omkopen

Dutch

Etymology

From om (“around”) +‎ kopen (“buy”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔm.koː.pə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

omkopen

1. (transitive) to bribe, buy off

Conjugation

Conjugation of omkopen (weak with past in -cht, separable)
infinitive	omkopen
past singular	kocht om
past participle	omgekocht
infinitive	omkopen
gerund	omkopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	koop om	kocht om	omkoop	omkocht
2nd person sing. (jij)	koopt om, koop om2	kocht om	omkoopt	omkocht
2nd person sing. (u)	koopt om	kocht om	omkoopt	omkocht
2nd person sing. (gij)	koopt om	kocht om	omkoopt	omkocht
3rd person singular	koopt om	kocht om	omkoopt	omkocht
plural	kopen om	kochten om	omkopen	omkochten
subjunctive sing.1	kope om	kochte om	omkope	omkochte
subjunctive plur.1	kopen om	kochten om	omkopen	omkochten
imperative sing.	koop om
imperative plur.1	koopt om
participles	omkopend	omgekocht
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• omkoopbaar
• omkoper
• omkoperij
• omkoping

 

Anagrams

• komen op, kopen om, opkomen