Gaston Cougny
| Gaston Cougny | |
|---|---|
| Persona informo | |
| Naskiĝo | 5-an de decembro 1857 en Bourges |
| Morto | 5-an de julio 1908 (50-jaraĝa) en Bourges |
| Lingvoj | franca |
| Ŝtataneco | Francio 
|
| Familio | |
| Patro | Antoine Cougny (en) 
|
| Okupo | |
| Okupo | arthistoriisto advokato biografo
|
| Verkoj | Dictionnaire des Parlementaires français de 1789 à 1889 |
Gaston Cougny, naskiĝinta la 5-an de decembro 1857 en Bourges (Cher) kaj mortinta la 5-an de julio 1908 en la sama urbo, estis franca advokato kaj historiisto.[1][2]
Li verkis kun Adolphe Robert la Vortaron de la francaj parlamentanoj (1889-1891) kaj cetere kunlaboris kun pluraj politikaj gazetoj, ĉefe kun La Verité, Le Radical kaj La France Libre. Li kontribuis al la kreado de La Commune.
Biografio
[redakti | redakti fonton]Filo de ĉefinspektisto de desegnolernejo de Parizo kaj departementa konsilisto, Gaston Cougny oficiis kiel advokato en la tribunalo de Bourges sed ankaŭ kiel profesoro pri bildartohistorio en diversaj parizaj komunumaj lernejoj, de 1886 ĝis 1902, antaŭ ol fariĝi direktoro de la nacia lernejo de artoj aplikataj al industrio (france École nationale des arts appliqués à l'industrie) de Bourges en 1902.
Sekretario de Louis Blanc en 1878, li kunlaboris samepoke kun la socialisma gazeto Le Réveil social. Engaĝinte en politiko ekde la 1880-aj jaroj kun Édouard Vaillant, li aniĝis al la socialisma komitato de Bourges, kiu mem estis membro de centra revolucia komitato kreita en 1881. Liaj ideoj kaj lia formado alproksimigis lin al Félix Pyat.
Gaston Cougny reprezentis kaj animis la pli reformisman movadon ene de la revolucia socialisma Partio, kreita en 1898. Li estis socialisma kandidato en la departemento Cher okaze de la deputitaj balotoj de 1885 kaj de 1898, kiam li preskaŭ venkis en la dua raŭndo.
En 1900, li estis parto de la venkinta socialisma kandidatolisto por la municipa baloto de Bourges. Li fariĝis municipa konsilisto ekde la 1-a raŭndo la 6-an de majo, sekve okupiĝis pri instruadaj aferoj en la konsilio ĝis 1902. Li rezignis sian politikan karieron post lasta malvenko okaze de la deputitaj balotoj de 1902, dum kiu li denove reprezentis la socialisman partion.
Verkoj
[redakti | redakti fonton]- Promenadoj al la Muzeo Luvro (volumo. 1 : La Pentrarto; volumo. 2 : La Desegnoj, la Skulptaĵo), Parizo, Librejo de la Arto, 1888.
- La profesia Instruado de la belartoj en la lernejoj de la urbo de Parizo, Parizo, Quantin, 1888, 4a-332 paĝoj. [1]
- Italaj, germanaj kaj hungaraj Juveloj de la renesanca epoko en la Ekspozicio de Budapeŝto. Historia kaj priskriba teksto, Parizo, centra Librejo de la belartoj, 1889.
- Vortaro de la francaj parlamentanoj, 1889-1891, kun Adolphe Robert.
- La antikva Arto : Elekto de legoj pri la historio de la arto, estetiko kaj arkeologio (volumo. 1 : Egiptio, Kaldeo, Asirio, Persio, Anatolio, Fenicio; volumo. 2 : Grekio, Romo), Firmin-Didot, 1892-1893. [2] [3]
- La mezepoka arto : devenoj de la kristana arto, la bizancia arto, la islama arto, la gotika arto : legoj pri la historio de la arto, estetiko kaj arkeologio kun priskribaj, historiaj kaj biografaj notoj, Parizo, Firmin-Didot, 1894, 308 paĝoj. [4]
- Albumoj-lernolibroj pri la historio de arto. Antikveco, Parizo, Firmin-Didot, 1894, 8a-273 paĝoj. [5]
- Moderna Arto: Elekto de legoj sur la historio de la arto, estetiko kaj arkeologio (volumo. 1 : La Renaskiĝo; flugo. 2: 17a, 18a kaj 19a ), Parizo, Firmin-Didot, 1895-1896.
Referencoj
[redakti | redakti fonton]Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Maurice Dommanget, Édouard Vaillant granda socialisto 1840-1915, La Ronda tablo, 1956, 529 paĝoj.
- Hervé Fayat kaj Nathalie Bayon, « La « Robert kaj Cougny » kaj la invento de la parlamentanoj », Revuo de historio de la 19ajarcento , 33/2006 Legi en linio
- Jean Maitron, biografia Vortaro de la franca laborisma movo, laborismaj Eldonoj, volumo 11 : « Bou al Del », 1973, 349 p.
- Claude Pennetier, La socialismo en la Kara, 1851-1921, Delayance, 1982.