | aansporen | |||
past singular | spoorde aan | |||
past participle | aangespoord | |||
infinitive | aansporen | |||
gerund | aansporen n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | spoor aan | spoorde aan | aanspoor | aanspoorde |
2nd person sing. (jij) | spoort aan, spoor aan2 | spoorde aan | aanspoort | aanspoorde |
2nd person sing. (u) | spoort aan | spoorde aan | aanspoort | aanspoorde |
2nd person sing. (gij) | spoort aan | spoorde aan | aanspoort | aanspoorde |
3rd person singular | spoort aan | spoorde aan | aanspoort | aanspoorde |
plural | sporen aan | spoorden aan | aansporen | aanspoorden |
subjunctive sing.1 | spore aan | spoorde aan | aanspore | aanspoorde |
subjunctive plur.1 | sporen aan | spoorden aan | aansporen | aanspoorden |
imperative sing. | spoor aan | |||
imperative plur.1 | spoort aan | |||
participles | aansporend | aangespoord | ||
1) Archaic. 2) In case of inversion. |
Derived terms
editDescendants
edit- Afrikaans: aanspoor