ön

See also: -ön, ön-, őn, oen, óen, ōen, and Appendix:Variations of "on"

Azerbaijani

Other scripts

Cyrillic		өн
Abjad		اؤن

Etymology

From Proto-Turkic *öŋ, *oŋ. Cognate with Old Turkic [script needed] (öŋ, “front, face”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

ön (definite accusative önü, plural önlər)

1. front

   Synonym: qabaq

   Antonyms: arxa, dal

Declension

Declension of ön
	singular	plural
nominative	ön	önlər
definite accusative	önü	önləri
dative	önə	önlərə
locative	öndə	önlərdə
ablative	öndən	önlərdən
definite genitive	önün	önlərin

Possessive forms of ön
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	önüm	önlərim
sənin (“your”)	önün	önlərin
onun (“his/her/its”)	önü	önləri
bizim (“our”)	önümüz	önlərimiz
sizin (“your”)	önünüz	önləriniz
onların (“their”)	önü or önləri	önləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	önümü	önlərimi
sənin (“your”)	önünü	önlərini
onun (“his/her/its”)	önünü	önlərini
bizim (“our”)	önümüzü	önlərimizi
sizin (“your”)	önünüzü	önlərinizi
onların (“their”)	önünü or önlərini	önlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	önümə	önlərimə
sənin (“your”)	önünə	önlərinə
onun (“his/her/its”)	önünə	önlərinə
bizim (“our”)	önümüzə	önlərimizə
sizin (“your”)	önünüzə	önlərinizə
onların (“their”)	önünə or önlərinə	önlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	önümdə	önlərimdə
sənin (“your”)	önündə	önlərində
onun (“his/her/its”)	önündə	önlərində
bizim (“our”)	önümüzdə	önlərimizdə
sizin (“your”)	önünüzdə	önlərinizdə
onların (“their”)	önündə or önlərində	önlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	önümdən	önlərimdən
sənin (“your”)	önündən	önlərindən
onun (“his/her/its”)	önündən	önlərindən
bizim (“our”)	önümüzdən	önlərimizdən
sizin (“your”)	önünüzdən	önlərinizdən
onların (“their”)	önündən or önlərindən	önlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	önümün	önlərimin
sənin (“your”)	önünün	önlərinin
onun (“his/her/its”)	önünün	önlərinin
bizim (“our”)	önümüzün	önlərimizin
sizin (“your”)	önünüzün	önlərinizin
onların (“their”)	önünün or önlərinin	önlərinin

Derived terms

• öncə
• öncədən
• öncül
• öncüllük
• önçü
• önçülük
• öndər
• önəm
• önəmli
• önlük
• önlüklü

 

Adjective

ön (comparative daha ön, superlative ən ön)

1. front
2. preliminary

   ön razılaşma ― preliminary agreement

Hungarian

Etymology

Lexicalization of the prefix ön- (“self-”). Proposed by István Széchenyi in analogy with the German form of address Sie, and popularized during the Hungarian language reform, which took place in the 18th–19th centuries.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈøn]

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -øn

Pronoun

ön

1. (personal) you (formal)

Usage notes

Even though both ön and maga are used with the formal third-person verb forms, ön is generally considered more polite and respectful, but also more formal and distant. The choice between the two is also subject to the speakers' age and respective social status, as well as regional distribution, with younger generations and urban dwellers preferring ön over maga.

Declension

Inflection (stem in -ö-, front rounded harmony)
	singular	plural
nominative	ön	önök
accusative	önt	önöket
dative	önnek	önöknek
instrumental	önnel	önökkel
causal-final	önért	önökért
translative	önné	önökké
terminative	önig	önökig
essive-formal	önként	önökként
essive-modal	—	—
inessive	önben	önökben
superessive	önön	önökön
adessive	önnél	önöknél
illative	önbe	önökbe
sublative	önre	önökre
allative	önhöz	önökhöz
elative	önből	önökből
delative	önről	önökről
ablative	öntől	önöktől
non-attributive possessive - singular	öné	önöké
non-attributive possessive - plural	önéi	önökéi

Derived terms

• önként
• önnön
• önös
• önöz
• önzetlen
• önzés
• önző

 

(See also the compounds of the prefix ön-.)

See also

• maga
• ön-
• te

 

Further reading

• ön in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
• ön in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
• ön in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN
• ön in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN

North Frisian

Etymology

From Old Frisian in, from Proto-Germanic *in, from Proto-Indo-European *en. Cognate with Saterland Frisian in, West Frisian yn.

Pronunciation

• IPA^(key): /œn/

Preposition

ön

1. (Sylt) in
   • 2021, Tanno Hüttenrauch, Lord's Prayer Northfrisian / Vaterunser Nordfriesisch:

     Üüs Faađer ön Hemel.

     Our father in the heaven.

Swedish

Pronunciation

• IPA^(key): /øːn/
• Rhymes: -øːn

Noun

ön

1. inflection of ö:
   1. indefinite plural
   2. definite singular

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish اوك (öñ), from Proto-Turkic *öŋ, *oŋ. Compare Old Turkic [script needed] (öŋ).

Noun

ön (definite accusative önü, plural önler)

1. front

   Antonym: arka

Declension

Inflection
Nominative	ön
Definite accusative	önü
	Singular	Plural
Nominative	ön	önler
Definite accusative	önü	önleri
Dative	öne	önlere
Locative	önde	önlerde
Ablative	önden	önlerden
Genitive	önün	önlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular önüm önlerim 2nd singular önün önlerin 3rd singular önü önleri 1st plural önümüz önlerimiz 2nd plural önünüz önleriniz 3rd plural önleri önleri Definite accusative Singular Plural 1st singular önümü önlerimi 2nd singular önünü önlerini 3rd singular önünü önlerini 1st plural önümüzü önlerimizi 2nd plural önünüzü önlerinizi 3rd plural önlerini önlerini Dative Singular Plural 1st singular önüme önlerime 2nd singular önüne önlerine 3rd singular önüne önlerine 1st plural önümüze önlerimize 2nd plural önünüze önlerinize 3rd plural önlerine önlerine Locative Singular Plural 1st singular önümde önlerimde 2nd singular önünde önlerinde 3rd singular önünde önlerinde 1st plural önümüzde önlerimizde 2nd plural önünüzde önlerinizde 3rd plural önlerinde önlerinde Ablative Singular Plural 1st singular önümden önlerimden 2nd singular önünden önlerinden 3rd singular önünden önlerinden 1st plural önümüzden önlerimizden 2nd plural önünüzden önlerinizden 3rd plural önlerinden önlerinden Genitive Singular Plural 1st singular önümün önlerimin 2nd singular önünün önlerinin 3rd singular önünün önlerinin 1st plural önümüzün önlerimizin 2nd plural önünüzün önlerinizin 3rd plural önlerinin önlerinin

Derived terms

• önümüzdeki
• önünde

 

Further reading

• “ön”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu