सुप्त

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Hindi

[edit]

Etymology

[edit]

Learned borrowing from Sanskrit सुप्त (supta).

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

सुप्त (supt) (indeclinable)

  1. asleep, sleeping
  2. inert
  3. numbed, insensible

Synonyms

[edit]

Antonyms

[edit]

Derived terms

[edit]

References

[edit]

Sanskrit

[edit]

Alternative scripts

[edit]

Etymology

[edit]

From Proto-Indo-Iranian *suptás, from Proto-Indo-European *sup-tó-s, from *swep- (to sleep). Cognate with Middle Persian hwptk (xuftag) (whence Persian خفته (xofte, asleep, dormant)), Parthian [script needed] (xuft, asleep), Gilaki خفت (xuft), Sogdian [script needed] (՚wβṭyy), Pashto ويده (widë, asleep).

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

सुप्त (suptá) stem

  1. asleep, fallen asleep
    • c. 1200 BCE – 800 BCE, Śukla-Yajurveda (Vājasenayi Saṃhitā) 34.1:
      यज्जाग्रतो दूरमुदैति दैवं तदु सुप्तस्य तथैवैति ।
      दूरंगमं ज्योतिषां ज्योतिरेकं तन्मे मनः शिवसंकल्पमस्तु ॥
      yajjāgrato dūramudaiti daivaṃ tadu suptasya tathaivaiti.
      dūraṃgamaṃ jyotiṣāṃ jyotirekaṃ tanme manaḥ śivasaṃkalpamastu.
      That which is divine and mounts far when man is waking, and which returns to him when he is asleep,
      The one light among the many lights that goeth to a distance, may that mind of mine, be moved by the right intention.
  2. resting, inactive, dull, latent
  3. (in compounds) paralysed, numbed

Declension

[edit]
Masculine a-stem declension of सुप्त (suptá)
Singular Dual Plural
Nominative सुप्तः
suptáḥ
सुप्तौ / सुप्ता¹
suptaú / suptā́¹
सुप्ताः / सुप्तासः¹
suptā́ḥ / suptā́saḥ¹
Vocative सुप्त
súpta
सुप्तौ / सुप्ता¹
súptau / súptā¹
सुप्ताः / सुप्तासः¹
súptāḥ / súptāsaḥ¹
Accusative सुप्तम्
suptám
सुप्तौ / सुप्ता¹
suptaú / suptā́¹
सुप्तान्
suptā́n
Instrumental सुप्तेन
supténa
सुप्ताभ्याम्
suptā́bhyām
सुप्तैः / सुप्तेभिः¹
suptaíḥ / suptébhiḥ¹
Dative सुप्ताय
suptā́ya
सुप्ताभ्याम्
suptā́bhyām
सुप्तेभ्यः
suptébhyaḥ
Ablative सुप्तात्
suptā́t
सुप्ताभ्याम्
suptā́bhyām
सुप्तेभ्यः
suptébhyaḥ
Genitive सुप्तस्य
suptásya
सुप्तयोः
suptáyoḥ
सुप्तानाम्
suptā́nām
Locative सुप्ते
supté
सुप्तयोः
suptáyoḥ
सुप्तेषु
suptéṣu
Notes
  • ¹Vedic
Feminine ā-stem declension of सुप्ता (suptā́)
Singular Dual Plural
Nominative सुप्ता
suptā́
सुप्ते
supté
सुप्ताः
suptā́ḥ
Vocative सुप्ते
súpte
सुप्ते
súpte
सुप्ताः
súptāḥ
Accusative सुप्ताम्
suptā́m
सुप्ते
supté
सुप्ताः
suptā́ḥ
Instrumental सुप्तया / सुप्ता¹
suptáyā / suptā́¹
सुप्ताभ्याम्
suptā́bhyām
सुप्ताभिः
suptā́bhiḥ
Dative सुप्तायै
suptā́yai
सुप्ताभ्याम्
suptā́bhyām
सुप्ताभ्यः
suptā́bhyaḥ
Ablative सुप्तायाः / सुप्तायै²
suptā́yāḥ / suptā́yai²
सुप्ताभ्याम्
suptā́bhyām
सुप्ताभ्यः
suptā́bhyaḥ
Genitive सुप्तायाः / सुप्तायै²
suptā́yāḥ / suptā́yai²
सुप्तयोः
suptáyoḥ
सुप्तानाम्
suptā́nām
Locative सुप्तायाम्
suptā́yām
सुप्तयोः
suptáyoḥ
सुप्तासु
suptā́su
Notes
  • ¹Vedic
  • ²Brāhmaṇas
Neuter a-stem declension of सुप्त (suptá)
Singular Dual Plural
Nominative सुप्तम्
suptám
सुप्ते
supté
सुप्तानि / सुप्ता¹
suptā́ni / suptā́¹
Vocative सुप्त
súpta
सुप्ते
súpte
सुप्तानि / सुप्ता¹
súptāni / súptā¹
Accusative सुप्तम्
suptám
सुप्ते
supté
सुप्तानि / सुप्ता¹
suptā́ni / suptā́¹
Instrumental सुप्तेन
supténa
सुप्ताभ्याम्
suptā́bhyām
सुप्तैः / सुप्तेभिः¹
suptaíḥ / suptébhiḥ¹
Dative सुप्ताय
suptā́ya
सुप्ताभ्याम्
suptā́bhyām
सुप्तेभ्यः
suptébhyaḥ
Ablative सुप्तात्
suptā́t
सुप्ताभ्याम्
suptā́bhyām
सुप्तेभ्यः
suptébhyaḥ
Genitive सुप्तस्य
suptásya
सुप्तयोः
suptáyoḥ
सुप्तानाम्
suptā́nām
Locative सुप्ते
supté
सुप्तयोः
suptáyoḥ
सुप्तेषु
suptéṣu
Notes
  • ¹Vedic

Derived terms

[edit]
[edit]

Descendants

[edit]

Further reading

[edit]