opstapelen

Dutch

Etymology

From op +‎ stapelen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opstapelen

1. (transitive) to pile up, heap

   Synonym: ophopen

2. (reflexive) to accumulate, pile up

   Synonym: ophopen

Conjugation

Conjugation of opstapelen (weak, separable)
infinitive	opstapelen
past singular	stapelde op
past participle	opgestapeld
infinitive	opstapelen
gerund	opstapelen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stapel op	stapelde op	opstapel	opstapelde
2nd person sing. (jij)	stapelt op, stapel op2	stapelde op	opstapelt	opstapelde
2nd person sing. (u)	stapelt op	stapelde op	opstapelt	opstapelde
2nd person sing. (gij)	stapelt op	stapelde op	opstapelt	opstapelde
3rd person singular	stapelt op	stapelde op	opstapelt	opstapelde
plural	stapelen op	stapelden op	opstapelen	opstapelden
subjunctive sing.1	stapele op	stapelde op	opstapele	opstapelde
subjunctive plur.1	stapelen op	stapelden op	opstapelen	opstapelden
imperative sing.	stapel op
imperative plur.1	stapelt op
participles	opstapelend	opgestapeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• opstapeling