fimleikr

Old Norse

Etymology

From fimr +‎ -leikr.

Noun

fimleikr m

1. nimbleness

Declension

  Declension of fimleikr (strong a-stem)

masculine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	fimleikr	fimleikrinn	fimleikar	fimleikarnir
accusative	fimleik	fimleikinn	fimleika	fimleikana
dative	fimleiki	fimleikinum	fimleikum	fimleikunum
genitive	fimleiks	fimleiksins	fimleika	fimleikanna

References

• “fimleikr”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press