uciec

Polish

uciec pf (imperfective uciekać)

(intransitive) to run away, to flee (e.g. from somebody, from home, from a difficult situation etc.) [with od (+ genitive) or przed (+ instrumental) ‘from someone or something’]
Synonyms: see Thesaurus:uciekać
(intransitive) to escape (e.g. from prison) [with z (+ genitive) ‘from something’]
(intransitive, of fluids) to escape, to flow out from (e.g. a container) [with z (+ genitive) ‘from something’]
(reflexive with się) to resort (to have recourse out of necessity or frustration) [with do (+ genitive) ‘to something’]

Conjugation of uciec pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		uciec
future tense	1^st	ucieknę			uciekniemy
	2^nd	uciekniesz			uciekniecie
	3^rd	ucieknie			uciekną
	impersonal	ucieknie się
past tense	1^st	uciekłem, -(e)m uciekł	uciekłam, -(e)m uciekła	uciekłom, -(e)m uciekło	uciekliśmy, -(e)śmy uciekli	uciekłyśmy, -(e)śmy uciekły
	2^nd	uciekłeś, -(e)ś uciekł	uciekłaś, -(e)ś uciekła	uciekłoś, -(e)ś uciekło	uciekliście, -(e)ście uciekli	uciekłyście, -(e)ście uciekły
	3^rd	uciekł	uciekła	uciekło	uciekli	uciekły
	impersonal	ucieknięto
conditional	1^st	uciekłbym, bym uciekł	uciekłabym, bym uciekła	uciekłobym, bym uciekło	ucieklibyśmy, byśmy uciekli	uciekłybyśmy, byśmy uciekły
	2^nd	uciekłbyś, byś uciekł	uciekłabyś, byś uciekła	uciekłobyś, byś uciekło	ucieklibyście, byście uciekli	uciekłybyście, byście uciekły
	3^rd	uciekłby, by uciekł	uciekłaby, by uciekła	uciekłoby, by uciekło	uciekliby, by uciekli	uciekłyby, by uciekły
	impersonal	ucieknięto by
imperative	1^st	niech ucieknę			ucieknijmy
	2^nd	ucieknij			ucieknijcie
	3^rd	niech ucieknie			niech uciekną
anterior adverbial participle		uciekłszy
verbal noun		ucieknięcie