ruhani

Azerbaijani

Ruhanilər.

Etymology

From Persian روحانی.

Pronunciation

• IPA^(key): [ruhɑːˈni]
• Hyphenation: ru‧ha‧ni

Noun

ruhani (definite accusative ruhanini, plural ruhanilər)

1. cleric, clergyman

Declension

Declension of ruhani
	singular	plural
nominative	ruhani	ruhanilər
definite accusative	ruhanini	ruhaniləri
dative	ruhaniyə	ruhanilərə
locative	ruhanidə	ruhanilərdə
ablative	ruhanidən	ruhanilərdən
definite genitive	ruhaninin	ruhanilərin

Possessive forms of ruhani
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	ruhanim	ruhanilərim
sənin (“your”)	ruhanin	ruhanilərin
onun (“his/her/its”)	ruhanisi	ruhaniləri
bizim (“our”)	ruhanimiz	ruhanilərimiz
sizin (“your”)	ruhaniniz	ruhaniləriniz
onların (“their”)	ruhanisi or ruhaniləri	ruhaniləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	ruhanimi	ruhanilərimi
sənin (“your”)	ruhanini	ruhanilərini
onun (“his/her/its”)	ruhanisini	ruhanilərini
bizim (“our”)	ruhanimizi	ruhanilərimizi
sizin (“your”)	ruhaninizi	ruhanilərinizi
onların (“their”)	ruhanisini or ruhanilərini	ruhanilərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	ruhanimə	ruhanilərimə
sənin (“your”)	ruhaninə	ruhanilərinə
onun (“his/her/its”)	ruhanisinə	ruhanilərinə
bizim (“our”)	ruhanimizə	ruhanilərimizə
sizin (“your”)	ruhaninizə	ruhanilərinizə
onların (“their”)	ruhanisinə or ruhanilərinə	ruhanilərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	ruhanimdə	ruhanilərimdə
sənin (“your”)	ruhanində	ruhanilərində
onun (“his/her/its”)	ruhanisində	ruhanilərində
bizim (“our”)	ruhanimizdə	ruhanilərimizdə
sizin (“your”)	ruhaninizdə	ruhanilərinizdə
onların (“their”)	ruhanisində or ruhanilərində	ruhanilərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	ruhanimdən	ruhanilərimdən
sənin (“your”)	ruhanindən	ruhanilərindən
onun (“his/her/its”)	ruhanisindən	ruhanilərindən
bizim (“our”)	ruhanimizdən	ruhanilərimizdən
sizin (“your”)	ruhaninizdən	ruhanilərinizdən
onların (“their”)	ruhanisindən or ruhanilərindən	ruhanilərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	ruhanimin	ruhanilərimin
sənin (“your”)	ruhaninin	ruhanilərinin
onun (“his/her/its”)	ruhanisinin	ruhanilərinin
bizim (“our”)	ruhanimizin	ruhanilərimizin
sizin (“your”)	ruhaninizin	ruhanilərinizin
onların (“their”)	ruhanisinin or ruhanilərinin	ruhanilərinin

Adjective

ruhani (comparative daha ruhani, superlative ən ruhani)

1. religious

   Synonym: dini

2. spiritual

Related terms

• ruh (“spirit”)

Further reading

• “ruhani” in Obastan.com.

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish روحانی (rûhānî), from Arabic رُوحَانِيّ (rūḥāniyy).

Pronunciation

• IPA^(key): /ruːhaːˈniː/
• Hyphenation: ru‧ha‧ni

Adjective

ruhani

1. Related to spirituality; spiritual.
2. (religion, of people) Occupied with religious affairs; religious, spiritual.
3. unworldly; spiritual, transcendent.

Declension

predicative forms of ruhani

present tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I am)	ruhaniyim	ruhani miyim?	ruhani değilim	ruhani değil miyim?
sen (you are)	ruhanisin	ruhani misin?	ruhani değilsin	ruhani değil misin?
o (he/she/it is)	ruhani / ruhanidir	ruhani mi?	ruhani değil	ruhani değil mi?
biz (we are)	ruhaniyiz	ruhani miyiz?	ruhani değiliz	ruhani değil miyiz?
siz (you are)	ruhanisiniz	ruhani misiniz?	ruhani değilsiniz	ruhani değil misiniz?
onlar (they are)	ruhani(ler)	ruhani(ler) mi?	ruhani değil(ler)	ruhani değiller mi?
past tense
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	ruhaniydim	ruhani miydim?	ruhani değildim	ruhani değil miydim?
sen (you were)	ruhaniydin	ruhani miydin?	ruhani değildin	ruhani değil miydin?
o (he/she/it was)	ruhaniydi	ruhani miydi?	ruhani değildi	ruhani değil miydi?
biz (we were)	ruhaniydik	ruhani miydik?	ruhani değildik	ruhani değil miydik?
siz (you were)	ruhaniydiniz	ruhani miydiniz?	ruhani değildiniz	ruhani değil miydiniz?
onlar (they were)	ruhaniydiler	ruhani miydiler?	ruhani değildi(ler) / değillerdi	ruhani değil miydiler?
indirect past
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (I was)	ruhaniymişim	ruhani miymişim?	ruhani değilmişim	ruhani değil miymişim?
sen (you were)	ruhaniymişsin	ruhani miymişsin?	ruhani değilmişsin	ruhani değil miymişsin?
o (he/she/it was)	ruhaniymiş	ruhani miymiş?	ruhani değilmiş	ruhani değil miymiş?
biz (we were)	ruhaniymişiz	ruhani miymişiz?	ruhani değilmişiz	ruhani değil miymişiz?
siz (you were)	ruhaniymişsiniz	ruhani miymişsiniz?	ruhani değilmişsiniz	ruhani değil miymişsiniz?
onlar (they were)	ruhaniymişler	ruhani miymişler?	ruhani değilmiş(ler) / değillermiş	ruhani değil miymişler?
conditional
	positive, declarative	positive, interrogative	negative, declarative	negative, interrogative
ben (if I)	ruhaniysem	ruhani miysem?	ruhani değilsem	ruhani değil miysem?
sen (if you)	ruhaniysen	ruhani miysen?	ruhani değilsen	ruhani değil miysen?
o (if he/she/it)	ruhaniyse	ruhani miyse?	ruhani değilse	ruhani değil miyse?
biz (if we)	ruhaniysek	ruhani miysek?	ruhani değilsek	ruhani değil miysek?
siz (if you)	ruhaniyseniz	ruhani miyseniz?	ruhani değilseniz	ruhani değil miyseniz?
onlar (if they)	ruhaniyseler	ruhani miyseler?	ruhani değilseler / değillerse	ruhani değil miyseler?

Noun

ruhani (definite accusative ruhaniyi, plural ruhaniler)

1. Entity belonging to the world of spirits.

Further reading

• “ruhani”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “ruhani”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 3980