overkluizen

Dutch

Etymology

From over- (“over-”) +‎ kluis (“vault”) +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌoː.vərˈklœy̯.zə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -œy̯zən

Verb

overkluizen

1. (transitive) to overarch, to create a vault over

Conjugation

Conjugation of overkluizen (weak, prefixed)
infinitive	overkluizen
past singular	overkluisde
past participle	overkluisd
infinitive	overkluizen
gerund	overkluizen n
	present tense	past tense
1st person singular	overkluis	overkluisde
2nd person sing. (jij)	overkluist, overkluis2	overkluisde
2nd person sing. (u)	overkluist	overkluisde
2nd person sing. (gij)	overkluist	overkluisde
3rd person singular	overkluist	overkluisde
plural	overkluizen	overkluisden
subjunctive sing.1	overkluize	overkluisde
subjunctive plur.1	overkluizen	overkluisden
imperative sing.	overkluis
imperative plur.1	overkluist
participles	overkluizend	overkluisd
1) Archaic. 2) In case of inversion.