Peter Bäß

Peter Bäß (meze) kun rusa gasto kaj lia amiko Wilhelm Luttermann ĉe Villa Kreuzberg

Peter Bäß [bes] (naskiĝis la 9-an de novembro 1939) estas germana esperantisto, protestanta pastro, nun emerita, kaj muzikisto

Vivo

Peter Bäß estis pastoro en preĝejo Nikodemus (esperante Nikodemo) en Berlin-Neukölln de 1976 ĝis 2000. Dum tiu tempo la preĝejo de 1986 ĝis 1988 estis grave alikonstruita.

Pastoro Bäß jam delonge sin engaĝas en la pacmovado.

Li ankaŭ agadas kiel muzikisto..Peter Bäß ludas gitaron, ukulelon kaj banĝon kaj membriĝas en la bando Querbeet - Klecmer und mehr.

Esperanto-agado

Peter Bäß komencis lerni Esperanton en semajnfina kurso de Hermann Tautorat en 1988 en Villa Kreuzberg. Kiel pastoro li subtenis diversmaniere la Esperantan vivon. Li ebligis prezenton de teatraĵoj en la Nikodema preĝejo. Tie estis surscenigita en 1990 la teatraĵo La arkitekto kaj la imperiestro de Asirio de Fernando Arabal fare de la Krizalido-Kalima-grupo el Parizo. En 1994 Jerzy Fornal el Varsovio prezentis la svedan epopeon Aniaro de Harry Martinson en traduko de William Auld. Bäß gastigis membrokunvenojn, organizis kursojn por komencantoj kaj gastigis eksterlandajn gastojn. Ekzemple en 1999 dum la 84-a UK en Berlino loĝis gastoj el Francio, Finnlando kaj Belorusio ĉe la pastoro de la Nikodema preĝejo.

Peter Bäß prilaboris liturgiojn por esperantlingvaj diservoj ĉe kelkaj germanaj Esperanto-kongresoj.kaj predikis en Esperanto.

De 2002 ĝis 2005 pastoro Bäß estis prezidanto de Esperanto-Ligo Berlin.

Li tenis kontakton kun Wanda Fethke-Großmann (1924–208), la vidvino de Jan Fethke, kies tombo estas en Neukölln.

Skribaĵoj

Ĉiu alie aliras al Esperanto – mia aliro estis jena. En: Fritz Wollenberg (Red.): Esperanto. Lingvo kaj Kulturo en Berlino. Jubilea LIbro 1903-2003, Mondial, N.ovjorko – Berlino 2006, p. 249–251.ISBN 1-59569-043-3.

Esperanto – bona ideo. Antaŭparolo. En: Fritz Wollenberg (Red.): Esperanto. Lingvo kaj Kulturo en Berlino. Jubilea LIbro 1903-2003, Mondial, Novjorko – Berlino 2006, p. 15–16.ISBN 1-59569-043-3.

Nikodemus preĝejo – mia uzado de Esperanto. En: Fritz Wollenberg (Red.): Esperanto. Lingvo kaj Kulturo en Berlino. Jubilea LIbro 1903-2003, Mondial, Novjorko – Berlino 2006, p. 15–16.ISBN 1-59569-043-3.

Literaturo

• Fritz Wollenberg: Kulturpreĝejo, Reuterplaco kaj fondo de ELB. En: De Esperantoplaco al Hasenheide. Vojaĝo tra Berlino kaj ĝia Esperanto-kulturo 2, eldonejo Fritz Wollenberg, 2022. Dulingva, kolorilustrita urbogvidilo. Dua volumo. ISBN 9783982396521

Personaj rememoroj

„ Dum studsemestro vintre 1987/88 mi lernis en eksterlando la rusan lingvon. Inda kaj same pena laboro. Post mia reveno mi vizitis amikon suferintan danĝeran akcidenton, kiu iĝis Esperantisto, kiam li estis en malsanulejo duone vivanta duone mortanta, kaj li finfine demandis min, ĉu mi intencas daŭrigi aŭ fini la kontakton al li. Pere de Esperanto ĝi daŭros, alilingve ne. Ĉar la Lingvo Internacia por li iĝis speco de transvivilo. Ĉu mi facile, sen peno lernos ĝin, kiel la amiko asertis? Kial ne elprovi tion? Mi eksciis, ke Hermann Tautorat de la Esperanto-Centro Berlin ofertis semajnfinan kurson de la Lingvo Internacia, kaj mi aliĝis. Li kontrolis per sia metodo de instruado la aktivan Esperantan vorttrezoron de siaj lernantoj. Mi elprovis, ĉu efektive estas facile lerni Esperanton. Kaj li nombris ĉe mi finfine 2 800 aktivajn Esperantajn vortojn. Al mi tiu ĉi rezulto de unu-semajnfina lernado montris ke mi senkonscie, sed tamen fakte posedis Esperantan vorttrezoron kaj nur bezonatis trovi ŝlosilon al la trezoro kaj metodon por levi ĝin en la konscion kaj por libere kaj flue uzi ĝin. Iom poste mi partoprenis semajnfinan kurson de Lu von Wunsch-Rolshoven, kiu por mi anstataŭ per ekzameno finiĝis per urbogvidado de orienteŭropaj Esperantoparolantaj turistoj tra la centro de Berlino. ”