ανόητος

See also: ἀνόητος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἀνόητος (anóētos), from ἀ- (a-) + νοητός (noētós).

Pronunciation

• IPA^(key): /aˈno.i.tos/
• Hyphenation: α‧νό‧η‧τος

Adjective

ανόητος • (anóitos) m (feminine ανόητη, neuter ανόητο)

1. foolish, stupid

Declension

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	ανόητος (anóitos)	ανόητη (anóiti)	ανόητο (anóito)		ανόητοι (anóitoi)	ανόητες (anóites)	ανόητα (anóita)
genitive	ανόητου (anóitou)	ανόητης (anóitis)	ανόητου (anóitou)		ανόητων (anóiton)	ανόητων (anóiton)	ανόητων (anóiton)
accusative	ανόητο (anóito)	ανόητη (anóiti)	ανόητο (anóito)		ανόητους (anóitous)	ανόητες (anóites)	ανόητα (anóita)
vocative	ανόητε (anóite)	ανόητη (anóiti)	ανόητο (anóito)		ανόητοι (anóitoi)	ανόητες (anóites)	ανόητα (anóita)

Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο ανόητος, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο ανόητος, etc.)

Synonyms

• άνους (ánous)

Related terms

• see: ανοησία f (anoïsía, “foolishness, stupidity”)