świta

See also: swiṱa and świtą

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɕfi.ta/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ita
• Syllabification: świ‧ta

Etymology 1

Borrowed from French suite. Doublet of suita.

Noun

świta f

1. entourage, retinue, train (group of attendants, associates, or followers accompanying dignitaries during official ceremonies)

   Synonyms: orszak, poczet

Declension

Declension of świta

	singular	plural
nominative	świta	świty
genitive	świty	świt
dative	świcie	świtom
accusative	świtę	świty
instrumental	świtą	świtami
locative	świcie	świtach
vocative	świto	świty

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

świta

1. third-person singular present of świtać

Further reading

• świta in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• świta in Polish dictionaries at PWN