Ludoviko la 6-a interalie favoris la disvolviĝon de komunumaj movadoj, kaj de profesiaj aŭ religiaj asocioj. Li konsentis impostajn privilegiojn ekde 1110 al la urbanoj kaj rajtigis, ke ili elektu urbestrojn. Ekde la reĝadoj de Ludoviko la 6-a kaj Ludoviko la 7-a, ambaŭ konsilitaj de la abato Suger, finfine akiris la franca monarkio respektindan gravecon : la reĝo ekkapablis protekti ĉiujn regnanojn de la reĝlando, sen la helpo de potencegaj vasaloj, kaj disvolvigis la reĝan jursistemon.