νόοιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nó.oi̯.o/ → /ˈno.y.o/ → /ˈno.i.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nó.oi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈno.y.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈno.y.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈno.y.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈno.i.o/

Noun

νόοιο • (nóoio)

1. (Epic) genitive singular of νόος (nóos)